Wojciech Jahn

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wojciech Jahn
Data i miejsce urodzenia

13 stycznia 1937
Kraków

Data i miejsce śmierci

7 marca 1994
Sanok

Miejsce spoczynku

Cmentarz Centralny w Sanoku

Narodowość

polska

Pracodawca

ZPG „Stomil” w Sanoku

Rodzice

Bronisław, Kazimiera

Odznaczenia
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”

Wojciech Tadeusz Jahn (ur. 13 stycznia 1937 w Krakowie, zm. 7 marca 1994 w Sanoku) – polski inżynier, malarz.

Grobowiec rodziny Jahnów w Sanoku

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wojciech Tadeusz Jahn[1] urodził się 13 stycznia 1937 w Krakowie[2][3]. Od dzieciństwa był związany z Sanokiem[4]. Był synem ppor. Bronisława Jahna (1901-1940, oficer Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej) i Kazimiery z domu Korczyńskiej (ur. 1906, zm. 16 kwietnia 1993[5], przedwojenna absolwentka Studium Nauczycielskiego i w 1939 Instytutu Sztuki Muzycznej w Krakowie, malarka mająca wystawy na Placu Szczepańskim[4][6], później pod nazwiskiem Kielar[2]), młodszym bratem Jerzego[7][8][9][10].

W 1955 ukończył Liceum Ogólnokształcące Męskie w Sanoku[11]. Podczas nauki przejawiał uzdolnienia artystyczne[12]. W połowie stycznia 1954 wygrał kontrolne narciarskie zawody w slalomie specjalnym zorganizowane przez klub Górnik Sanok[13]. Trzykrotnie bez powodzenia ubiegał się o przyjęcie na studia architektury w Politechnice Krakowskiej, gdzie został przyjęty z uwagi na swojego ojca, zamordowanego w ramach zbrodni katyńskiej[12]. Pracował jako instruktor plastyki w Domu Kultury w Sanoku[4]. Ostatecznie podjął i ukończył studia na Politechnice Łódzkiej w zakresie włókiennictwa uzyskując tytuł magistra inżyniera[3][4][14][12]. Należał do studenckiego koła plastycznego[12]. Po studiach odrabiał stypendium w Rakszawskich Zakładach Wełnianych w Rakszawie, później był zatrudniony w Zakładzie Włókna Szklanego Krośnieńskich Hut Szkła[4]. Następnie powrócił do Sanoka i był wieloletnim pracownikiem Zakładów Przemysłu Gumowego „Stomil” w Sanoku, jako technolog[15] projektant pasów klinowych[3][4]. Jako specjalista w tym zakresie przybywał na stypendium w amerykańskim Denver[4][16].

Poza pracą zawodową był artystą malarzem niezawodowym[3][17]. Malował od czasów nauki gimnazjalnej, głównej pejzaże[4][18]. Pierwotnie uczestniczył w plenerach malarskich w okresie zatrudnienia w Rakszawie[12]. Po przerwie w swojej pasji powrócił do niej w latach 70. Jako malarz był działaczem oddziału Robotniczego Stowarzyszenia Twórców Kultury w Sanoku[19][20]. Jego prace były wystawiane w amerykańskim Denver (1976), w wystawie ogólnopolskiej we Wrocławiu (1978), w The European Gallery Witolda Mandzelowskiego w Nowym Jorku (1986)[21], na sanockim zamku (Muzeum Historyczne w Sanoku)[22][23][21]. Działał w Klubie Nieprofesjonalnego Malarstwa, utworzonego w ramach Klubu Złotego Wieku, skupiającego malarzy-amatorów i działającym w Osiedlowym Domu Kultury „Puchatek” pod egidą Sanockiej Spółdzielni Mieszkaniowej[4][12]. Od połowy lat 70. był w klubie instruktorem (określanym jako Klub Plastyka, należała do niego także jego matka, malarka amatorka)[3][24][25][26][27][28][29]

Wojciech Jahn był żonaty z Anną[12] z domu Wolwowicz[2] (1940-2019), nauczycielka języka rosyjskiego w I Liceum Ogólnokształcącym im. Komisji Edukacji Narodowej w Sanoku[30]. Zmarł 7 marca 1994 w Sanoku[2][1][3][31]. Został pochowany w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Centralnym w Sanoku, gdzie spoczęła jego matka i symbolicznie został upamiętniony jego ojciec.

Prace Wojciecha Jahna zgromadziło Muzeum Historyczne w Sanoku[32].

Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]

  • Zwycięstwo w eliminacjach regionalnych z województwa krośnieńskiego i kwalifikacja do II ogólnopolskiej wystawy konkursowej amatorskiej plastyki „Sport w sztuce. Moskwa-80” (1980, za obrazy Skok, Hokej)[33][34].
  • Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” (1984)[35][21].
  • Wyróżnienie w konkursie pt. „Ziemia rodzinna Grzegorza z Sanoka w malarstwie” (1985, za obraz Stare domy przy ul. Rybackiej)[36][34].
  • Nagroda w konkursie oddziału RSTK w Krośnie pt. „Wielka Rewolucja Październikowa w plastyce” w dziedzinie malarstwa (1986, za obraz Ostatni szturm)[37][38].
  • I miejsce w konkursie amatorskiej plastyki Wojewódzkiego Domu Kultury w Krośnie (kwiecień 1987)[34].
  • II nagroda w konkursie oddziału RSTK w Sanoku pt. „Generał "Walter" w plastyce” (1987)[39].
  • Nagroda Dyrektora Wydziału Kultury i Sztuki Urzędu Wojewódzkiego w Krośnie (1988)[40].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Księga cmentarna nr 1. Matejki Rymanowska od 1973 do 2004 (stare cmentarze), poz. 1897.
  2. ↑ a b c d Księga Zmarłych 1975–1995 Sanok. Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 187 (poz. 25).
  3. ↑ a b c d e f Franciszek Oberc. Motyw Sanu w twórczości sanockich artystów. Wojciech Jahn. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 2. San, rzeka ziemi sanockiej, s. 152, 2002. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
  4. ↑ a b c d e f g h i Andrzej Piątek. Radość życia. „Nowiny”. Nr 121, s. 7, 24-25 maja 1986. 
  5. ↑ Księga Zmarłych 1975–1995 Sanok. Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 178 (poz. 30).
  6. ↑ Spółdzielnia 2014 ↓, s. 308.
  7. ↑ Obwieszczenia sądowe. Uznanie za zmarłego i stwierdzenie faktu śmierci. Sąd Grodzki w Sanoku. „Monitor Polski”. Nr 79, s. 8, 31 maja 1947. 
  8. ↑ Edward Zając. 55. rocznica mordu oficerów polskich w Katyniu, Charkowie i Miednoje. „Tygodnik Sanocki”. Nr 18 (182), s. 6, 5 maja 1995. 
  9. ↑ Edward Zając: Szkice z dziejów Sanoka. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 1998, s. 14-16. ISBN 83-909787-0-9.
  10. ↑ Biogramy ofiar zbrodni katyńskiej. Bronisław Jahn. Muzeum Katyńskie. [dostęp 2017-08-06].
  11. ↑ Absolwenci. 1losanok.pl. [dostęp 2017-08-06].
  12. ↑ a b c d e f g Spółdzielnia 2014 ↓, s. 309.
  13. ↑ Kontrolne zawody narciarskie sanockiego Górnika. „Nowiny Rzeszowskie-Nowiny Sportowe”. Nr 2, s. 1, 17 stycznia 1955. 
  14. ↑ Zofia Bandurka: Wykaz imienny zaproszonych i obecnych na Zjeździe – przygotowała mgr Zofia Bandurkówna. W: Dwa dni w mieście naszej młodości. Sprawozdanie ze zjazdu koleżeńskiego wychowanków Gimnazjum Męskiego w Sanoku w 70-lecie pierwszej matury w roku 1958. Warszawa: 1960, s. 144.
  15. ↑ Józef Baszak, Andrzej Romaniak, Edward Zając: Sanockie Zakłady Przemysłu Gumowego „Stomil” w Sanoku 1931–1991. Sanok: Muzeum Historyczne w Sanoku, 2020, s. 126, 152, 153. ISBN 978-83-60380-45-1.
  16. ↑ Józef Baszak, Andrzej Romaniak, Edward Zając: Sanockie Zakłady Przemysłu Gumowego „Stomil” w Sanoku 1931–1991. Sanok: Muzeum Historyczne w Sanoku, 2020, s. 126-127. ISBN 978-83-60380-45-1.
  17. ↑ Dzieci – żołnierzom!. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 30 (286), s. 3, 1-10 listopada 1983. 
  18. ↑ Andrzej Piątek. Niespokojnie. „Nowiny”, s. 4, Nr 63 z 15-16 marca 1986. 
  19. ↑ Ostry start RSTK. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 4 (331), s. 2, 1-10 lutego 1985. 
  20. ↑ Józef Ząbkiewicz. R.S.T.K. w poszukiwaniu mecenasa. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 19 (418), s. 5, 1-10 lipca 1987. 
  21. ↑ a b c Spółdzielnia 2014 ↓, s. 312.
  22. ↑ Ciekawa wystawa na sanockim zamku. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 17 (110), s. 3, 10-20 czerwca 1978. 
  23. ↑ Józef Ząbkiewicz. Trzecia wystawa prac twórców RSTK. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 13 (413), s. 6, 10-20 maja 1987. 
  24. ↑ 15-lecie Klubu Seniora ODK. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 35 (434), s. 3, 10-20 grudnia 1987. 
  25. ↑ Józef Ząbkiewicz, W latach powojennych. Życie kulturalne. Muzeum Historyczne, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 911.
  26. ↑ Franciszek Oberc: Sanok. Instytucje kultury. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 1999, s. 93-94. ISBN 83-909787-3-3.
  27. ↑ Joanna Kozimor. Z pasją i pędzlem. „Tygodnik Sanocki”. Nr 9 (1007), s. 6, 4 marca 2011. ISSN 1232-6534. 
  28. ↑ Edmund Gajewski. Są takie osiedla. „Nowiny”. Nr 48, s. 5, 26-27 lutego 1983. 
  29. ↑ Spółdzielnia 2014 ↓, s. 310.
  30. ↑ Wiesław Weiss: Tomek Beksiński. Portret prawdziwy. Czerwonak: Vesper, 2016, s. 53. ISBN 978-83-7731-243-8.
  31. ↑ Indeks do ksiąg zmarłych od roku 1914. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. J 1994, (str. 25).
  32. ↑ Józef Ząbkiewicz, W latach powojennych. Życie kulturalne. Muzeum Historyczne, w: Sanok. Dzieje miasta. Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 915.
  33. ↑ Bogdan Biskup. Sanocki kombinat. Szkoła dobrej roboty. „Nowiny”. Nr 56, s. 4, 11 marca 1980. 
  34. ↑ a b c Spółdzielnia 2014 ↓, s. 311.
  35. ↑ Marian Struś. Spółdzielnia Mieszkaniowa ma 25 lat. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 34, s. 2, 1-10 grudnia 1984. 
  36. ↑ Konkurs „Ziemia rodzinna Grzegorza z Sanoka w malarstwie” – rozstrzygnięty. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 32 (359), s. 6, 10-20 listopada 1985. 
  37. ↑ Konkurs RSTK „Wielka Rewolucja Październikowa w plastyce” – rozstrzygnięty. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 32 (395), s. 1, 10-20 listopada 1986. 
  38. ↑ Sukces pokonkursowej wystawy RSTK „Rewolucja października w plastyce”. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 33 (396), s. 1, 20-30 listopada 1986. 
  39. ↑ Wiesław Koszela. Generał „Walter” w plastyce. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 21 (420), s. 5, 20-31 lipca 1987. 
  40. ↑ Dzień działacza kultury. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 19 (454), s. 1, 1-10 lipca 1988. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Mieczysław Kozimor: Spółdzielnia Mieszkaniowa w Sanoku w latach 1959-1991. Sanok: 2014, s. 1-351. ISBN 978-83-60380-33-8.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wojciech_Jahn&oldid=71973133”