Witold Ziembicki

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Witold Ziembicki
Data i miejsce urodzenia

18 sierpnia 1874
Lwów

Data i miejsce śmierci

19 października 1950
Wrocław

Miejsce spoczynku

cmentarz Rakowicki

Narodowość

polska

Tytuł naukowy

profesor zwyczajny

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi

Witold Karol Ziembicki h. Półkozic (ur. 18 sierpnia 1874 we Lwowie, zm. 19 października 1950 we Wrocławiu) – polski lekarz, lekarz internista, historyk medycyny, profesor zwyczajny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 18 sierpnia 1874 we Lwowie, w rodzinie urzędnika Bolesława i Jadwigi z Horoszkiewiczów. Ukończył szkołę powszechną, następnie III gimnazjum klasyczne we Lwowie i zdał w 1893 maturę. W okresie gimnazjalnym założył tajne pismo uczniowskie „Kolega”[1]. Studia rozpoczął na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, przeniósł się na Wydział Lekarski Uniwersytetu Lwowskiego, gdzie uzyskał w 1900 tytuł doktora wszechnauk lekarskich. Studia podyplomowe odbył w Zakładzie Chemii Fizjologicznej i Patologicznej prof. Hoffmeistera oraz w Klinice Chorób Wewnętrznych Neunyna w Strasburgu, a następnie w Klinice Chorób Wewnętrznych prof. Eichhorsta w Zurychu i Klinice Chorób Nerwowych prof. Raymonda w Paryżu. W latach 1910–1935 był prymariuszem (ordynatorem) w Szpitalu Państwowym we Lwowie. W czasie I wojny światowej (1914–1918) w wojsku austriackim, założył, był lekarzem naczelnym i komendantem szpitala rezerwy w Nowym Targu, przeznaczonym dla legionistów, którym udzielał pomocy po bitwie pod Łowczówkiem. W latach 1918–1921 ochotniczo służył w Wojsku Polskim w stopniu majora lekarza na stanowisku sekretarza Wojskowej Rady Sanitarnej[1].

W 1930 został docentem historii medycyny, w grudniu 1936 otrzymał tytuł profesora tytularnego na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie[2]. Współpracownik Polskiego Słownika Biograficznego (biogramy: Abraham ben Joszijahu, Ludwik Walerian Alembek, t. 1, 1935). Był współzałożycielem i długoletnim sekretarzem Towarzystwa Walki z Gruźlicą we Lwowie, współzałożycielem Polskiego Instytutu Przeciwrakowego, dwukrotnym prezesem i członkiem honorowym Lwowskiego Towarzystwa Lekarskiego, założycielem i członkiem honorowym Stowarzyszenia Lekarzy Szpitalnych, prezesem Towarzystwa Historii Medycyny, członkiem komisji historii medycyny i nauk przyrodniczych Polskiej Akademii Umiejętności, członkiem zarządu Polskiego Towarzystwa Historycznego, członkiem przybranym Towarzystwa Naukowego we Lwowie. Ponadto był współzałożycielem i współpracownikiem pierwszego w Polsce pisma sportowego „Gazeta Sportowa” we Lwowie (1900) oraz pism poświęconych medycynie „Głos Lekarzy”, „Tygodnik Lekarski”, „Walka o Zdrowie” i „Gazeta Lekarska”[1].

Podczas okupacji niemieckiej, w latach 1942–1943, wchodził w skład grona profesorskiego tzw. Kursów Fachowych dla Medyków[3].

Od 1946 przez trzy lata profesor filozofii i historii medycyny na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od 1947 członek korespondent, od 1948 członek czynny Polskiej Akademii Umiejętności[4].

Był żonaty z Marią Grollé (1880–1960), z którą miał syna Jana (1909–1969), inżyniera.

Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania. Warszawa: 1939, s. 363. [dostęp 2021-12-07].
  2. ↑ Nominacje na Uniwersytecie Lwowskim i Politechnice. „Gazeta Lwowska”, s. 3, Nr 295 z 23 grudnia 1936. 
  3. ↑ Katedra Historii Medycyny UJ CM [online], khm.cm-uj.krakow.pl [dostęp 2021-12-07].
  4. ↑ Reprezentanci nauk medycznych, zmarli członkowie AU w Krakowie, PAU, TNW i PAN, Katedra Historii Medycyny UJ CM
  5. ↑ M.P. z 1939 r. nr 197, poz. 479 „za zasługi na polu pracy społecznej”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Witold_Ziembicki&oldid=71780531”