Willisornis

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Willisornis[1]
Agne & Pacheco, 2007[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – pręgopiórek północny (W. poecilinotus)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

tyrankowce

Rodzina

chronkowate

Podrodzina

chronki

Plemię

Pithyini

Rodzaj

Willisornis

Gatunki
  • W. poecilinotus
  • W. vidua

Willisornisrodzaj ptaków z rodziny chronkowatych (Thamnophilidae).

Występowanie[edytuj | edytuj kod]

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Amazonii[3].

Morfologia[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała 12–13 cm, masa ciała 15–19 g[4].

Systematyka[edytuj | edytuj kod]

Nazewnictwo[edytuj | edytuj kod]

Nazwa rodzajowa jest połączeniem nazwiska Edwina O’Neilla Willisa, amerykańskiego ornitologa mieszkającego w Brazylii, z greckim słowem ορνις ornis, ορνιθος ornithos – „ptak”[5][6].

Podział systematyczny[edytuj | edytuj kod]

Gatunkiem typowym jest Hypocnemis poecilinota. Takson wyodrębniony z rodzaju Hylophylax[2][7]. Do rodzaju należą następujące gatunki[8]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Willisornis, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b Carlos Eduardo Quevedo Agne, José Fernando Pacheco. A homonymy in Thamnophilidae: a new name for Dichropogon Chubb. „Revista Brasileira de Ornitologia”. 15 (3), s. 484-485, 2007. (ang.). 
  3. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Antbirds. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-12-10]. (ang.).
  4. Kevin Zimmer, Morton L. Isler: Family Thamnophilidae (Typical Antbirds). W: Josep del Hoyo, Andrew Elliott, David A. Christie: Handbook of the Birds of the World. Cz. 8: Broadbills to Tapaculos. Barcelona: Lynx Edicions, 2003, s. 668. ISBN 84-87334-50-4. (ang.).
  5. James A. Jobling: Helm Dictionary of Scientific Bird Names. Christopher Helm Publishers Ltd, 2009. ISBN 1-4081-2501-3.
  6. Willisornis, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2022-02-17] (ang.), [archiwum].
  7. Robb T. Brumfield, Jose G. Tello, Z. A. Cheviron, Matthew D. Carling, Nanette Crochet, Kenneth V. Rosenberg. Phylogenetic conservatism and antiquity of a tropical specialization: Army-ant-following in the typical antbirds (Thamnophilidae). „Molecular Phylogenetics and Evolution”. 45, s. 1–13, 2007. DOI: 10.1016/j.ympev.2007.07.019. (ang.). 
  8. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Pithyini Ridgway, 1911 (wersja: 2020-11-15). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-12-10].
  9. Morton M. Isler, Bret M. Whitney. Species limits in antbirds (Thamnophilidae): the Scale-backed Antbird (Willisornis poecilinotus) complex. „The Wilson Journal of Ornithology”. 123 (1), s. 1–14, 2011. (ang.).