Przejdź do zawartości

Wojciechowice (województwo dolnośląskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wojciechowice
wieś
Ilustracja
Kościół św. Michała Archanioła w Wojciechowicach
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Powiat

kłodzki

Gmina

Kłodzko

Wysokość

320-460[2] m n.p.m.

Liczba ludności (III 2011)

600[3]

Strefa numeracyjna

74

Kod pocztowy

57-300[4]

Tablice rejestracyjne

DKL

SIMC

0853116

Położenie na mapie gminy wiejskiej Kłodzko
Mapa konturowa gminy wiejskiej Kłodzko, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Wojciechowice”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Wojciechowice”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Wojciechowice”
Położenie na mapie powiatu kłodzkiego
Mapa konturowa powiatu kłodzkiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Wojciechowice”
Ziemia50°27′09″N 16°42′27″E/50,452500 16,707500[1]
Strona internetowa
Zajazd „Kukułka” w Wojciechowicach, od 2020 „Dom Krawca” Schneiderbaude[5]

Wojciechowice (niem. Königshain) – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie kłodzkim, w gminie Kłodzko.

Położenie

[edytuj | edytuj kod]

Wojciechowice to bardzo duża wieś łańcuchowa o długości około 5,5 km leżąca na pograniczu Gór Bardzkich i Kotliny Kłodzkiej, na zachód od Kłodzka, na wysokości około 320–460 m n.p.m.[2]

Podział administracyjny

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa wałbrzyskiego.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza wzmianka o Wojciechowicach pochodzi z 1324 roku, ale wcześniej istniał tu folwark[6]. W roku 1340 był tu wapiennik, a w 1362 roku kościół[6]. W roku 1473 część wsi ucierpiała w pożarze[6]. W roku 1626 fragment wsi kupili jezuici z Kłodzka[6]. Około 1715 roku na pobliskiej Mariańskiej Górce wzniesiono kaplicę, a w pierwszej połowie XIX wieku kalwarię i miejscowość stała się popularnym celem pielgrzymów i turystów[6]. Poniżej kalwarii była gospoda ze stawem i łódkami do wynajęcia, a w centrum browar z kolejną gospodą oraz wieża widokowa o wysokości dwudziestu metrów[6]. W 1840 roku było tu 155 budynków, w tym: kościół, szkoła katolicka, 3 młyny wodne, olejarnia, browar, 3 gorzelnie i 5 potażarni[2]. W 1939 roku wieś liczyła 903 mieszkańców[7].
Po 1945 roku Wojciechowice były początkowo wsią rolniczą, następnie przekształciła się w wieś podmiejską[2]. Pomimo ustabilizowanej sytuacji ludnościowej trzykrotnie zmalał odsetek ludności utrzymującej się z pracy w rolnictwie[2]. W 1978 roku było tu 106 gospodarstw rolnych, w 1988 roku ich liczba zmalała do 79[2].

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]

Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest obiekt[8]:

Inne zabytki:

  • obok kościoła stoi figura św. Jana Nepomucena z 1754 roku[9],
  • niedaleko kościoła znajduje się dwór sędziowski z 1526 roku[6]. Jest to zespół kilku budynków rozlokowanych wokół dziedzińca[6].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 149479
  2. a b c d e f Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 12: Góry Bardzkie. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 1993, s. 242–247. ISBN 83-85773-04-5.
  3. GUS: Ludność – struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  4. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1481 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  5. red: Dom Krawca, czyli dawna Kukułka po generalnym remoncie zainaugurował działalność. 24klodzko.pl, 2020-08-30. [dostęp 2021-08-04]. (pol.).
  6. a b c d e f g h Waldemar Brygier, Tomasz Dudziak: Ziemia Kłodzka. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2010, s. 464, 465. ISBN 978-83-89188-95-3.
  7. Wojciechowice. [dostęp 2017-02-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-24)].
  8. Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 68. [dostęp 2012-08-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
  9. Renata Foryś, Jerzy Foryś: Nepomuceny odwiedzone. [dostęp 2017-02-23].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]