Wiskacza górska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wiskacza górska
Lagidium viscacia[1]
Molina, 1782
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Nadgromada

żuchwowce

Gromada

ssaki

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

jeżozwierzowce

Infrarząd

jeżozwierzokształtne

(bez rangi) Caviomorpha
Rodzina

szynszylowate

Podrodzina

Chinchillinae

Rodzaj

wiskacza

Gatunek

wiskacza górska

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Wiskacza górska[3] (Lagidium viscacia) – gatunek ssaka z rodziny szynszylowatych występujący w Ameryce Południowej, w Peru, Boliwii, Chile i Argentynie.

Biotop[edytuj | edytuj kod]

Żyją na skalistych terenach pokrytych rzadką roślinnością.

Wygląd[edytuj | edytuj kod]

Masa ciała ok. 3 kg. Zwierzę podobne do królika, o miękkim, żółtym lub szarym futrze. Koniec ogona czarny. Długie uszy zakończone kępkami białej sierści.

Tryb życia[edytuj | edytuj kod]

Dzienny tryb życia, najbardziej aktywny o wschodzie i zachodzie słońca. Roślinożerny, zjada każdą roślinność, jaką uda mu się znaleźć.

Rozmnażanie[edytuj | edytuj kod]

Okres godowy trwa od października do grudnia. Po 120-140 dniach ciąży samica rodzi jedno młode. Matka karmi młode mlekiem przez 8 tygodni, chociaż już od pierwszego dnia życia może ono jeść pokarm stały.

Zagrożenie[edytuj | edytuj kod]

Gatunek nie jest bezpośrednio zagrożony wyginięciem, ale liczba osobników spada, ponieważ ludzie polują na niego dla mięsa i skóry.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Lagidium viscacia, [w:] Integrated Taxonomic Information System [online] (ang.).
  2. Lagidium viscacia, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] (ang.).
  3. Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]