Wincenty Przybylski

Wincenty Przybylski
plutonowy
Data urodzenia	2 lipca 1897
Data śmierci	1951
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Cesarstwa Niemieckiego Wojsko Polskie
Jednostki	41 pułk piechoty
Stanowiska	dowódca plutonu
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Wincenty Przybylski (ur. 2 lipca 1897 w Głuchowie k. Poznania, zm. w 1951 w Krzesinach) – żołnierz armii niemieckiej i plutonowy Wojska Polskiego. Uczestnik I wojny światowej i wojny polsko–bolszewickiej. Kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Urodził się w rodzinie ziemiańskiej Walentego i Franciszki z d. Olejniczak. W 1916 wcielony do armii niemieckiej. Po odzyskaniu niepodległości od listopada 1918 w odrodzonym Wojsku Polskim jako żołnierz 12 kompanii 41 pułku piechoty. Wraz z pułkiem walczył na frontach wojny polsko-bolszewickiej.

Szczególnie odznaczył się w walce 30 lipca 1920 pod Topilcem nad Narwią, gdzie "zmobilizował swoich podkomendnych do niezwykłej waleczności. Dopadł i zmusił do ucieczki obsługi km, zdobywając dwa karabiny maszynowe". Za tę postawę odznaczony Orderem Virtuti Militari.

Przeniesiony do rezerwy w 1921. Pracował później w Poznaniu w państwowych zakładach mundurowych. Zmarł w 1951 w Krzesinach.

Życie prywatne

Żonaty z Franciszką Kozłowską. Mieli czworo dzieci.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 897
• Krzyż Walecznych

Bibliografia

• Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/1. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1991. ISBN 83-900510-0-1.
• Ludwik Smoleń: Zarys historii wojennej 41-go Suwalskiego Pułku Piechoty imienia Marszałka Józefa Piłsudskiego. Warszawa: Zakłady Graficzne „Polska Zjednoczona”, 1929, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.