Przejdź do zawartości

Wojciech Trzciński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wojciech Trzciński
Wojciech Trzciński w 2017
Wojciech Trzciński (2017)
Imię i nazwisko

Wojciech Stanisław[a] Trzciński

Data i miejsce urodzenia

22 lipca 1949
Warszawa

Data śmierci

1 lutego 2025

Gatunki

muzyka rozrywkowa

Zawód

kompozytor, aranżer, pianista, gitarzysta, dyrygent

Aktywność

1969–2025

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia PolskiBrązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Msza święta pożegnalna w intencji Wojciecha Trzcińskiego w Kościele Środowisk Twórczych pw. św. Brata Alberta i św. Andrzeja Apostoła 17 lutego 2025 r. w Warszawie.

Wojciech Stanisław[a] Trzciński (ur. 22 lipca 1949 w Warszawie, zm. 1 lutego 2025[1]) – polski kompozytor muzyki rozrywkowej, filmowej i teatralnej, aranżer, pianista i gitarzysta, dyrygent oraz producent muzyczny.

Absolwent II Liceum Ogólnokształcącego im. Stefana Batorego w Warszawie (matura 1967)[2]. Absolwent Wydziału Geografii i Studiów Regionalnych Uniwersytetu Warszawskiego. Autor muzyki do filmów, programów telewizyjnych, widowisk teatralnych, a także kompozytor piosenek dla wielu polskich wykonawców. Dyrektor artystyczny festiwali w Opolu i Sopocie. Jeden z pomysłodawców nagrody Polskiego Przemysłu Fonograficznego Fryderyki. Założyciel prywatnego, niezależnego ośrodka sztuki Fabryka Trzciny, za którego utworzenie otrzymał Paszport Polityki i Nagrodę Kisiela.

Prezes zarządu i dyrektor generalny Hanna-Barbera Poland (1987–1993), założyciel i redaktor naczelny miesięcznika Video Świat Hanna-Barbera (1990–1992)[3][4].

Pochowany w Alei Zasłużonych na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera G, rząd-tuje, grób-54)[5][6].

Kariera muzyczna

[edytuj | edytuj kod]

Zadebiutował w roku 1969 na Kiermaszu Piosenki Studenckiej w warszawskim klubie Medyk jako piosenkarz i kompozytor. Początkowo komponował piosenki dla wykonawców studenckich, m.in. Nataszy Czermińskiej, Piotra Fronczewskiego, Andrzeja Nardellego i Magdy Umer. Później zaczął pisać dla Radiowego Studia Piosenki i Telewizyjnej Giełdy Piosenki oraz m.in. dla takich artystów, jak: Halina Frąckowiak, Edyta Geppert, Anna Jantar, Irena Jarocka, Krzysztof Krawczyk, Krystyna Prońko, Urszula Sipińska i Zdzisława Sośnicka. Był kompozytorem oratorium Kolęda-Nocka, musicalu Azyl, czy baśni muzycznej Królowa śniegu. Wraz z Ryszardem Poznakowskim współtworzył musical dla dzieci Smurfowisko. Komponował muzykę do spektakli teatralnych i filmów fabularnych. Współpracował jako aranżer i dyrygent z duetem Marek i Wacek. Sprawował opiekę artystyczną nad festiwalami piosenki w Opolu (1985), Sopocie (1986–1987) oraz w Witebsku (1988).

W latach 1993–1995 był Dyrektorem Artystycznym Teatru Muzycznego w Gdyni. W latach 1994–1996 pełnił funkcję Dyrektora Muzycznego I Programu Polskiego Radia. Natomiast w latach 1996–1998 był zastępcą Dyrektora TVP1 ds. Artystycznych. W 1997 roku został producentem – wyreżyserowanego przez Magdę Umer – opolskiego koncertu Zielono mi, poświęconego twórczości Agnieszki Osieckiej. Zaś rok później sprawował pieczę nad koncertem O! Polskie piosenki, zorganizowanym z okazji 35-lecia Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. W 1999 roku został twórcą nowej formuły Sopot Festiwal. W 2003 roku założył na warszawskiej Pradze prywatne Centrum Artystyczne Fabryka Trzciny – istniejące do 2016 roku i jego filię działającą pod nazwą Skwer. Filia Centrum Artystycznego Fabryka Trzciny – istniejącą od 2009 do 2015 roku.

Jego syn, Stanisław Trzciński (ur. 1972), jest polskim kulturoznawcą i ekonomistą, doktorem nauk o kulturze i religii, nauczycielem akademickim, menedżerem kultury, organizatorem koncertów, przedsiębiorcą, wydawcą muzycznym i dziennikarzem muzycznym.

Nagrody i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Najważniejsze kompozycje

[edytuj | edytuj kod]

Spektakle teatralne i musicale

[edytuj | edytuj kod]

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Wybrane piosenki z muzyką Wojciecha Trzcińskiego

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Na stronie internetowej ZAiKS (online.zaiks.org.pl) w wyszukiwarce utworów W. Trzcińskiego.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Zmarł kompozytor Wojciech Trzciński. dzieje.pl, 2025-02-01. [dostęp 2025-02-01]. (pol.).
  2. Edmund Kujawski (red.), Witold Grabski (red.): „Pochodem idziemy...” Dzieje i legenda Szkoły im. Stefana Batorego w Warszawie. Warszawa: Stowarzyszenie Wychowanków Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego w Warszawie, 2003, s. II 134. ISBN 83-06-02325-0.
  3. Wojciech Trzciński. kulturalna.warszawa.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-26)]., kulturalna.warszawa.pl.
  4. Trzciński Wojciech. portalwiedzy.onet.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-26)]., portalwiedzy.onet.pl.
  5. a b Pośmiertne odznaczenie od prezydenta. Słynny artysta spoczął na Powązkach [online], tvp.info [dostęp 2025-02-18].
  6. Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online], www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2025-02-18].
  7. Laureaci Paszportów Polityki w 2004 roku. polityka.pl. [dostęp 2013-01-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-05-20)]. (pol.).
  8. Safjan, Młodkowski i Trzciński - laureatami nagród Kisiela [online], wirtualnemedia.pl [dostęp 2023-02-03] (pol.).
  9. pap: Wiktor Zin i Skaldowie wśród odznaczonych medalem Gloria Artis. wp.pl. [dostęp 2013-01-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-26)]. (pol.).
  10. Lista laureatów medalu Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. gov.pl. [dostęp 2017-01-21].
  11. Wojciech Trzciński [online], zaiks.org.pl [dostęp 2025-02-18].
  12. Kompozytor Wojciech Trzciński odznaczony Złotym Medalem Gloria Artis [online], dzieje.pl [dostęp 2024-12-19].
  13. Hallo Szpicbródka, czyli ostatni występ króla kasiarzy. FilmPolski.pl. [dostęp 2013-01-18]. (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]