Witalij Korotycz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Witalij Korotycz
Віта́лій Олексі́йович Коро́тич
Ilustracja
Witalij Korotycz na tle Wielkiej Pieczęci Stanów Zjednoczonych w gazecie „Nowyj Wzgljad”
Data i miejsce urodzenia

26 maja 1936
Kijów

Narodowość

ukraińska

Język

rosyjski, ukraiński

Alma Mater

Kijowski Instytut Medyczny

Dziedzina sztuki

literatura, publicystyka

Gatunek

proza, poezja

Odznaczenia
Narodowa Nagroda im. Tarasa Szewczenki (USRR) Nagroda Państwowa ZSRR
Order Księcia Jarosława Mądrego V klasy Order Rewolucji Październikowej Order „Znak Honoru”

Witalij Ołeksijowicz Korotycz (ukr. Віта́лій Олексі́йович Коро́тич, ur. 26 maja 1936 w Kijowie) – ukraiński pisarz i publicysta.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie profesora mikrobiologii Ołeksija i patofizjolog Zoi. Po ukończeniu ze złotym medalem szkoły studiował w latach 1953–1959 na Kijowskim Instytucie Medycznym, po czym został lekarzem i pracownikiem naukowym Kijowskiego Instytutu Kardiologii. Zaczął publikować w 1958. W latach 1965-1969 był sekretarzem Zarządu Związku Pisarzy Ukraińskiej SRR, ze stanowiska został odwołany po odmowie napisania artykułu potępiającego Iwana Dziubę, z którym był zaprzyjaźniony. W latach 1966–1967 był redaktorem naczelnym pisma „Ranok”, w 1967 został przyjęty do KPZR, 1978–1986 redagował czasopismo „Wseswit” („Wszechświat”), 1981–1989 sekretarzem Zarządu Związku Pisarzy ZSRR. Jednocześnie w latach 1981–1986 sekretarzem Zarządu Związku Pisarzy Ukrainy, a 1985–1991 redaktorem naczelnym pisma Ogoniok. Był deputowanym do Rady Najwyższej Ukraińskiej SRR 11 kadencji, w maju 1989 został wybrany deputowanym ludowym ZSRR. W latach 1991–1998 był profesorem Uniwersytetu w Bostonie. Uprawia lirykę osobistą i refleksyjną, również o charakterze publicystycznym. Wydał zbiory Zołoti ruky (1961), Wohoń (1968), Hołosy (1981), Zakonomirnost’ (1983). Napisał powieść z życia ukraińskich emigrantów Taka łycha pamjat’ (1970) i utwory publicystyczne O, Kanado! (1966), Kubatura jajcia (1979) i Berchy okeanu (1981). Jest również autorem kilku scenariuszy filmowych. Zna języki angielski i polski. Polski wybór jego wierszy ukazał się w 1974 pt. Lustro. Otrzymał wiele nagród, m.in. Nagrodę Państwową ZSRR (1985) i Nagrodę Państwową Ukraińskiej SRR im. Szewczenki (1981).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]