Przejdź do zawartości

Wilhelm Mohnke

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wilhelm Mohnke
Ilustracja
Wilhelm Mohnke w 1999 roku
Brigadeführer generał major Waffen-SS Brigadeführer
generał major Waffen-SS
Data i miejsce urodzenia

15 marca 1911
Lubeka, Cesarstwo Niemieckie

Data i miejsce śmierci

6 sierpnia 2001
Hamburg, Niemcy

Przebieg służby
Lata służby

1931–1945

Formacja

Schutzstaffel

Formacja

Waffen-SS

Stanowiska

dowódca 1 Dywizji Pancernej SS

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa:

Późniejsza praca

handlowiec

Odznaczenia
Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego Złoty Krzyż Niemiecki (III Rzesza) Krzyż Żelazny (1939) I Klasy Krzyż Żelazny (1939) II Klasy Srebrna odznaka szturmowa piechoty (III Rzesza) Srebrna odznaka za rany (III Rzesza) Krzyż Zasługi Wojennej II klasy z mieczami (III Rzesza) Order Waleczności IV klasy (Bułgaria)

Wilhelm Mohnke (ur. 15 marca 1911 w Lubece, zm. 6 sierpnia 2001 w Hamburgu) – niemiecki wojskowy i handlowiec, SS-Brigadeführer, generał major Waffen-SS, dowódca 1 Dywizji Pancernej SS i obrony dzielnicy rządowej podczas bitwy o Berlin, zbrodniarz wojenny. Weteran II wojny światowej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1926–1929 pracował w firmie handlowej. W 1931 wstąpił do SS – numer legitymacji SS to 15 541. W czasie II wojny światowej walczył na frontach Europy; m.in. brał udział w napaści na Polskę (został za to dwukrotnie odznaczony – patrz poniżej). W czasie kampanii bałkańskiej ciężko ranny. Następnie został dowódcą 1 Dywizji Pancernej SS „Leibstandarte SS Adolf Hitler”. 22 kwietnia 1945 został mianowany dowódcą obrony dzielnicy rządowej w Berlinie. 1 maja 1945, po śmierci Adolfa Hitlera, próbował uciec z oblężonej stolicy III Rzeszy, lecz został ujęty przez żołnierzy Armii Czerwonej i wzięty do niewoli. Przebywał w niej do 10 października 1955, po czym powrócił do Niemiec, gdzie zajmował się m.in. sprzedażą samochodów. Zmarł w Rahlstedt – północno-wschodniej dzielnicy Hamburga.

Zbrodnie wojenne

[edytuj | edytuj kod]

W czasie kampanii francuskiej rozkazał zamordować ponad 100 w większości brytyjskich jeńców. W czasie bitwy o Caen w 1944 z jego rozkazu rozstrzelano 38 kanadyjskich jeńców. Uniknął odpowiedzialności za swoje zbrodnie[1].

Odznaczenia i medale wojskowe (chronologicznie)

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Tomasz Szlagor, Pierwsza bitwa o Caen: czerwiec 1944 r., „Wojsko i Technika Historia” (2/2020), 1 stycznia 2020, s. 95-96, ISSN 2450-2480.
  2. Mohnke, Wilhelm - TracesOfWar.com [online], www.tracesofwar.com [dostęp 2022-01-15].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Gordon Williamson, Malcolm McGregor: German commanders of World War II.: Waffen-SS, Luftwaffe & Navy (2), Wyd. Osprey Publishing, Oksford 2006, s. 22–24, ISBN 1-84176-597-X.
  • Wilhelm Mohnke (sylwetka) [online], das-ritterkreuz.de [dostęp 2012-02-07] [zarchiwizowane z adresu 2013-04-29] (niem.).