Wilgotnica drobna
,_Meijendel,_the_Netherlands_-_2.jpg)
| |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Klasa | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
wilgotnica drobna |
| Nazwa systematyczna | |
| Hygrocybe insipida (J.E. Lange) M.M. Moser in Gams, Kl. Krypt.-Fl., Edn 3 (Stuttgart) 2b/2: 65 (1967) | |
Wilgotnica drobna (Hygrocybe insipida (J.E. Lange) M.M. Moser) – gatunek grzybów z rodziny wodnichowatych (Hygrophoraceae)[1].
Systematyka i nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]
Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Hygrocybe, Hygrophoraceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].
Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1923 r. Jakob Emanuel Lange, jako odmianę zasłonaka Cortinarius reae, nadając mu nazwę Hygrocybe reae var. insipida. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1967 r. Meinhard Michael Moser[1].
Niektóre synonimy naukowe[2]:
- Gliophorus insipidus (J.E. Lange) Herink 1958
- Gliophorus insipidus (J.E. Lange) Kovalenko 1988
- Hygrocybe reae var. insipida J.E. Lange 1923
- Hygrophorus insipidus (J.E. Lange) S. Lundell 1956
Nazwę polską podała Barbara Gumińska w 1997 r. W polskim piśmiennictwie mykologicznym gatunek ten opisywany był też jako wilgotnica mdła[3].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Średnica od 1 do 4 cm, początkowo półkulisty, u dojrzałych owocników płasko wypukły. Jest higrofaniczny. W czasie suszy jego powierzchnia jest oślizgła, pomarańczowa, podczas wilgotnej pogody czerwona, szkarłatna, z typowym brzegiem chromowożółtym do pomarańczowożółtego[4] .
Szeroko przyrośnięte, nieco zbiegające, dosyć rzadkie, z licznymi blaszeczkami. Początkowo są białawe, żółtawe, później chromowożółte, o lekkim pomarańczowym odcieniu, na ostrzu wyraźnie bledsze[4].
Wysokość od 2 do 5 cm, średnica od 3 do 7 mm, cylindryczny, często wygięty, pusty, początkowo nieco oślizgły, później suchy. Młody – na wierzchołku czerwonawy, ku dołowi przybiera odcień pomarańczowożółty, u starszych okazów cały jest chromowożółty[4].
Żółtopomarańczowy, bez zapachu, o niewyraźnym smaku[4].
Biały, nieamyloidalny. Zarodniki eliptyczne, gładkie.
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
W Polsce gatunek rzadki. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Ma status E – gatunek wymierający[5]. Znajduje się na listach gatunków zagrożonych także w Niemczech, i Holandii[3].
Pojawia się od sierpnia do października na dobrze oświetlonym skraju lasów, na porośniętych mchem spasanych lub koszonych łąkach, na pastwiskach, zwłaszcza jesienią, kiedy są wystarczająco wilgotne[4].
Gatunki podobne[edytuj | edytuj kod]
- wilgotnica szerokoblaszkowa (Hygrocybe mucronella), która jest mniejsza i ma gorzki miąższ, oraz[4].
- wilgotnica purpurowa (Hygrocybe miniata). Ma ciemniejszy, czerwony kapelusz[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Index Fungorum. [dostęp 2013-10-20]. (ang.).
- ↑ Species Fungorum. [dostęp 2013-10-20]. (ang.).
- ↑ a b Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
- ↑ a b c d e f g Pavol Škubla: Wielki atlas grzybów. Poznań: Elipsa, 2007. ISBN 978-83-245-9550-1.
- ↑ Zbigniew Mirek: Red list of plants and fungi in Poland = Czerwona lista roślin i grzybów Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany. Polish Academy of Sciences, 2006. ISBN 83-89648-38-5.