Wojciech Bęben

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wojciech Bęben
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

28 lutego 1949
Działoszyn

Zawód, zajęcie

ksiądz, duszpasterz, misjonarz

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: etnografia Australii i Oceanii
Doktorat

1987 – antropologia i etnologia
Instytut Etnologii i Antropologii Kulturowej Uniwersytetu Warszawskiego

Doktorat

1988 – religioznawstwo
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie

Habilitacja

2005 – historia
Instytut Archeologii i Etnologii Polskiej Akademii Nauk

Profesura

2015

Wojciech Bęben (ur. 28 lutego 1949 w Działoszynie[1]) – polski antropolog, etnograf i etnolog. Ksiądz rzymskokatolicki, werbista, duszpasterz i misjonarz. Profesor nauk humanistycznych, specjalizuje się w zagadnieniach z zakresu etnografii Australii i Oceanii[2]. Wykładowca w Gdańskim Seminarium Duchownym[3], oraz w Instytucie Archeologii i Etnologii na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Gdańskiego[4]. Pełnił posługę duszpasterza pomocniczego w Parafii Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny w Gdańsku[5][6].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Egzamin dojrzałości zdał w 1968, następnie rozpoczął studia w Wyższym Seminarium Duchownym w Częstochowie[1]. Był również studentem uczelni krakowskich[1]. Wszystkie stopnie, a także święcenia kapłańskie otrzymał w Pieniężnie[1]. Doktoryzował się w 1987 w Instytucie Etnologii i Antropologii Kulturowej Uniwersytetu Warszawskiego[6][7], a rok później uzyskał kolejny doktorat (z religioznawstwa na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie)[6]. Habilitował się z kolei w 2005 w Instytucie Archeologii i Etnologii Polskiej Akademii Nauk[2]. Napisał wtedy rozprawę zatytułowaną Mały świat wokół wulkanu. Tradycyjne normy zwyczajowe w życiu wyspiarzy Biem w Papui Nowej Gwinei[2]. Pracował jako adiunkt na Uniwersytecie Warszawskim i Wrocławskim[7]. Tytuł profesora nauk humanistycznych nadano mu w 2015[2][8]. Laureat Nagrody im. Benedykta Polaka[9]. Od 2020 na emeryturze[3].

Publikacje naukowe[edytuj | edytuj kod]

  • Stosunek krajowców nowogwinejskich do chorób[10] (wspólnie z Franciszkiem Rosińskim)
  • Tradycyjna kultura rdzennych ludów Australii i Oceanii: perspektywa porównawcza[11]
  • Myślenie magiczne Nowogwinejczyków w okresie transformacji kulturowej[12] (wspólnie z Franciszkiem Rosińskim)
  • Uczta w społecznościach pierwotnych na Nowej Gwinei[13] (wspólnie z Franciszkiem Rosińskim)

Książki[edytuj | edytuj kod]

  • Tańczący kanibale: wyspiarze Cieśniny Torresa[14]
  • Yamy, trucizna i duchy: Arapesze z Papui-Nowej Gwinei[15]
  • Aborygeni, pierwsi nomadzi: życie i kultura[16]
  • Dzieciństwo na Antypodach[17]
  • Mały świat wokół wulkanu: tradycyjne normy zwyczajowe w życiu wyspiarzy Biem w Papui Nowej Gwinei[18]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d o. Bęben Wojciech SVD [online], www.gornagrupa.werbisci.pl [dostęp 2020-11-14].
  2. ↑ a b c d Prof. dr hab. Wojciech Bęben, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2020-11-14].[martwy link]
  3. ↑ a b Pożegnanie ks. prof. dr. hab. Wojciecha Bębna [online], Gdańskie Seminarium Duchowne, 29 stycznia 2020 [dostęp 2020-11-14] (pol.).
  4. ↑ Zespół [online], Instytut Archeologii i Etnologii UG [dostęp 2020-11-14].
  5. ↑ KS. PROF. DR HAB. WOJCIECH BĘBEN [online], Archidiecezja Gdańska [dostęp 2020-11-14] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-14].
  6. ↑ a b c Kapłani - Parafia Niepokalanego Poczęcia NMP [online], www.niepokalanegopoczecia.pl [dostęp 2020-11-14].
  7. ↑ a b Polski misjonarz: Obserwują mnie, patrzą, czy się zmieniłem, testują: Zjesz kawałek nietoperza? [online], trojmiasto.wyborcza.pl [dostęp 2020-11-14].
  8. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 17 lipca 2015 r. nr 115.11.2015 w sprawie nadania tytułu profesora (M.P. z 2015 r. poz. 788).
  9. ↑ Ks. prof. Wojciech Bęben 27 lat badał zwyczaje Aborygenów [online], PolskieRadio24.pl [dostęp 2020-11-14].
  10. ↑ Wojciech Bęben, Franciszek M Rosiński, Stosunek krajowców nowogwinejskich do chorób, „Medycyna nowożytna”, 5 (2), 1998, s. 85–100, OCLC 537616983 [dostęp 2020-11-14].
  11. ↑ Wojciech Bęben, Tradycyjna kultura rdzennych ludów Australii i Oceanii: perspektywa porównawcza, „Etnografia. Praktyki, Teorie, Doświadczenia” (5), 2019, s. 65–109, ISSN 2392-0971, OCLC 8529514394 [dostęp 2020-11-14].
  12. ↑ Wojciech Bęben, Franciszek M Rosiński, Myślenie magiczne Nowogwinejczyków w okresie transformacji kulturowej, „Colloquia Anthropologica et Communicativa Retro sentyment, retro moda, retro nadzieje”, 13, 2020, s. 27–39, OCLC 1164120123 [dostęp 2020-11-14].
  13. ↑ Wojciech Bęben, Franciszek M Rosiński, Uczta w społecznościach pierwotnych na Nowej Gwinei, „Oczywisty urok biesiadowania”, 1998, s. 34–45, OCLC 1100237102 [dostęp 2020-11-14].
  14. ↑ Wojciech Bęben, Tańczący kanibale: wyspiarze Cieśniny Torresa, Gdańsk: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, 2015, ISBN 978-83-7865-302-8, OCLC 951395998 [dostęp 2020-11-14].
  15. ↑ Wojciech Bęben, Yamy, trucizna i duchy: Arapesze z Papui-Nowej Gwinei, Gdańsk: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, 2016, ISBN 978-83-7865-303-5, OCLC 953160069 [dostęp 2020-11-14].
  16. ↑ Wojciech Bęben, Aborygeni, pierwsi nomadzi: życie i kultura, Gdańsk: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, 2012, ISBN 978-83-7865-045-4, OCLC 840333505 [dostęp 2020-11-14].
  17. ↑ Wojciech Bęben, Dzieciństwo na Antypodach, Gdańsk: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, 2019, ISBN 978-83-7865-803-0, OCLC 1103809298 [dostęp 2020-11-14].
  18. ↑ Wojciech Bęben, Mały świat wokół wulkanu: tradycyjne normy zwyczajowe w życiu wyspiarzy Biem w Papui Nowej Gwinei, Warszawa: Wydawnictwo "DiG", 2004, ISBN 978-83-7181-295-8, OCLC 61891258 [dostęp 2020-11-14].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wojciech_Bęben&oldid=72216205”