Winian sodu

Winian sodu
	L-winian sodu
	; kryształy dwuwodnego winianu sodu
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
PIN	2,3-dihydroksybutanodian disodu
inne	winian sodu
	Inne nazwy i oznaczenia
farm.	łac. natrium tartaricum
inne	daw. winian sodowy
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	Na; 2C; 4H; 4O; 6
Masa molowa	194,051 g/mol
Wygląd	białe kryształy
	Identyfikacja
Numer CAS	868-18-8; 6106-24-7 (dihydrat)
PubChem	13355
SMILES
	[Na+].[Na+].[O-]C(=O)C(O)C(O)C(=O)[O-]
InChI
	InChI=1S/C4H6O6.2Na/c5-1(3(7)8)2(6)4(9)10;;/h1-2,5-6H,(H,7,8)(H,9,10);;/q;2*+1/p-2
	InChIKey
	HELHAJAZNSDZJO-UHFFFAOYSA-L
Właściwości
	Gęstość
	1,545 g/cm³ (dihydrat); ciało stałe
	Rozpuszczalność w wodzie
	rozpuszczalny
	w innych rozpuszczalnikach
	nierozpuszczalny w etanolu
Niebezpieczeństwa
	Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy POCH [dostęp: 2018-08-20]
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Substancja nie jest klasyfikowana jako; niebezpieczna według kryteriów GHS; (na podstawie podanej karty charakterystyki).
	Podobne związki
Podobne związki	winian amonu sodu, winian potasu sodu, wodorowinian potasu
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Winian sodu, E335, Na
2C
4H
4O
6 – organiczny związek chemiczny z grupy winianów, sól sodowa kwasu winowego, występuje w postaci dihydratu, Na
2C
4H
4O
6·4H
2O. Bezbarwne, przezroczyste, bezwonne kryształy. Stosowany jako emulgator i regulator pH w przemyśle spożywczym o oznaczeniu E335(II)^[2].

Struktura krystaliczna dwuwodnego winianu sodu zawiera bardzo dokładną ilość wody, w związku z czym był używany jako standard (materiał odniesienia) do oznaczania zawartości wody metodą Karla Fischera^[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M.W.M. Haynes (red.), wyd. 97, Boca Raton: CRC Press, 2016, s. 3-486, ISBN 978-1-4987-5429-3 (ang.).
↑ Sodium tartrate. [dostęp 2018-08-27].
↑ J.D.J.D. Neuss J.D.J.D., M.G.M.G. O’Brien M.G.M.G., H.A.H.A. Frediani H.A.H.A., Sodium Tartrate Dihydrate as a Primary Standard for Karl Fischer Reagent, „Analytical Chemistry”, 23 (9), 1951, s. 1332–1333, DOI: 10.1021/ac60057a040, PMID: 15941725 .

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[CRC-1] CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M.W.M. Haynes (red.), wyd. 97, Boca Raton: CRC Press, 2016, s. 3-486, ISBN 978-1-4987-5429-3 (ang.).

[2] Sodium tartrate. [dostęp 2018-08-27].

[3] J.D.J.D. Neuss J.D.J.D., M.G.M.G. O’Brien M.G.M.G., H.A.H.A. Frediani H.A.H.A., Sodium Tartrate Dihydrate as a Primary Standard for Karl Fischer Reagent, „Analytical Chemistry”, 23 (9), 1951, s. 1332–1333, DOI: 10.1021/ac60057a040, PMID: 15941725 .

[1]

[2]

[3]