Wincenty Teofil Popiel

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Wincenty Teofil Popiel
Ilustracja
Herb Wincenty Teofil Popiel
Kraj działania Polska
Data i miejsce urodzenia 21 lipca 1825
Czaple Wielkie
Data i miejsce śmierci 7 grudnia 1912
Warszawa
Arcybiskup metropolita warszawski
Okres sprawowania 1883–1912
Biskup diecezjalny kujawsko-kaliski
Okres sprawowania 1876–1883
Wyznanie katolicyzm
Kościół rzymskokatolicki
Prezbiterat 5 sierpnia 1849
Nominacja biskupia 16 marca 1863
Sakra biskupia 6 grudnia 1863
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Sukcesja apostolska
Data konsekracji 6 grudnia 1863
Konsekrator Henryk Ludwik Plater
Współkonsekratorzy Jan Teraszkiewicz
Tadeusz Łubieński

Wincenty Teofil Popiel-Chościak (ur. 21 lipca 1825 w Czaplach Wielkich, zm. 7 grudnia 1912 w Warszawie) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup diecezjalny płocki w latach 1863–1875, biskup diecezjalny kujawsko-kaliski w latach 1876–1883, arcybiskup metropolita warszawski w latach 1883–1912.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wincenty Popiel z oznakami godności biskupiej: infułą i pastorałem, koniec XIX wieku
Grób Wincentego Popiela w krypcie arcybiskupów warszawskich w archikatedrze św. Jana w Warszawie

Był synem Konstantego i Zofii z hr. Badenich. Ukończył kursy prawnicze w Warszawie, po których pracował w sądownictwie. Po śmierci ojca wrócił na wieś i tam podjął decyzję o wstąpieniu do kieleckiego seminarium, które ukończył w 1849. Święcenia kapłańskie otrzymał 5 sierpnia 1849[1]. Studiował w Lowanium, gdzie otrzymał tytuł doktora teologii, i w Rzymie. Po powrocie do Kielc został profesorem seminarium i pełnił funkcję wiceregensa[2].

16 marca 1863[1] papież Pius IX mianował go biskupem diecezjalnym diecezji płockiej. Sakrę biskupią przyjął 6 grudnia 1863 z rąk Henryka Ludwika Platera[3]. W 1868 został zesłany do Nowogrodu Wielkiego. Dopiero układy między stolicą Apostolską a rządem rosyjskim położyły kres banicji. Bullą papieską z 5 lipca 1875[4] mianowany został biskupem diecezjalnym diecezji kujawsko-kaliskiej, a 15 marca 1883[5] arcybiskupem metropolitą warszawskim.

Zmarł w nocy 7/8 grudnia 1912 w Warszawie[6]. Został pochowany w krypcie arcybiskupów warszawskich w archikatedrze św. Jana Chrzciciela w Warszawie.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi, t. VIII, Patavium 1978, s. 460. (łac.)
  2. ↑ Ś. p. X. Wincenty Popiel. „Czas”. Nr 568, r. 65, s. 1, 1912-12-09. [dostęp 2017-08-16]. 
  3. ↑ K.R. Prokop, Sukcesja święceń biskupich pasterzy kościoła warszawskiego (1798–2007), „Prawo Kanoniczne”, t. 53, Warszawa 2010, s. 354.
  4. ↑ Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi, t. VIII, Patavium 1978, s. 594. (łac.)
  5. ↑ Hierarchia Catholica medii et recentioris aevi, t. VIII, Patavium 1978, s. 583. (łac.)
  6. ↑ Kronika. Z kroniki żałobnej. „Głos Rzeszowski”, s. 6, Nr 51 z 15 grudnia 1912. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

p • d • e
Biskupi warszawscy
Biskupi diecezjalni
Józef Miaskowski (1800–1804) • Ignacy Raczyński (1806–1818 adm. apost.) • Franciszek Skarbek-Malczewski (1819) • Szczepan Hołowczyc (1819–1823) • Wojciech Skarszewski (1824–1827) • Jan Paweł Woronicz (1828–1829) • Stanisław Kostka Choromański (1837–1838) • Antoni Melchior Fijałkowski (1857–1861) • Zygmunt Szczęsny Feliński (1862–1883) • Wincenty Teofil Popiel (1883–1912) • Aleksander Kakowski (1913–1938) • Stanisław Gall (1940–1942 adm. apost.) • August Hlond (1946–1948) • Stefan Wyszyński (1948–1981) • Józef Glemp (1981–2007) • Stanisław Wielgus (2007) • Kazimierz Nycz (od 2007)
Biskupi pomocniczy
Jan Chrzciciel Albertrandi (1798–1808) • Daniel Ostrowski (1818–1831) • Mikołaj Jan Manugiewicz (1822–1825) • Franciszek Pawłowski (1827–1829) • Tomasz Chmielewski (1837–1844) • Jan Dekert (1859–1861) • Henryk Ludwik Plater (1859–1868) • Kazimierz Ruszkiewicz (1884–1925) • Stanisław Gall (1918–1919, 1933–1940) • Władysław Szcześniak (1925–1926) • Antoni Szlagowski (1928–1956) • Zygmunt Choromański (1946–1968) • Wacław Majewski (1946–1983) • Jerzy Modzelewski (1959–1986) • Bronisław Dąbrowski (1962–1993) • Władysław Miziołek (1969–1992) • Zbigniew Józef Kraszewski (1970–1992) • Kazimierz Romaniuk (1982–1992) • Marian Duś (1986–2013) • Stanisław Kędziora (1987–1992) • Józef Zawitkowski (1990–1992) • Piotr Jarecki (od 1994) • Tadeusz Pikus (1999–2014) • Józef Górzyński (2013–2015) • Rafał Markowski (od 2013) • Michał Janocha (od 2015)
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wincenty_Teofil_Popiel&oldid=54629497”