Wołodymyr Dudarenko

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wołodymyr Dudarenko
Pełne imię i nazwisko

Wołodymyr Iwanowycz Dudarenko

Data i miejsce urodzenia

6 lutego 1946
Równe

Data i miejsce śmierci

18 maja 2017
Równe

Wzrost

170 cm

Pozycja

napastnik

Kariera juniorska
Lata Klub
1960–1963 Kołhospnyk Równe
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1963–1965 Kołhospnyk Równe ? (?)
1966 SKA Lwów ? (?)
1967–1974 CSKA Moskwa 184 (27)
1975–1976 SK Łuck ? (?)
1977 SKA Lwów ? (?)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1971  ZSRR 2 (0)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1979 SKA Lwów
1980–1981 SKA Lwów (asystent)
1982–1984 SKA Karpaty Lwów (asystent)
1993 Lwowianka Lwów
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Wołodymyr Iwanowycz Dudarenko, ukr. Володимир Іванович Дударенко, ros. Владимир Иванович Дударенко, Władimir Iwanowicz Dudarienko (ur. 6 lutego 1946 w Równem, zm. 18 maja 2017 tamże[1]) – radziecki i ukraiński piłkarz, grający na pozycji napastnika, reprezentant ZSRR, trener piłkarski.

Kariera piłkarska[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Wychowanek klubu Kołhospnyk Równe, w barwach którego w 1963 rozpoczął karierę piłkarską. W 1966 otrzymał wezwanie przed komisję poborową i został skierowany do służby w klubie wojskowym SKA Lwów[2], który trenował Siergiej Szaposznikow. W 1967 trener awansował do centralnego szczebla do klubu CSKA Moskwa i zabrał ze sobą Dudarenka. W CSKA Dudarenko natychmiast stał się podstawowym piłkarzem zespołu. Rok 1970 był dla niego najbardziej udanym sezonem, w którym został mistrzem ZSRR. Był jednym z bohaterów drugiego meczu finałowego przeciwko Dinama Moskwa. W 11 minucie meczu po uderzeniu obrońcy CSKA Jurija Istomina bramkarz Dinama Władimir Pilguj nie potrafił zafiksować piłkę i Dudarenko otworzył wynik w meczu. [3] Ostateczny wynik meczu 4:3 dla CSKA[3]. W 1975 roku powrócił do lwowskiego SKA, który już zmienił nazwę i siedzibę, a w 1977 roku zakończył w nim karierze piłkarską[4].

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W 1971 rozegrał 2 mecze towarzyskie w barwach narodowej reprezentacji ZSRR z Salwadorem i Meksykiem.

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery piłkarskiej rozpoczął karierę piłkarską. W 1979 objął stanowisko głównego trenera w SKA Lwów. Potem pomagał trenować lwowski wojskowy klub. W 1993 prowadził żeński klub piłkarski Lwowianka Lwów. Jego młodszy brat Mykoła również piłkarz i trener piłkarski[5].

Sukcesy i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy klubowe[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy indywidualne[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]