Wojciech Jasiński (polityk)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wojciech Jasiński
Data i miejsce urodzenia

1 kwietnia 1948
Gostynin

Podsekretarz stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości
Okres

od 11 września 2000
do 12 lipca 2001

Minister skarbu państwa
Okres

od 15 lutego 2006
do 7 września 2007
i ponownie od 11 września 2007 do 16 listopada 2007

Przynależność polityczna

Prawo i Sprawiedliwość

Poprzednik

Andrzej Mikosz

Następca

Aleksander Grad

Prezes PKN Orlen
Okres

od 2015
do 2018

Poprzednik

Jacek Krawiec

Następca

Daniel Obajtek

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi
Multimedia w Wikimedia Commons

Wojciech Stefan Jasiński (ur. 1 kwietnia 1948 w Gostyninie) – polski polityk, prawnik i urzędnik.

Poseł na Sejm IV, V, VI, VII i VIII kadencji w latach 2001–2015 z ramienia Prawa i Sprawiedliwości, podsekretarz stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości w latach 2000–2001, minister Skarbu Państwa w latach 2006–2007 w rządach Kazimierza Marcinkiewicza i Jarosława Kaczyńskiego, w latach 2015–2018 prezes zarządu PKN Orlen.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Młodość i wykształcenie[edytuj | edytuj kod]

Syn Stanisława i Haliny[1]. W 1972 ukończył studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego[2].

Działalność w PRL[edytuj | edytuj kod]

W latach 1972–1973 był urzędnikiem w płockim oddziale Narodowego Banku Polskiego. Od 1973 do 1980 był pracownikiem urzędu miejskiego w Płocku. Od 1975 kierował tam wydziałem spraw wewnętrznych, w tym samym roku zapisał się do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR). Od 1980 pracował w „Społem” Powszechnej Spółdzielni Spożywców „Zgoda” w Płocku. Od 1984 do 1985 był zatrudniony w Spółdzielni Transportu Wiejskiego w Płocku, następnie do 1986 w Izbie Skarbowej w Płocku.

Od 1986 do 1989 przebywał w Stanach Zjednoczonych[3].

Działalność w III RP[edytuj | edytuj kod]

Po powrocie do kraju w 1990 podjął pracę w Urzędzie Wojewódzkim w Płocku. W latach 1990–1991 pełnił funkcję delegata pełnomocnika rządu ds. reformy samorządu terytorialnego w województwie płockim. Od 1992 pracował w Najwyższej Izbie Kontroli – najpierw jako dyrektor delegatury NIK w Warszawie, od 1994 jako dyrektor Zespołu Finansów i Budżetu, następnie jako dyrektor Departamentu Budżetu Państwa NIK. W latach 1997–2000 pracował w spółce „Srebrna” jako członek zarządu oraz prezes zarządu (gdzie współpracował z ówczesnymi politykami Porozumienia Centrum, m.in. Jarosławem Kaczyńskim, Adamem Lipińskim i Przemysławem Gosiewskim).

Od września 2000 do lipca 2001 pełnił funkcję podsekretarza stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości (w okresie gdy ministrem był Lech Kaczyński). Od 2001 do 2007 był posłem Prawa i Sprawiedliwości w Sejmie IV i V kadencji. W V kadencji krótko przewodniczył Komisji Finansów Publicznych.

Od 15 lutego 2006 do 7 września 2007 i od 11 września 2007 do 16 listopada 2007 zajmował stanowisko ministra Skarbu Państwa w rządach Kazimierza Marcinkiewicza i Jarosława Kaczyńskiego, od 7 września 2007 do 11 września 2007 był sekretarzem stanu w MSP i kierownikiem resortu. W 2006 wyraził zgodę na zawarcie umowy pomiędzy PGNiG a RosUkrEnergo na dostawę gazu do Polski do 2022, którą to umowę z uwagi na warunki finansowe krytykowali m.in. politycy PO i niektórzy analitycy rynku energetycznego[4][5][6].

W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz trzeci uzyskał mandat poselski, otrzymując w okręgu płockim 30 702 głosy. W 2009 bez powodzenia kandydował do Parlamentu Europejskiego. W 2010 objął obowiązki prezesa płockiego zarządu okręgowego Prawa i Sprawiedliwości. W wyborach do Sejmu w 2011 z powodzeniem ubiegał się o reelekcję, dostał 26 125 głosów[7]. Bezskutecznie kandydował z ramienia PiS w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014.

W 2015 został ponownie wybrany do Sejmu, otrzymując 31 106 głosów[8]. W grudniu 2015 złożył mandat poselski[9], po czym został powołany na prezesa zarządu PKN Orlen[10]. 5 lutego 2018 został odwołany z tej funkcji[11]. W sierpniu 2018 został pełnomocnikiem zarządu Energi ds. operacyjnych[12].

W latach 2016–2024 zasiadał w radzie nadzorczej PKO BP (od 2021 jako jej wiceprzewodniczący)[13][14]. Od marca 2020 do lutego 2024 był przewodniczącym rady nadzorczej PKN Orlen[15][16]. Został zatrudniony na stanowisku doradcy prezesa NBP Adama Glapińskiego[17].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

W 1995 odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi[18].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Żonaty, ma dwoje dzieci. Jest spokrewniony z Katarzyną Grützmacher (w 2016 powołaną na szefa redakcji zagranicznej w TVP)[19].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Informacje w BIP IPN. [dostęp 2014-12-12].
  2. ↑ Strona sejmowa posła VII kadencji. [dostęp 2017-01-17].
  3. ↑ Nota biograficzna na stronie prywatnej. [dostęp 2014-12-12].
  4. ↑ Andrzej Szczęśniak: Kto odpowiada za wysokie ceny gazu? Warto przypomnieć. szczesniak.pl, 9 maja 2012. [dostęp 2019-05-19].
  5. ↑ Stanisław Cybruch: PO kontra PiS w sprawie negocjacji gazowych. Oddajcie 12 miliardów. wiadomosci24.pl, 8 listopada 2012. [dostęp 2016-01-25].
  6. ↑ Przez ministra z PiS stracimy 17 mld zł?. money.pl, 12 maja 2011. [dostęp 2016-01-25].
  7. ↑ Serwis PKW – Wybory 2011. [dostęp 2014-12-12].
  8. ↑ Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2015-10-27].
  9. ↑ M.P. z 2015 r. poz. 1287.
  10. ↑ PKN Orlen ma nowego prezesa. Jacek Krawiec odwołany, stery przejmuje Wojciech Jasiński. money.pl, 16 grudnia 2015. [dostęp 2015-12-16].
  11. ↑ RN Orlenu odwołała ze stanowiska prezesa Wojciecha Jasińskiego, zastąpi go Daniel Obajtek. bankier.pl, 5 lutego 2018. [dostęp 2018-02-05].
  12. ↑ Hubert Orzechowski: Przyjaciel Jarosława Kaczyńskiego ma nową posadę. Prawie 30 tys. miesięcznie. money.pl, 10 sierpnia 2018. [dostęp 2018-08-10].
  13. ↑ Rewolucja w największym banku w Polsce. interia.pl, 7 czerwca 2021. [dostęp 2021-06-07].
  14. ↑ Przemysław Średziński: Zmiany w PKO BP. Jest nowa rada nadzorcza. Wojciech Jasiński odwołany. gazetapl, 2 lutego 2024. [dostęp 2024-02-02].
  15. ↑ Wojciech Jasiński przewodniczącym rady nadzorczej PKN Orlen. radiomaryja.pl, 5 marca 2020. [dostęp 2020-03-05].
  16. ↑ Zmiany na czele Orlenu. Wojciech Jasiński traci stanowisko. tvn24.pl, 6 lutego 2024. [dostęp 2024-02-06].
  17. ↑ Dotarli do „tajnej listy” doradców w NBP. Jest i znany polityk PiS. money.pl, 4 grudnia 2023. [dostęp 2024-02-07].
  18. ↑ M.P. z 1996 r. nr 7, poz. 78.
  19. ↑ Mariusz Kowalewski: TVPropaganda. Za kulisami TVP. Warszawa: Wydawnictwo Arbitror, 2019, s. 35. ISBN 978-83-66095-20-5.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Rząd Jarosława Kaczyńskiego (2006–2007)
W dniu zaprzysiężenia
Późniejsi członkowie rządu

  • kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
Rząd Kazimierza Marcinkiewicza (2005–2006)
W dniu zaprzysiężenia
Późniejsi członkowie rządu

  • kursywa – ministrowie odwołani przed końcem istnienia rządu
Ministrowie skarbu państwa III Rzeczypospolitej

Godło Polski

Prezesi zarządu – dyrektorzy generalni Orlenu

[1]Prezes zarządu – dyrektor generalny Petrochemii Płock. W maju 1999 nastąpiło połączenie Petrochemii Płock z Centralą Produktów naftowych i zmiana nazwy spółki na Polski Koncern Naftowy, od 2000 pod nazwą PKN Orlen, od 2023 jako Orlen.

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wojciech_Jasiński_(polityk)&oldid=72795699”