Wojciech Reszczyński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wojciech Reszczyński
Ilustracja
Wojciech Reszczyński w 2014 roku
Data i miejsce urodzenia

9 kwietnia 1953
Olsztyn

Zawód, zajęcie

dziennikarz radiowy i telewizyjny, publicysta

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi
Strona internetowa

Wojciech Marian Reszczyński (ur. 9 kwietnia 1953 w Olsztynie) – polski dziennikarz radiowy i telewizyjny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]

W 1976 ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Mikołaja Kopernika. Od 1980 należał do NSZZ „Solidarność”.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Pracę w mediach rozpoczął w radiu. Najpierw pracował w Sygnałach dnia Polskiego Radia, a w okresie stanu wojennego trafił do radiowej Trójki. Od 1986 był głównym prezenterem Teleexpressu, programu informacyjnego w TVP1. W 1988 wyjechał na pół roku do USA. Część tego okresu przepracował w radiu, gdzie prowadził program dla Polonii, a część na budowach. 18 listopada 1989 zadebiutował jako prowadzący dziennik Wiadomości, którego był pierwszym gospodarzem[1][2]; samodzielnie prowadził serwis przez półtora miesiąca[1]. Podczas kampanii przed wyborami prezydenckimi w 1990 prowadził audycje komitetu wyborczego Lecha Wałęsy. Po rozstaniu się z TVP założył i pełnił funkcję prezesa (1992–2002) Radia Wawa. Związany był także ze stacją telewizyjną RTL 7. 30 września 2004 został zatrudniony w Telewizji Puls. Do 26 lutego 2009 był wicedyrektorem Informacyjnej Agencji Radiowej. Od lutego 2012 jest członkiem zarządu warszawskiego oddziału Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich[3]. Współpracuje bądź współpracował m.in. z „Naszym Dziennikiem”, „Naszą Polską”, „Moją Rodziną”, TVP Historia, PR3 i Radiem Maryja oraz tygodnikiem W Sieci, jako autor felietonów na bieżące tematy.

Dwukrotnie (w 1987 i 1988) otrzymał Wiktora, nagrodę branży telewizyjnej. W geście sprzeciwu wobec sytuacji w polskich mediach swoje nagrody przekazał na rozwój mediów niezależnych.

Napisał książki: Byłem dziennikarzem (1991), Wygrać prezydenta (1995), Jaka głowa taka mowa (1997) i Lech Kaczyński. Portret (2010).

W czerwcu 2013 odmówił przyjęcia orderu państwowego, który miał mu nadać prezydent RP, Bronisław Komorowski z okazji dwudziestolecia uchwalenia ustawy o radiofonii i telewizji[4]. W 2018 został zawieszony przez dyrekcję radiowej Trójki za brak reakcji, gdy w prowadzonej przez niego audycji Władysław Bartoszewski został nazwany „bydlakiem”[5]. W 2020 odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi[6].

Ma dwie córki. Zamieszkał na warszawskiej Sadybie.

Kariera zawodowa[edytuj | edytuj kod]

Źródło[7]

Radio[edytuj | edytuj kod]

Telewizja[edytuj | edytuj kod]

Prasa[edytuj | edytuj kod]

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Aleksandra Jakubowska, Jacek Snopkiewicz: Telewizja naga. Warszawa: Wydawnictwa Alfa, 1991, s. 54. ISBN 83-7001-552-2.
  2. Kim jest bohater pisowskiego marszu? Wojciech Reszczyński tworzył „Wiadomości”, radio Wawa i legendę Lecha Wałęsy [online], natemat.pl [dostęp 2017-11-27] (pol.).
  3. Wybrany został nowy zarząd OW SDP. sdp.pl, 2012-02-11. [dostęp 2012-02-11].
  4. Redaktor Wojciech Reszczyński nie przyjmie nagrody od prezydenta. radiomaryja.pl, 11 czerwca 2013. [dostęp 2013-12-22].
  5. Bartoszewski nazwany „bydlakiem” w Trójce. Dziennikarz zawieszony. rp.pl, 13 listopada 2018. [dostęp 2018-12-01].
  6. M.P. z 2020 r. poz. 821
  7. Wojciech Reszczyński. polskieradio.pl. [dostęp 2012-07-11].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]