Przejdź do zawartości

Will Davison

Przejrzana
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Will Davison
Ilustracja
Will Davison (2012)
Państwo

 Australia

Data i miejsce urodzenia

30 sierpnia 1982
Melbourne

Sezon
Seria

Supercars

Samochód

Ford Mustang

Sukcesy

2009, 2016: Bathurst 1000 (zwycięzca)
2009: V8 Supercars (wicemistrz)

Will Davison (ur. 30 sierpnia 1982 w Melbourne) – australijski kierowca wyścigowy startujący w wyścigach Supercars. Dwukrotny zwycięzca prestiżowego wyścigu Bathurst 1000 rozgrywanego w ramach tej serii.

Jego dziadek Lex Davison wygrał czterokrotnie Grand Prix Australii (niezaliczane jeszcze wtedy do kalendarza Formuły 1). Starszy brat Willa, Alex Davison, także jest kierowcą wyścigowym (również startował w Supercars), a wygrał m.in. australijski Puchar Porsche Carrera.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]
Ford Falcon Davisona w sezonie 2011
Holden Commodore Davisona podczas zwycięskiego dla niego wyścigu Bathurst 1000

Po sukcesach w narodowych seriach Formuły Ford, Will Davison przeniósł się do Wielkiej Brytanii aby tam kontynuować karierę. W 2002 wystartował w brytyjskiej Formule Renault, a przez kolejne dwa sezony startował w tamtejszej Formule 3.

Z powodów finansowych nie dokończył sezonu 2004 w Formule 3. Natomiast w drugiej części 2004, wystartował w kilku rundach australijskich wyścigów V8 Supercars w ekipie Team Dynamik. W 2005 roku stracił miejsce w zespole po pierwszym weekendzie wyścigowym (pokazowe wyścigi przed Grand Prix Australii Formuły 1). W dalszej części sezonu znalazł zatrudnienie w zespole Dick Johnson Racing. Wystartował w nim w kilku wyścigach niższej serii (V8 Supercar Development Series) oraz w długodystansowych wyścigach głównej serii (do każdego samochodu zgłaszani są w nich po dwaj kierowcy).

Na przełomie 2005 i 2006 roku startował w wyścigach A1 Grand Prix, a od sezonu 2006 wystartował w pełnym cyklu serii V8 Supercars. Częste problemy techniczne spowodowały, że w klasyfikacji zajął 19. miejsce. W kolejnych latach poprawiał swoje wyniki i w 2008 odniósł swoje pierwsze zwycięstwa w wyścigach tej serii, a w klasyfikacji zajął 5. miejsce.

W sezonie 2009 Davison przeniósł się do zespołu Holden Racing Team, w którego barwach wspólnie z Garthem Tanderem wygrali prestiżowy wyścig Bathurst 1000, a on sam zakończył sezon z tytułem wicemistrza serii. Sezon 2010 był dużo słabszy w jego wykonaniu, często nie kończył wyścigów i nie udało mu się stanąć ani razu na podium. W efekcie zajął odległe 22. miejsce w klasyfikacji generalnej i z końcem sezonu opuścił zespół HRT.

W sezonie 2011 rozpoczął starty w zespole Ford Performance Racing. Nie udało mu się wygrać żadnego wyścigu (poza wyścigiem kwalifikacyjnym w Phillip Island), ale czterokrotnie wygrał kwalifikacje, a dość regularne wyniki i kilka wizyt na podium pozwoliły mu zająć 7. miejsce w klasyfikacji kierowców. Sezon 2012 rozpoczął bardzo dobrze, po pięciu rundach prowadził w klasyfikacji. W dalszej części sezonu jednak zaczął tracić punkty do najgroźniejszych rywali i ostatecznie w klasyfikacji generalnej zajął czwarte miejsce. W 2013 ponownie walczył o najwyższe miejsca ostatecznie zajmując trzecie miejsce w klasyfikacji sezonu.

W 2014 przeniósł się do zespołu Erebus Motorsport przesiadając się z Forda do Mercedesa. Podczas dwuletniego pobytu w zespole udało mu się wygrać jeden wyścig; pod koniec sezonu 2015 Davison dosyć regularnie kończył wyścigi w okolicach pierwszej dziesiątki, jednak niedostatki silnika Mercedesa nie pozwalały na bardziej wyrównaną walkę z czołówką. Na początku 2016 roku ogłoszono, że Davison za obopólną zgodą zakończył kontrakt z zespołem (pierwotnie podpisany na cztery lata), i przeszedł do zespołu Tekno Autosports, na miejsce Shane'a Van Gisbergena, który z kolei dołączył do zepołu Triple Eight. Pierwszy sezon w Tekno miał bardzo udany, wygrał dwa wyścigi (w tym po raz drugi w karierze Bathurst 1000) i zajął w klasyfikacji piąte miejsce. Kolejny sezon był już dużo słabszy, ani razu nie stanął na podium, zajął w nim piętnaste miejsce i po zakończeniu sezonu odszedł z zespołu.

W 2018 został kierowcą nowego zespołu w stawce – 23Red Racing.

Starty w karierze

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Seria Zespół Starty PP Zwyc. Punkty Pozycja
2000 Victorian Formula Ford Championship 119. 1.
Australian Formula Ford Championship 118 6.
2001 Australian Formula Ford Championship Sonic Motor Racing Services 9 266 1.
2002 Brytyjska Formuła Renault 2.0 Motaworld Racing 13 0 0 222 4.
2003 Brytyjska Formuła 3 Alan Docking Racing
Menu F3 Motorsport
18 2 1 103 8.
2004 Brytyjska Formuła 3 Menu F3 Motorsport 10 0 0 48 13.
V8 Supercar Championship Series Team Dynamik 3 0 0 0 -
2005 V8 Supercar Development Series Dick Johnson Racing 3 0 0 184 28.
V8 Supercar Championship Series Dick Johnson Racing 2 0 0 124 60.
2005/2006 A1 Grand Prix A1 Team Australia 10 0 0 51 13.[1]
2006 V8 Supercar Championship Series Dick Johnson Racing 34 0 0 1943 19.
2007 V8 Supercar Championship Series Dick Johnson Racing 37 0 0 343 10.
2008 V8 Supercar Championship Series Dick Johnson Racing 38 0 2 2495 5.
2009 V8 Supercar Championship Series Holden Racing Team 29 2 4 3044 2.
2010 V8 Supercar Championship Series Holden Racing Team 27 0 0 1236 22.
2011 International V8 Supercars Championship Ford Performance Racing 29 4 1 2345 7.
2012 International V8 Supercars Championship Ford Performance Racing 31 8 8 3049 4.
2013 International V8 Supercars Championship Ford Performance Racing 36 2 2 2799 3.
2014 International V8 Supercars Championship Erebus Motorsport 38 1 0 1912 14.
2015 International V8 Supercars Championship Erebus Motorsport 36 0 1 1672 15.
2016 International V8 Supercars Championship Tekno Autosports 29 0 2 2589 5.
2017 Supercars Championship Tekno Autosports 25 0 0 1659 15.
2018 Supercars Championship 23Red Racing 31 0 0 1927 15.
2019 Supercars Championship 23Red Racing 31 0 0 2495 8.
2020 Supercars Championship 23Red Racing 2 0 0 507 24.
Tickford Racing 1 0 0
2021 Supercars Championship Dick Johnson Racing 31 2 0 2389 4.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. W A1 Grand Prix nie ma klasyfikacji indywidualnej - punkty i miejsce są wspólne dla całego zespołu.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]