Wojciech Blicharski

Wojciech Blicharski

Data i miejsce urodzenia	18 kwietnia 1889 Petlikowce Stare
Data i miejsce śmierci	30 kwietnia 1940 Katyń
Zawód, zajęcie	nauczyciel
Odznaczenia

Wojciech Blicharski (ur. 18 kwietnia 1889 w Petlikowcach Starych, zm. 30 kwietnia 1940 w Katyniu) – polski nauczyciel, porucznik piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 18 kwietnia 1889 w Petlikowcach Starych, w ówczesnym powiecie buczackim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Franciszka i Agnieszki z Rybickich. Absolwent seminarium nauczycielskiego w Tarnopolu. Powołany do armii austriackiej. Walczył na froncie włoskim. W 1917 został ranny. Był wówczas jednorocznym ochotnikiem tytularnym kapralem w 1. kompanii c. i k. Pułku Piechoty Nr 7. W tym pułku został mianowany porucznikiem rezerwy ze starszeństwem z 1 lutego 1918 w korpusie oficerów piechoty. W listopadzie 1918 został internowany przez Ukraińców.

Po uwolnieniu (15 czerwca 1919) wstąpił do Wojska Polskiego. Brał udział w wojnie 1920 r. W 1920 dowódca kompanii 29 pułku piechoty, a w 1921 referent oświatowy 10 Dywizji Piechoty. 28 października 1921 został przeniesiony do rezerwy. W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Tarnopol. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VI. Był wówczas w grupie oficerów „powyżej 40 roku życia”. W 1936 był kierownikiem Publicznej Szkoły Powszechnej w Mikulińcach, a później w Tarnopolu.

W kampanii wrześniowej wzięty do niewoli przez Sowietów, osadzony w Kozielsku. 30 kwietnia 1940 został zamordowany przez NKWD w lesie katyńskim. Figuruje na liście wywózkowej 052/1 z 27 kwietnia 1940 i liście PCK (AM) 277.

Był żonaty.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Walecznych
• Srebrny Krzyż Zasługi 11 listopada 1936 „za zasługi na polu pracy pedagogicznej, oświatowej i społecznej”
• Brązowy Medal Zasługi Wojskowej na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej
• Srebrny Medal Waleczności
• Brązowy Medal Waleczności
• Krzyż Wojskowy Karola

Zobacz też

• jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• obozy NKWD dla jeńców polskich
• ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Katyniu
• zbrodnia katyńska

Bibliografia

• Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
• Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
• Убиты в Катыни. Книга Памяти польских военнопленных - узников Козельского лагеря НКВД, расстрелянных по решению политбюро ЦК ВКП(б) от 5 марта 1940 года. Лариса Еремина (red.). Москва: Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья», 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.
• Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
• Wacław Ryżewski. Pro memoria. „Wojskowy Przegląd Historyczny”. 4 (150), 1994. Warszawa: Wojskowy Instytut Historyczny. ISSN 0043-7182. 
• Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.