Witold Giełżyński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Witold Giełżyński
Ilustracja
Witold Giełżyński ok. 1960 roku
Data i miejsce urodzenia

9 czerwca 1886
Krasnystaw

Data i miejsce śmierci

31 grudnia 1966
Warszawa

Narodowość

polska

Odznaczenia
Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (złota)
Grób Witolda Giełżyńskiego na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Witold Giełżyński (ur. 9 czerwca 1886 w Krasnymstawie, zm. 31 grudnia 1966 w Warszawie) – dziennikarz, publicysta polski, wolnomularz[1]. Był wiceprezesem Syndykatu Dziennikarzy Warszawskich[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Uczęszczał do Gimnazjum Męskiego w Lublinie, gdzie działał w Związku Młodzieży Socjalistycznej. Za udział w strajkach szkolnych relegowany z gimnazjum, w rezultacie szkołę średnią ukończył w 1906 w Warszawie. W 1908 wydalony przez władze rosyjskie z granic Królestwa Polskiego wyjechał do Paryża.

Jako dziennikarz debiutował w 1907 w czasopiśmie „Wiedza”. Od 1914 pisał w miesięczniku „Myśl Polska”, redagował (1914–1915) „Nowy Kurier Łódzki”, od 1920 pisał w „Kurierze Polskim”, w latach 20. i 30. w „Epoce”, „Ekspresie porannym”, „Świecie” i „Kurierze Czerwonym” i innych czasopismach. Był założycielem Ligi Obrony Praw Człowieka i Obywatela (1921)[3]. Jako wiceprezes Związku Dziennikarzy RP wykładał przedmioty w Wyższej Szkole Dziennikarskiej w Warszawie i był członkiem zwyczajnym Towarzystwa WSD[4][5].

Podczas wojny redagował „Wiadomości Polskie” (organ AK), pisał też w „Biuletynie Informacyjnym” i „Rzeczypospolitej Polskiej”. Po wojnie publicysta „Kuriera codziennego” (do 1947 równocześnie redaktor naczelny „Gazety Ludowej”). Pracę w zawodzie dziennikarskim zakończył w 1948. Autor opracowania przeglądowego (wydanego w 1962) pt. Prasa Warszawska 1661–1914.

Ojciec dziennikarza Wojciecha Giełżyńskiego.

Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 36-5-3,4)[6].

Odznaczenie[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Ludwik Hass, Ambicje rachuby, rzeczywistość. Wolnomularstwo w Europie Środkowo-Wschodniej 1905–1928. Warszawa 1984, s. 232.
  2. SĘP, Forpoczty masonerii w Polsce, w: „Myśl Narodowa” 1933 nr 30, s. 343.
  3. Anna Kargol, Środowisko wolnomularskie w międzywojennym Krakowie, w: Ars Regia, 9/15–16, 2006, s. 157.
  4. Wyższa Szkoła Dziennikarska. „Kurier Warszawski”. Nr 213, s. 3, 1933. 
  5. Wyższa Szkoła Dziennikarska w Warszawie. Sprawozdanie za XXI Rok Szkolny 1937-1938 oraz Program na Rok 1938-1939. Warszawa: 1938, s. 47.
  6. Cmentarz Stare Powązki: GIEŁŻYŃSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-07-26].
  7. Stolica : warszawski tygodnik ilustrowany. R. 18, 1963 nr 4 (27 I), Warszawskie Wydawnictwo Prasowe RSW "Prasa", 1963, s. 18 [dostęp 2020-09-10].