Winnetou w Dolinie Śmierci

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Winnetou w Dolinie Śmierci
Winnetou und Shatterhand im Tal der Toten
Ilustracja
Gatunek

przygodowy, western

Data premiery

1 stycznia 1970
luty 1971 (Polska)

Kraj produkcji

RFN
Jugosławia
Włochy

Język

niemiecki

Czas trwania

89 minut

Reżyseria

Harald Reinl

Scenariusz

Herbert Reinecker, Harald Reinl

Główne role

Pierre Brice
Lex Barker
Karin Dor
Rik Battaglia
Ralf Wolter
Eddi Arent

Muzyka

Martin Böttcher

Zdjęcia

Ernst W. Kalinke

Scenografia

Vladimir Tadej

Kostiumy

Irms Pauli

Montaż

Hermann Haller

Produkcja

Artur Brauner
Sulejman Kapic
Zvonko Kovacic
Rolf Meier
Götz Dieter Wulf

Wytwórnia

CCC-Filmkunst[1]
Jadran Film
Super International Pictures

Dystrybucja

Constantin Film
Centrala Wynajmu Filmów

Budżet

3 000 000 DM

Poprzednik

Winnetou i Old Firehand

Winnetou w Dolinie Śmierci (niem. Winnetou und Shatterhand im Tal der Toten, serb.-chorw. Winnetou i Shatterhand u Dolini smrt, wł. L’uomo dal lungo fucile) – zachodnioniemiecko-jugosłowiańsko-włoski film przygodowy z 1968 roku, będącą częścią cyklu filmów o przygodach Apacza Winnetou i jego przyjaciół, zainspirowanego cyklem powieści Karla Maya. Zdjęcia kręcono na terenie dzisiejszej Chorwacji oraz Bośni i Hercegowiny.

Polska premiera odbyła się w potrójnym pokazie z dokumentem „Champion” produkcji WFD z 1970 roku oraz reportażem Pod Wierchami Wytwórnia Filmów „Czołówka” z 1970[1]

Fabuła[edytuj | edytuj kod]

Majora Kingsleya posądza się o sprzeniewierzenie złota, które miał on wywieźć z zagrożonego fortu Dawson. W obronie wojskowego stają: jego córka Mabel oraz Old Shatterhand. Niestety, rozprawa zostaje odroczona, a dziewczynę uprowadzają bandyci chcący przechwycić ostatni list ojca do niej. Przed śmiercią Kingsley wyjawia Winnetou miejsce ukrycia złota. Old Shatterhand uwalnia Mabel i oboje wraz z delegowanym przez sąd porucznikiem Cummingsem ruszają na spotkanie z Apaczem. Tymczasem do walki o przejęcie skarbu dołącza plemię Siuksów. Jednak to Winnetou oraz Old Shatterhandowi udaje się jako pierwszym dotrzeć do Doliny Śmierci. Tam wśród grobowców dawnych wodzów indiańskich ukryte jest złoto. W ostatniej chwili przestępcy znów porywają Mabel i zmuszają jej towarzyszy do oddania cennego znaleziska. Jednocześnie pociski wystrzelone przez przybyłych Siuksów powodują wybuch gazu ziemnego. Dochodzi do katastrofy.

Obsada[edytuj | edytuj kod]

  • Pierre Brice – Winnetou
  • Thomas Eckelmann – Winnetou (głos)
  • Lex Barker – Old Shatterhand
  • Gert Günther Hoffmann – Old Shatterhand (głos)
  • Karin Dor – Mabel Kingsley
  • Rik Battaglia – Murdock
  • Ralf Wolter – Sam Hawkens
  • Eddi Arent – lord Castlepool
  • Vladimir Medar – szeryf
  • Wolfgang Amerbacher – szeryf (głos)
  • Branco Špoljar – Cranfield
  • Gerd Martienzen – Cranfield (głos)
  • Frederick Tully – porucznik Cummings
  • Claus Jurichs – porucznik Cummings (głos)
  • Vojislav Govedarica – wódz Czerwony Bawół
  • Sima Janićijević – major Kingsley
  • Knut Hartwig – major Kingsley (głos)
  • Ilija Ivezić – Davis
  • Šimun Jagarinec – wódz Białe Pióro
  • Milan Sosa – Meadows
  • Kurt Waitzmann – pułkownik Bergson
  • Heinz Welzel – sędzia
  • Vladimir Leib – Mann in Kutsche
  • Ivo Kristof – Craig
  • Nikola Gec – Boone
  • Vladimir Bacić – Brown
  • Miro Buhin – żołnierz #1
  • Valent Borović – żołnierz #2
  • Mirko Kraljev – osadnik Adams
  • Dusko Ercegović – gospodarz saloonu
  • Vida Jerman – Rose
  • Ute Marin – Rose (głos)
  • Rajko Zakarija – pianista w saloonie
  • Slavica Orlović – Smukły Jeleń
  • Drago Sosa – bandyta
  • Vladimir Simać – woźnica #1
  • Stjepan Spoljavić – woźnica #2

Wersja polska[edytuj | edytuj kod]

Opracowanie i udźwiękowienie wersji polskiej: Studio Opracowań Filmów w Warszawie
Reżyseria: Jerzy Twardowski[1]
Tłumaczenie: Grażyna Dyksińska-Rogalska
Wystąpili:

i inni

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Idziemy do kina. „Film”. 7, s. 15, 1971-02-14. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe. 

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]