William Sterndale Bennett

William Sterndale Bennett
Data i miejsce urodzenia	13 kwietnia 1816 ; Sheffield
Data i miejsce śmierci	1 lutego 1875 ; Londyn
Instrumenty	fortepian
Gatunki	muzyka poważna, muzyka romantyczna
Zawód	pianista, kompozytor, dyrygent
	Multimedia w Wikimedia Commons

Sir William Sterndale Bennett (ur. 13 kwietnia 1816 w Sheffield, zm. 1 lutego 1875 w Londynie^[1]^[2]^[3]) – angielski kompozytor, dyrygent i pianista.

Życiorys

Pochodził z rodziny muzyków, jego dziadek John był kantorem, ojciec Robert natomiast organistą^[1]^[2]. Jako 8-latek został chórzystą w King’s College na University of Cambridge^[1]^[2]^[3]^[4]. W wieku 10 lat podjął naukę w Royal Academy of Music w Londynie, gdzie jego nauczycielami byli Charles Lucas (teoria), Paolo Spagnoletti (skrzypce), William Henry Holmes (fortepian) oraz William Crotch i Cipriani Potter (kompozycja)^[1]^[2]^[3]^[4]. Już w czasie studiów komponował i koncertował jako pianista^[1]^[2]^[3]. W 1832 roku zagrał w Cambridge swój I Koncert fortepianowy d-moll^[1]^[2]. W 1833 roku dał koncert w Royal Academy of Music w Londynie, gdzie poznał przebywającego tam wówczas Felixa Mendelssohna^[1]^[4]. W latach 1836–1837 przebywał u Mendelssohna w Lipsku, gdzie występował jako pianista i dyrygent z Gewandhausorchester^[1]^[2]^[3]^[4]. Nawiązał też przyjaźń z Robertem Schumannem^[1]^[2]^[4], który zadedykował Bennettowi swoje Etiudy symfoniczne i chwalił go na łamach „Neue Zeitschrift für Musik”^[1]. W latach 1841–1843 ponownie przebywał w Niemczech^[2], poznając w Kassel Louisa Spohra^[1].

Od 1842 do 1848 roku prowadził koncerty londyńskiego Philharmonic Society, pełniąc w tym czasie jednocześnie funkcję jego dyrektora^[1]. W 1849 roku założył Bach Society, z którym popularyzował w Anglii dzieła chóralne J.S. Bacha^[1]^[2]^[3]^[5]. W 1854 roku dokonał angielskiego prawykonania Pasji według św. Mateusza^[1]^[3]^[5]. Od 1856 do 1866 roku ponownie występował z Philharmonic Society^[1]^[2]^[3]^[5]. W 1856 roku został wykładowcą muzyki na University of Cambridge, a w 1866 roku objął stanowisko dyrektora Royal Academy of Music^[1]^[2]^[3]^[4]^[5]. Dyrygował orkiestrami na festiwalach w Leeds (1858) i Birmingham (1867)^[1]^[5]. W 1867 roku otrzymał tytuł Master of Arts^[1]^[2], a w 1870 roku Uniwersytet Oksfordzki nadał mu stopień doktora^[2]. W 1871 roku otrzymał z rąk królowej Wiktorii tytuł szlachecki^[1]^[2]^[3]^[4]^[5]. Został pochowany w Opactwie Westminsterskim^[2].

(na podstawie materiałów źródłowych^[1]^[2])

Symfonia g-moll (1837)
4 koncerty fortepianowe (I d-moll 1832, II Es-dur 1833, III c-moll 1834, IV f-moll 1838 zrewid. 1839)
Uwertura d-moll (1833)
uwertura The Merry Wives of Windsor (1834)
uwertura Parisina (1835)
uwertura The Naiads (1836)
uwertura The Wood Nymphs (1838)
uwertura Marie du Bois (1843, zrewid. 1844)
Kaprys E-dur na fortepian i orkiestrę (1838)
Concert-Stück A-dur na fortepian i orkiestrę (1841–1843)
fantazja-uwertura Paradise and the Peri (1862)

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q ^r ^s ^t Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 265. ISBN 83-224-0113-2.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 1 Aalt–Cone. New York: Schirmer Books, 2001, s. 289–290. ISBN 0-02-865526-5.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 65. ISBN 0-674-37299-9.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g John Michael Cooper: Historical Dictionary of Romantic Music. Lanham: Rowman & Littlefield, 2024, s. 66. ISBN 978-1-5381-5751-0.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Charles Edward McGuire, Steven E. Plank: Historical Dictionary of English Music ca. 1400–1958. Lanham: Scarecrow Press, 2011, s. 51–52. ISBN 978-0-8108-5750-6.