William Masters
Pełne imię i nazwisko |
William Howell Masters |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data śmierci | |
Zawód, zajęcie |
William Howell Masters (ur. 27 grudnia 1915 w Cleveland, zm. 16 lutego 2001) – amerykański seksuolog, ginekolog. Pionier badań nad seksualnością człowieka. Wspólnie z Virginią Johnson zbadał laboratoryjnie fizjologie ludzkich reakcji seksualnych. Współtwórca linearnego 4 fazowego modelu reakcji seksualnej, zakładającego progresywne następowanie po sobie czterech faz: podniecenia (ang. Excitation), plateau (ang. Plateau), orgazmu (ang. Orgasm) i odprężenia (ang. Resolution) (model EPOR).
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]W 1938 roku rozpoczął studia z zakresu medycyny na University of Rochester, ukończył je w 1943 roku. Podczas studiów medycznych zainteresował się pracami seksuologa Alfreda Kinseya[1]. Ze względu na zainteresowanie badaniami w zakresie seksualności wybrał jako specjalizację ginekologię, odbył staż w szpitalu w Saint Louis. W 1947 został zatrudniony jako pracownik naukowy na Washington University na wydziale medycyny. Publikował wiele artykułów naukowych m.in. na temat terapii hormonalnej po menopauzie[1].
W 1954 rozpoczął badania laboratoryjne nad seksualnością. Początkowo rekrutował do badań prostytutki[2]. Z czasem jednak uznał, że niemożliwe jest badanie „normalnej” seksualności na podstawie badań prostytutek. Zorganizował 11 letnie badanie z udziałem 382 kobiet i 312 mężczyzn. Badani byli w wieku od 18 do 89 lat. Udział w badaniach był płatny. Dla pomiaru reakcji fizjologicznych używał m.in. elektroencefalografu, elektrokardiografu[2].
W 1956 roku William Masters nawiązał współpracę z Virginią Johnson, wówczas studentką socjologii[2]. Z początku Johnson pomagała w prowadzeniu wywiadów i wyborze badanych. Wynikiem wspólnych długoletnich badań była książka Human Sexual Response (1966). Książka była trudna w lekturze, wypełniona medyczną terminologią. Wydawca promował ją wyłącznie wśród lekarzy. Mimo to publikacja zyskała ogromny rozgłos[2]. Johnson i Masters rozpoczęli podróże po USA z serią wykładów, na których prezentowali wyniki swoich badań. W książce Masters i Johnson przedstawili model reakcji seksualnej zakładający progresywne następowanie po sobie czterech faz: podniecenia (ang. Excitation), plateau (ang. Plateau), orgazmu (ang. Orgasm) i odprężenia (ang. Resolution) (model EPOR)[3][2].
Od 1959 Masters wspólnie z Johnson prowadzili doradztwo dla par w zakresie seksuologii[2]. W drugiej wydanej przez parę książce Human Sexual Inadequacy (1970) omawiają typowe problemy par, m.in. impotencje. W 1970 roku Masters rozwiódł się ze swoją żoną i wziął ślub z Virginią Johnson. W 1979 opublikowali książkę na temat homoseksualizmu Homosexuality in Perspective. Masters uważał błędnie, że jest w stanie wyleczyć homoseksualizm[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Bourgoin i Byers 1998 ↓, s. 327.
- ↑ a b c d e f g Bourgoin i Byers 1998 ↓, s. 328.
- ↑ Nowosielski i Skrzypulec 2009 ↓, s. 441.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Suzanne Michele Bourgoin, Paula K Byers: Encyclopedia of world biography. T. 10: Love-Micah. Farmington Hills, MI: 1998. ISBN 0-7876-9124-0.
- Krzysztof Nowosielski, Violetta Skrzypulec. Cykl reakcji seksualnej u kobiety. „Ginekologia Polska”. Nr. 6/2009, s. 440–444, 2009.
- ISNI: 0000000114478505
- VIAF: 73857170
- LCCN: n79077423
- GND: 118782517
- NDL: 00449099
- LIBRIS: 64jmwtkq2q6tsgh
- BnF: 119150515
- SUDOC: 027016129
- SBN: RLZV015715
- NLA: 36565203
- NKC: xx0048133
- BNE: XX1099259
- NTA: 068203845
- BIBSYS: 90218848
- CiNii: DA03932106
- Open Library: OL4596936A, OL403498A
- PLWABN: 9810559105905606
- NUKAT: n2002033939
- J9U: 987007271604005171
- PTBNP: 49210
- LNB: 000050901
- NSK: 000422033
- BNA: 000047301
- CONOR: 120829539
- BLBNB: 000564634
- KRNLK: KAC2018H4667