Wołyńska Szkoła Podchorążych Rezerwy Artylerii
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1926 |
| Rozformowanie |
1939 |
| Nazwa wyróżniająca | |
| Patron | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
mjr Augustyn Gezele |
| Ostatni |
płk Lucjan Jasiński |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
.jpg)
Wołyńska Szkoła Podchorążych Rezerwy Artylerii im. Marcina Kątskiego – szkoła podchorążych rezerwy artylerii Wojska Polskiego II RP.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Szkoła stacjonowała w garnizonie Włodzimierz Wołyński, w „Koszarach imienia Marszałka Józefa Piłsudskiego”[1], na terenie Okręgu Korpusu Nr II.
Patronem uczelni był generał artylerii koronnej Marcin Kazimierz Kątski, a zajmowanych przez nią koszar – Józef Piłsudski.
16 maja 1928 rozpoczął się pierwszy, sześciotygodniowy kurs dla oficerów rezerwy. Na przeszkolenie przybyło 222 podporuczników rezerwy[2].
Z końcem lipca 1928 utworzono dowództwo III dywizjonu szkolnego oraz 8. i 9. baterię. Dotychczasowa 7 bateria została przemianowana na 2. i włączona do I dywizjonu, natomiast 2. bateria została włączona do III dywizjonu i przemianowana na 7. Pierwszą grupę ćwiczebną przemianowano na drugi oddział ćwiczebny, a drugą grupę ćwiczebną na trzeci oddział ćwiczebny. Dywizjon I nie posiadał oddziału ćwiczebnego z powodu braku oficera i podoficera oraz odpowiednich pomieszczeń[2]. Ponadto drużyna komendanta szkoły została przeformowana w baterię administracyjną[3].
1 października 1932 komendant szkoły wydał rozkaz o sformowaniu odrębnego plutonu weterynaryjnego o oddzielnym programie nauczania.
18 września 1935 na podstawie zarządzenia szefa Departamentu Artylerii Ministerstwa Spraw Wojskowych, w miejsce plutonu weterynaryjnego powołano Oddział Szkolny Służby Weterynaryjnej.
23 listopada 1937 minister spraw wojskowych gen. dyw. Tadeusz Kasprzycki nadał szkole nazwę: „Wołyńska Szkoła Podchorążych Rezerwy Artylerii imienia Marcina Kątskiego”[4][5].
Posługę duszpasterską sprawował administrator parafii wojskowej we Włodzimierzu Wołyńskim, starszy kapelan ks. Jan Michułka[6].
Zgodnie z planem mobilizacyjnym „W”, w okresie mobilizacji powszechnej komendant szkoły miał przeorganizować i przekazać szkołę do Ośrodka Zapasowego Artylerii Lekkiej typ spec. nr 2 we Włodzimierzu Wołyńskim (mobilizowanego przez 27 pal)[7].
Kadra szkoły[edytuj | edytuj kod]
- Komendanci szkoły
- mjr Augustyn Gezele (cz.p.o. 1 X - 27 XI 1926)
- ppłk Wincenty Cybulski (27 XI 1926[8] - XII 1928)
- mjr Zygmunt Karasiński (wz. 22 XII 1928 - 28 V 1929)
- ppłk dr Ludwik Ząbkowski (28 V 1929 - 28 IV 1934)
- płk Jan Filipowicz (28 IV 1934 - XII 1938)
- płk art. Lucjan Jasiński (30 I - 20 IX 1939, †1940 Katyń)
- Dyrektorzy nauk
- mjr Wincenty Zdanowicz (27 XI 1926[9] - XI 1927)
- mjr Florian Grabczyński (XI 1927 - I 1930)
- mjr Zygmunt Karasiński (27 I 1930 - 24 II 1931)
- mjr Karol Galster (24 II 1931 - 10 VII 1936)
- ppłk art. Jan Adam Alojzy Meissner (VII 1936 - 3 III 1939, †1940 Charków)
- ppłk art. Józef Pyrek (od 4 III 1939)
| Obsada personalna szkoły w marcu 1939[10] | ||
|---|---|---|
| Stanowisko etatowe | Stopień, imię i nazwisko | Uwagi |
| Komenda szkoły | ||
| komendant | płk art. Lucjan Jasiński | †1940 Katyń |
| zastępca komendanta i dyrektor nauk | ppłk art. Jan Adam Alojzy Meissner | |
| adiutant | kpt. art. Ludwik Tadeusz Nowak | †1940 Katyń[11] |
| starszy lekarz medycyny | kpt. lek. dr Wacław Szpilewski | |
| oficer gospodarczy | kpt. int. Wacław Antoniewicz | †1940 Katyń[12] |
| I dywizjon | ||
| dowódca I dywizjonu | ppłk art. Józef Pyrek | |
| instruktor łączności | kpt. art. Piotr Zieliński | †1940 Katyń[13] |
| instruktor | kpt. art. Jan Anasiewicz | †1940 Katyń |
| II dywizjon | ||
| dowódca II dywizjonu | mjr art. Wiktor Emilian Bierzyński | |
| instruktor łączności | kpt. art. Michał Konrad Görz | †1940 Katyń[14] |
| III dywizjon | ||
| dowódca III dywizjonu | mjr art. Edward Karol Gött | |
| instruktor łączności | kpt. art. Stanisław Julian Żaboklicki | †1940 Katyń[15] |
| dowódca 9 baterii szkolnej | kpt. art. Stanisław Kraszewski | †1940 Katyń[16] |
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 22 z 4 sierpnia 1927 roku, poz. 260.
- ↑ a b Rocznik Pamiątkowy 1930 ↓, s. 28.
- ↑ Rocznik Pamiątkowy 1930 ↓, s. 28, 249.
- ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 15 z 23 listopada 1937, poz. 181.
- ↑ Łukasiak 2000 ↓, s. 8-9.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 406.
- ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 846-847.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 43 z 13 października 1926 roku, s. 349.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 48 z 3 listopada 1926 roku, s. 391.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 469-470.
- ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 434.
- ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 7.
- ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 732.
- ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 181.
- ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 740.
- ↑ Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 307.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
- Zbigniew Gnat-Witeska, Podchorążowie artylerii konnej i weterynarii z Włodzimierza Wołyńskiego, Oficyna Wydawnicza "Ajaks", Pruszków 1996, ISBN 83-87103-16-0
- Rocznik Pamiątkowy Szkoły Podchorążych Rezerwy Artylerji we Włodzimierzu Rok 1929–1930. Karol Halski (red.) Tadeusz Kubalski (red.) Jerzy Michałowski (red.) Tadeusz Sztumberk-Rychter (red.) Edward Szwed (red.). Warszawa: Zakłady Graficzne „Nasza Drukarnia”, 1930.
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Jan Łukasiak: Wołyńska Szkoła Podchorążych Rezerwy Artylerii im. Marcina Kątskiego. Pruszków: Oficyna Wydawnicza Ajaks, 2000. ISBN 83-87103-70-5.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, 2010. ISBN 978-83-86100-83-5.