Willem Kalf
| |
| Data i miejsce urodzenia |
październik 1619 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
31 lipca 1693 |
| Narodowość | |
| Dziedzina sztuki | |
| Epoka | |
Willem Kalf (ur. w październiku 1619 w Rotterdamie, zm. 31 lipca 1693 w Amsterdamie)[1] – holenderski malarz okresu baroku; jeden z najwybitniejszych malarzy martwej natury w XVII-wiecznej Holandii[2].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był synem bogatego kupca tekstylnego. W latach 1641–1646 przebywał w Paryżu. Po powrocie do kraju najpierw mieszkał w Rotterdamie. W 1651 ożenił się i osiadł w Amsterdamie. Około 1680 zrezygnował z malowania i zajął się handlem dziełami sztuki[1][2][3]. Był uczniem Hendricka Pota w Haarlemie i Christiaena Striepa w Amsterdamie[1][4]. Wzorował się m.in. na twórczości takich malarzy, jak Pieter de Bloot, Jacques Linard, Simon Luttichuys, Hendrick Martensz. Sorgh, Jan Treck, Jurian van Streeck i Rembrandt, pod którego wpływem Kalf ukształtował swój dojrzały styl[1][2].
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
Początkowo malował wiejskie sceny rodzajowe w stylu Adriaena Brouwera, wkrótce jednak jego specjalnością stała się martwa natura. Tworzył kunsztowne, wystawne martwe natury śniadaniowe (banketje) z chińską porcelaną, srebrnymi naczyniami, przedmiotami z macicy perłowej, efektownymi owocami, morskimi skorupiakami i motywami orientalnymi[5][6]. Charakterystycznym elementem jego kompozycji malarskich jest cytryna z odwijającą się, częściowo obraną skórką[3].
Jego obrazy porównywano z obrazami Jana Vermeera ze względu na mistrzowskie operowanie fakturą i umiejętność manipulowania ciepłymi i chłodnymi barwami[3].
Wybrane dzieła[edytuj | edytuj kod]
- Banketje z nautilusem i chińską cukiernicą (1660) – Madryt, Muzeum Thyssen-Bornemisza,
- Banketje ze srebrną misą Holbeina (1678) – Kopenhaga, Statens Museum for Kunst,
- Kuchnia (1642-43) – Berlin, Gemaeldegalerie,
- Martwa natura (ok. 1665) – Waszyngton, National Gallery of Art,
- Martwa natura z butlą pielgrzyma i dwoma złotymi dzbanami (1643) – Kolonia, Wallraf-Richartz Museum,
- Martwa natura z butlą pielgrzyma, nautilusem i złotym dzbanem (1643) – Berlin, Gemaeldegalerie,
- Martwa natura z chińską porcelanową wazą (1662) – Berlin, Gemaledegalerie,
- Martwa natura z cytryną (1653-54) – Praga, Galeria Narodowa,
- Martwa natura z dzbanem i półmiskiem z chińskiej porcelany – Madryt, Museo Thyssen-Bornemisza,
- Martwa natura z kielichem wina (1658) – Haga, Mauritshuis,
- Martwa natura z porcelanową misą (1653-54) – St. Petersburg, Ermitaż,
- Martwa natura z rogiem gildii strzelców św. Sebastiana (ok. 1653) – Londyn, National Gallery,
- Martwa natura ze srebrnym dzbanem (1655-57) – Amsterdam, Rijksmuseum,
- Martwa natura ze szklanym pucharem i owocami (ok. 1662) – Berlin, Gemaeldegalerie.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Willem Kalf [online], RKD – Netherlands Institute for Art History [dostęp 2021-06-05] (ang. • niderl.).
- ↑ a b c Lothar Altmann (red.), Leksykon malarstwa i grafiki, Warszawa: Arkady, 2012, s. 266, ISBN 978-83-213-4729-5 (pol.).
- ↑ a b c Ian Chilvers, Harold Osborne (red.), Oxford Dictionary of Art, Oxford University Press, 1994, s. 262, ISBN 0-19-866133-9 (ang.).
- ↑ Willem Kalf, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2021-06-03] (ang.).
- ↑ Christopher Baker, Kalf, Willem, [w:] Hugh Brigstocke, Oxford Companion to Western Art, Oxford University Press, 2003, DOI: 10.1093/acref/9780198662037.001.0001, ISBN 978-0-19-172759-7 [dostęp 2021-05-26] (ang.).
- ↑ Herbert Edward Read, Nikos Stangos (red.), The Thames & Hudson Dictionary of Art and Artists, Londyn: Thames & Hudson, 1994, ISBN 978-0-500-20274-6 (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Monique de Beaucorps, Raoul Ergmann, François Trassard, Wielcy mistrzowie malarstwa europejskiego, Iwona Badowska (tłum.), Warszawa: Arkady, 1998, ISBN 83-213-3976-X, OCLC 749514226.