Wojciech Woźniak (poeta)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Wojciech Woźniak (ur. 17 czerwca 1946 w Sokołowie Podlaskim[1], zm. 6 września 2003[2]) – polski poeta, publicysta, animator kultury, działacz społeczny[3], związany z Klubem Literackim „Narew”[4], pomysłodawca i redaktor naczelny, powstałego w 1989 r., pisma literacko-kulturalnego „Pracownia”.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z rodziny inteligenckiej, syn Stanisława i Henryki z d. Cimek. Uczęszczał do szkoły podstawowej w Sokołowie Podlaskim (1960) i Technikum Poligraficznego w Warszawie (1965). Ukończył filologię polską na Uniwersytecie Warszawskim (1970). W 1968 brał tam udział w strajkach studenckich. W trakcie studiów należał do koła literackiego[1].

Pracował jako nauczyciel w I Liceum Ogólnokształcącym im. gen. J. Bema w Ostrołęce (1970–1974), później jako kierownik działu wydawnictw w Wydziale Kultury i Sztuki Urzędu Wojewódzkiego, następnie w Wojewódzkim Domu Kultury w Ostrołęce, „Tygodniku Ostrołęckim” (dziennikarz i sekretarz redakcji), Muzeum Okręgowym (kierownik działu sztuki), Urzędzie Miejskim (redaktor naczelny „Ratusza Ostrołęckiego”), Ostrołęckim Centrum Kultury. 13 grudnia 1981 r. został aresztowany za sympatyzowanie z NSZZ „Solidarność”[1]. Od 1990 r. był przewodniczącym Rady Wojewódzkiej Socjaldemokracji Rzeczypospolitej Polskiej (SdRP) oraz pierwszym prezesem Ostrołęckiego Towarzystwa Muzycznego im. Grażyny Bacewiczówny. Był radnym I kadencji Rady Miasta Ostrołęki.

Od 1976 r. należał do Grupy Poetyckiej, później Klubu Literackiego „Narew”[4]. Uprawiał różne formy publicystyki: felietony, eseje, recenzje. Teksty były zamieszczane, m.in. w „Tygodniku Kulturalnym”, „Twórczości Ludowej”, „Zeszytach Naukowych OTN”, „Warmii i Mazurach”, „Tygodniku Ostrołęckim”, „Rozmaitościach Ostrołęckich”, „Kontaktach”[5]. W latach 1982–1987 publikował felietony w stałej rubryce „Tygodnika Ostrołęckiego” – „Czytane pędem”. Był pomysłodawcą i wieloletnim redaktorem naczelnym, powstałego w 1989 r., pisma literacko-kulturalnego „Pracownia” o zasięgu ogólnopolskim (wyszły 32 numery). W Bibliotece „Pracowni” ukazały się m.in. znaczące debiuty poetyckie Mariusza Grzebalskiego, Dariusza Sośnickiego i Dariusza Łukaszewskiego[6].

Zajmował się krytyką literacką, zorganizował wiele spotkań literackich i mityngów poetyckich. 4 marca 1985 r. wygłosił na sesji naukowej z okazji 65. rocznicy urodzin i 40-lecia twórczości Henryka Syski referat: „Gawęda o twórczości Henryka Syski”[5]. Opiekował się młodzieżą uzdolnioną literacko. Na pocz. lat 90. założył oficynę wydawniczą przy Ostrołęckim Ośrodku Kultury[1]. W 1987 r. wydał pracę o S. Sudrowskim – pisarzu kalwińskim z XVI w., z nadzieją, „że jako duchowny kalwiński zostanie wreszcie dostrzeżony bez uprzedzeń i przez katolików – w duchu ekumenizmu”. Potrafił analitycznie i ciekawie pisać o ludziach wielkich i zasłużonych, np. o ks. Władysławie Skierkowskim, Zofii Niedziałkowskiej, jak i o tych zwykłych, np. o Henryku Ciszewskim[5]. Należał do Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich[1].

Był mężem Zofii z d. Karnyskiej, nauczycielki I LO w Ostrołęce, później pracownicy Muzeum Okręgowego w Ostrołęce. Zginęli w wypadku samochodowym po zderzeniu z jeleniem w okolicach Pasymia[2]. Pozostawili dwoje dzieci: Ewę i Adama[1].

Mieszkał w Ostrołęce, spoczął na cmentarzu parafialnym w Strzegowie k. Glinojecka[3].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

  • Brązowy Krzyż Zasługi
  • Medal 40-lecia PRL
  • Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”
  • Odznaka Honorowa „Za Zasługi dla Miasta Ostrołęki” (pośmiertnie)

Źródło: Słownik biograficzny Kurpiowszczyzny XX wieku[1].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

  • Stacje, Klub Literacki „Narew” w Ostrołęce przy Oddziale Warszawskim ZLP, Ostrołęka 1982[4]
  • Mit wolnego Kurpia w literaturze, Mazowiecki Ośrodek Badań naukowych, Ostrołęka 1984, OCLC: (OCoLC)830244231 (katalog BN)
  • Ścieżka i beton: (felietony), Klub Literacki NAREW w Ostrołęce przy Oddziale Warszawskim ZLP, Ostrołęka 1985, OCLC: (OCoLC)749852001 (katalog BN)
  • Stanisław Sudrowski z Ostrołęki, pisarz kalwiński z XVI wieku. Szkic o życiu i książkach, Towarzystwo Przyjaciół Ostrołęki, Otrołęka1987, OCLC: (OCoLC)69478848 (katalog BN)[7]
  • Poezja pieśni kurpiowskich. Według wyboru i układu Karola Szymanowskiego. Opracował Wojciech Woźniak, Wojewódzki Ośrodek Kultury, Ostrołęka 1988, zeszyt 2
  • Szkice ostrołęckie, Towarzystwo Przyjaciół Ostrołęki, Ostrołęka 1989, OCLC: (OCoLC)802689332 (katalog BN)
  • Poeci znad Narwi. Szkice, recenzje, felietony i wybór wierszy, Oficyna Wydawnicza Ostrołęckiego Ośrodka Kultury, Ostrołęka 1994, ISBN 83-85867-06-6.

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

W 2005 r. imię Wojciecha Woźniaka otrzymała Gminna Biblioteka Publiczna w Kadzidle[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g Stanisław Pajka, Słownik biograficzny Kurpiowszczyzny XX wieku, Kadzidło: Niezależne Obywatelskie Stowarzyszenie „Kurpik”, 2008, s. 1093–94, ISBN 83-916349-2-2.
  2. ↑ a b Nie żyje Wojciech Woźniak [online], moja-ostroleka [dostęp 2022-10-05].
  3. ↑ a b Żegnamy Zofię i Wojciecha Woźniaków [online], ostroleka.pl [dostęp 2022-10-05].
  4. ↑ a b c Teresa Kupiszewska, Grupa Poetycka „Narew”, Ostrołęka: Mazowiecki Ośrodek Badań Naukowych im. Stanisława Herbsta Stacja Naukowa w Ostrołęce, Wojewódzka Biblioteka Publiczna w Ostrołęce, 1984, s. 11, 12, 16.
  5. ↑ a b c Stanisław Pajka, Wpisani w Kurpiowszczyznę i w serce moje, Ostrołęka: Zarząd Główny Związku Kurpiów, 2003, s. 515–18, ISBN 83-916252-4-9.
  6. ↑ Pracownia [online], katalog.czasopism [dostęp 2022-10-05].
  7. ↑ Maria Rochowicz, Magdalena Kowalewska (red.), Jubileusz 40-lecia Towarzystwa Przyjaciół Ostrołęki 1982-2022, Ostrołęka: Towarzystwo Przyjaciół Ostrołęki, 2022, s. 38, ISBN 978-83-64200-63-2.
  8. ↑ Aldona Rusinek, Pozostał w sercach i poetyckim słowie [online], to.com [dostęp 2022-10-05].
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Wojciech_Woźniak_(poeta)&oldid=70285844”