Wireless personal area network

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Wireless personal area network, WPAN, bezprzewodowa sieć o zasięgu osobistym[1]sieć bezprzewodowa, zazwyczaj o niewielkim zasięgu, używana w środowisku biurowym do przesyłania danych między ręcznym urządzeniem a stacjonarnym komputerem lub drukarką.

Przykładowo użytkownik urządzenia mobilnego może pobrać pocztę elektroniczną lub dane do telefonu komórkowego lub palmtopa, a potem wymienić je z maszyną w biurze. Oczekuje się, że sieci WPAN będą stosowane w bezprzewodowych systemach alarmowych i rozrywce.

W sieciach tego rodzaju istnieje podział na urządzenia podrzędne i nadrzędne, jednak znaczna część urządzeń może pracować zarówno jako urządzenia podrzędne, jak i nadrzędne. Aby jednak doszło do komunikacji, musi istnieć urządzenie podrzędne.

Struktury tworzone są dla określonej tymczasowo potrzeby. Technika ta umożliwia zmianę struktury sieci w ciągu kilku sekund. Technikami komunikacyjnymi umożliwiającymi utworzenie WPAN są: Bluetooth, ZigBee, Ultra Wideband, IrDA, HomeRF i inne.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Przemysław Pawełczak: Sieci osobiste od teorii do praktyki, Computerworld, 10.07.2006 [dostęp 2018-11-14]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Krzysztof Billewicz: Smart metering. Inteligentny system pomiarowy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012.