Wodzian chloralu
| |||||||||||||||||||||||||||
 Kryształy wodzianu chloralu | |||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||
| Ogólne informacje | |||||||||||||||||||||||||||
| Wzór sumaryczny |
C2H3Cl3O2 | ||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Inne wzory |
CCl3CH(OH)2 | ||||||||||||||||||||||||||
| Masa molowa |
165,40 g/mol | ||||||||||||||||||||||||||
| Wygląd |
bezbarwne, przezroczyste kryształy o swoistym zapachu[1] | ||||||||||||||||||||||||||
| Identyfikacja | |||||||||||||||||||||||||||
| Numer CAS | |||||||||||||||||||||||||||
| PubChem | |||||||||||||||||||||||||||
| DrugBank | |||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||
| Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) | |||||||||||||||||||||||||||
| Klasyfikacja medyczna | |||||||||||||||||||||||||||
| ATC | |||||||||||||||||||||||||||
| Stosowanie w ciąży |
kategoria C (USA) | ||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||
Wodzian chloralu (łac. chlorali hydras, chloralum hydratum) – organiczny związek chemiczny powstający w wyniku addycji jednej cząsteczki wody do chloralu (aldehydu trichlorooctowego). Jest stosowany jest do otrzymywania chloralu przez usunięcie jednej cząsteczki wody.
Wodzian chloralu jest jednym z najstarszych leków o działaniu uspokajająco-nasennym. Do lecznictwa został wprowadzony w roku 1869. Obecnie odchodzi się od jego stosowania z powodu jego wysokiej nefro- i hepatotoksyczności. Znajduje jednak zastosowanie w leczeniu ciężkich, lekoopornych stanów padaczkowych[5] (wlewki doodbytnicze, roztwory doustne), zwłaszcza u dzieci oraz w opiece paliatywnej (silne działanie nasenne, pomimo bólów nowotworowych – w razie nieskuteczności innych leków)[6]. Ponadto zastosowany miejscowo w roztworach wodnych, spirytusowych i niekiedy w maściach wykazuje działanie wykorzystywane w dermatologii; zależnie od stężenia jako przeciwświądowe (0,2–0,5%) bądź drażniące (2–10%)[7].
W Polsce nie jest dostępny w preparatach gotowych, a jedynie jako surowiec farmaceutyczny do receptury aptecznej.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Mickey Finn – napój alkoholowy zaprawiony wodzianem chloralu
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Farmakopea Polska VI, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2002, s. 1176, ISBN 83-88157-18-3.
- ↑ a b c d e CRC Handbook of Chemistry and Physics, William M. Haynes (red.), wyd. 97, Boca Raton: CRC Press, 2016, s. 3-96, ISBN 978-1-4987-5429-3 (ang.).
- ↑ a b c Chloral hydrate, [w:] ChemIDplus [online], United States National Library of Medicine [dostęp 2022-06-24] (ang.).
- ↑ 2,2,2-Trichloroetano-1,1-diol, karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich, Merck KGaA, 2 września 2021, numer katalogowy: C19058 [dostęp 2022-06-24]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
- ↑ Postępowanie w stanach padaczkowych, [w:] Joanna Jędrzejczyk, Przewodnik lekarza, Termedia, 2004.[potrzebny numer strony]
- ↑ Alicja Chwalibogowska-Podlewska, Jan Podlewski, Leki współczesnej terapii, Warszawa: Medical Tribune Polska, 2009, s. 68, ISBN 978-83-601355-1-8.
- ↑ Leksykon Leków, Tadeusz Chruściel (red.), Kornel Gibiński (red.), Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 1991, s. 88.
