Witold Butler

Witold Butler

Witold Butler (1923)
pułkownik saperów
Pełne imię i nazwisko	Witold Eustachy Butler
Data i miejsce urodzenia	8 stycznia 1889 Dorosiny
Data i miejsce śmierci	28 września 1936 Warszawa
Przebieg służby
Lata służby	1910–1929
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego, Wojsko Polskie
Jednostki	1 Pułk Inżynieryjny I Batalion Saperów Wielkopolskich XV Batalion Saperów 8 Pułk Saperów 3 Okręgowe Szefostwo Saperów
Stanowiska	dowódca kompanii sztabowej dowódca kompanii saperów dowódca baonu saperów zastępca dowódcy garnizonu dowódca grupy fortecznej dowódca pułku saperów Szef 3 Okręgowego Szefostwa Saperów
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa, powstanie wielkopolskie, wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Witold Eustachy Butler (ur. 8 stycznia 1889 w Dorosinach, zm. 28 września 1936 w Warszawie) – pułkownik saperów Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Witold Butler urodził się 8 stycznia 1889 w majątku Dorosiny na Litwie, w rodzinie Eustachego, głównego leśniczego, i Zofii z Pawłowiczów. Ukończył gimnazjum humanistyczne w Bobrujsku i Aleksiejewską Szkołę Wojenną w Moskwie. W armii rosyjskiej służył zawodowo od 1 września 1910. Po ukończeniu szkoły wojskowej w 1912 został oficerem wojsk inżynieryjnych. Podczas I wojny światowej, od 1914 dowodził kompanią sztabową. Od 28 sierpnia 1917 na własną prośbę przeniesiono go do I Korpusu Polskiego generała J. Dowbor-Muśnickiego, gdzie dowodził kompanią saperów w 1 pułku inżynieryjnym. W listopadzie 1917 został dowódcą batalionu.

Po rozwiązaniu korpusu przebywał w Warszawie i w listopadzie 1918 został przyjęty w szeregi Wojska Polskiego w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 6 lipca 1917.

13 stycznia 1919 r. przybył do Poznania i objął dowództwo I baonu saperów wielkopolskich, który 30 stycznia 1920 roku został przemianowany na XV batalion saperów. Na czele batalionu 23 kwietnia wyruszył na front południowy do Jutrosina. Od 2 do 7 maja 1919 dowodził w zastępstwie frontem południowym. 7 lipca 1919 wyznaczony został zastępcą dowódcy garnizonu. Zorganizował kurs saperski dla żołnierzy 2 Dywizji Strzelców Wielkopolskich. 20 stycznia 1920 wkroczył do Bydgoszczy i został pierwszym komendantem miasta. Funkcję tę pełnił jeden dzień do czasu przybycia Dowództwa 15 Dywizji Piechoty. Z XV baonem saperów dnia 12 marca 1920 wyruszył na Front Litewsko-Białoruski. W działaniach wojennych m.in. dowodził grupą forteczną.

31 maja 1920 roku został wyznaczony na stanowisko dowódcy 8 pułku saperów. W maju 1927 został przeniesiony na stanowisko Szefa 3 Okręgowego Szefostwa Saperów. W sierpniu 1927 roku został zwolniony ze stanowiska Szefa 3 Okręgowego Szefostwa Saperów z równoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr III w Grodnie.

Z dniem 31 sierpnia 1929 został przeniesiony w stan spoczynku i wyrokiem sądu skazany na 4 miesiące więzienia i zwolniony ze służby w dniu 14 października 1929 i pozbawiony stopnia oficerskiego, za nadużycie na szkodę Skarbu Państwa i dla korzyści osobistych (za wykorzystywanie pracy żołnierzy).

Zmarł 28 września 1936. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera 17A-1-10).

Pułkownik Witold Tyszewicz, zastępca szefa Korpusu Kontrolerów w „Sprawozdaniu (...)” sporządzonym 24 lutego 1940 roku w Paryżu napisał: „(...) wykryłem na terenie Okręgu Korpusu Nr VIII cztery wypadki nadużyć oficerów na szkodę Skarbu Państwa i dla korzyści osobistych, zakończone wyrokiem skazującym i wydaleniem z korpusu oficerskiego (...) Dowódca 8 pułku saperów pułk. Butler (...) wysyłał ekipę żołnierzy z 8 pułku saperów na koszt Skarbu Państwa do robót gospodarczych w osadzie rolnej, właścicielem której był gen. Berbecki dowódca Okręgu Korpusu Nr VIII, która znajdowała się w okolicach Grodna żołnierze pracowali w osadzie jak i przy budynkach gospodarczych w porze wiosennej (...)”.

Rodzina

Był żonaty dwukrotnie:

• z Haliną z Wojciechowskich, z którą miał córkę Wandę,
• z Ireną Frankiewiczową (od 1922), z którą miał córkę Danutę.

Awanse

• podporucznik – 6 sierpnia 1912
• porucznik – 27 października 1915
• kapitan – 30 listopada 1918
• major – 23 maja 1919
• podpułkownik – ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919
• pułkownik – 1924 ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 8169 (1922)
• Krzyż Walecznych (trzykrotnie: po raz pierwszy w 1922) po raz 1 i 2)
• Złoty Krzyż Zasługi (30 grudnia 1924)
• Odznaka pamiątkowa I Korpusu Polskiego w Rosji
• Medal Zwycięstwa („Médaille Interalliée”)

Bibliografia

• Wojska inżynieryjno-saperskie na terenie Wielkopolski 1918–1939, Instytut im. gen. Stefana Grota Roweckiego, Leszno-Poznań 2011, ISBN 978-83-61960-10-2.
• Spis oficerów służących czynnie w dniu 1 czerwca 1921 r.
• Dzienniki Personalne Ministra Spraw Wojskowych.
• Roczniki oficerskie 1923, 1924, 1928.
• Dzienniki Rozkazów Wojskowych.