Przejdź do zawartości

Wodorek potasu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wodorek potasu
model sieci krystalicznej wodorku potasu
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

KH

Masa molowa

40,11 g/mol

Wygląd

biały proszek

Identyfikacja
Numer CAS

7693-26-7

PubChem

82127

Podobne związki
Podobne związki

wodorek sodu, wodorek litu

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Wodorek potasunieorganiczny związek chemiczny potasu z grupy wodorków. W czystej formie występuje jako krystaliczny proszek lub igły[2]. Handlowo dostępny jest jako 20–35% dyspersja w oleju mineralnym[2].

Jest stosowany jako silny reduktor oraz do otrzymywania superzasad (alkoholanów ROK i amidków RNHK)[2]. Jest zdolny do szybkiego odprotonowania alkoholi trzeciorzędowych, a także ketonów[4] (powoduje ich enolizację)[5], co oznacza, że jest wyraźnie silniejszą zasadą od wodorku sodu i wodorku litu[4].

Otrzymuje się go w bezpośredniej reakcji potasu z wodorem w podwyższonej temperaturze[1][4]:

2K + H
2
2KH

Reaguje gwałtownie z wodą, dając wodorotlenek potasu i gazowy wodór[1]:

KH + H
2
O KOH + H
2

W wysokiej temperaturze rozkłada się na pierwiastki składowe[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e Pradyot Patnaik, Handbook of Inorganic Chemicals, London: McGraw-Hill, 2003, s. 756, ISBN 0-07-049439-8 (ang.).
  2. a b c d Pradyot Patnaik, A Comprehensive Guide to the Hazardous Properties of Chemical Substances, John Wiley & Sons, 2007, s. 631, DOI10.1002/9780470134955, ISBN 978-0-470-13494-8 [dostęp 2020-01-21] (ang.).
  3. David Arthur Johnson, Metals and Chemical Change, Royal Society of Chemistry, 2002, s. 167, DOI10.1039/9781847557919-00011, ISBN 978-0-85404-665-2 [dostęp 2020-01-21] (ang.).
  4. a b c Ulrich Wietelmann, Michael Felderhoff, Peter Rittmeyer, Hydrides, [w:] Ullmann’s Encyclopedia of Industrial Chemistry, Weinheim: Wiley‐VCH, 2005, s. 6–7, DOI10.1002/14356007.a13_199 (ang.).
  5. Elizabeth R. Burkhardt, Potassium and Potassium Alloys, [w:] Ullmann’s Encyclopedia of Industrial Chemistry, Weinheim: Wiley‐VCH, 2005, s. 8–9, DOI10.1002/14356007.a22_031.pub2 (ang.).