Przejdź do zawartości

Województwo piotrkowskie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Województwo piotrkowskie
województwo
1975–1998
Państwo

 Polska

Data powstania

1 czerwca 1975

Data likwidacji

31 grudnia 1998

Siedziba wojewody i sejmiku

Piotrków Trybunalski

Powierzchnia

6266 km²

Populacja (1998)
• liczba ludności


642 200

• gęstość

102,5 os./km²

Tablice rejestracyjne

PT, PK, PU

Położenie na mapie Polski
Położenie na mapie Polski
Mapa województwa w ostatnim dniu jego istnienia z podziałem na gminy.

Województwo piotrkowskie – jedno z 49 województw istniejących w latach 1975–1998, o powierzchni 6266 km². Administracyjnie dzieliło się na 11 miast oraz 56 gmin. Stolicą województwa był Piotrków Trybunalski. 1 stycznia 1999 prawie w całości zostało włączone do województwa łódzkiego, małe jego fragmenty weszły w skład województwa świętokrzyskiego.

Położenie i ukształtowanie geograficzne

[edytuj | edytuj kod]

Województwo było położone w środkowej części Polski, sąsiadowało z województwami: sieradzkim, łódzkim, skierniewickim, radomskim, kieleckim i częstochowskim.

Województwo piotrkowskie leżało na terenach stanowiących południową część Niziny Mazowieckiej, północno-zachodnią część Wyżyny Małopolskiej oraz na zachodzie niewielką część Niziny Wielkopolskiej. Największą rzeką przepływającą przez teren województwa była Pilica. Inne rzeki to m.in. Warta, Widawka, Wolbórka i Czarna. Przewaga mało urodzajnych gleb płowych, brunatnych wyługowanych oraz rdzawych. W północno-wschodniej części województwa znajdowała się Puszcza Pilicka.

Gospodarka

[edytuj | edytuj kod]

Województwo miało charakter rolniczo-przemysłowy.

Główne ośrodki przemysłowe województwa to:

Użytki rolne zajmowały 63,1%, w tym grunty orne 80,5%, a łąki i pastwiska 17,9%. Główne uprawy żyta, ziemniaków i pszenicy. Hodowla trzody chlewnej, owiec i bydła. Tereny leśne zajmowały 27,8% powierzchni województwa. Ograniczoną rolę odgrywała turystyka wypoczynkowa, która koncentrowała się w okolicach sztucznego Zalewu Sulejowskiego niedaleko Sulejowa.

Urzędy Rejonowe

[edytuj | edytuj kod]
  • Urząd Rejonowy w Bełchatowie dla gmin: Bełchatów, Dłutów, Drużbice, Kleszczów, Kluki, Rząśnia, Szczerców i Zelów oraz miasta Bełchatów
  • Urząd Rejonowy w Opocznie dla gmin: Białaczów, Fałków, Mniszków, Opoczno, Paradyż, Poświętne, Sławno i Żarnów
  • Urząd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim dla gmin: Aleksandrów, Czarnocin, Gorzkowice, Grabica, Łęki Szlacheckie, Moszczenica, Ręczno, Rozprza, Sulejów, Tuszyn, Wola Krzysztoporska i Wolbórz oraz miasta Piotrków Trybunalski
  • Urząd Rejonowy w Radomsku dla gmin: Dobryszyce, Gomunice, Kamieńsk, Kluczewsko, Kobiele Wielkie, Kodrąb, Lgota Wielka, Ładzice, Masłowice, Przedbórz, Radomsko, Sulmierzyce i Wielgomłyny oraz miasta Radomsko
  • Urząd Rejonowy w Tomaszowie Mazowieckim dla gmin: Będków, Budziszewice, Czerniewice, Inowłódz, Koluszki, Lubochnia, Rokiciny, Rzeczyca, Tomaszów Mazowiecki, Ujazd i Żelechlinek oraz miasta Tomaszów Mazowiecki

Miasta

[edytuj | edytuj kod]

Ludność 31.12.1998

Ludność w latach

[edytuj | edytuj kod]
Rok Liczba mieszkańców
1975 (31 grudnia)[1] 582,8 tys.
1976 (31 grudnia)[2] 584 tys.
1977 (31 grudnia)[3] 586,8 tys.
1978 (spis powszechny)[4] 597 371
1978 (31 grudnia)[5] 597 tys.
1979 (31 grudnia)[6] 600,6 tys.
1980 (31 grudnia)[7] 604,2 tys.
1983 (31 grudnia)[8] 623,5 tys.
1985 (31 grudnia)[9] 633,1 tys.
1986[10] 636,5 tys.
1987[11] 639,2 tys.
1988[12] 637,5 tys.
1989 (31 grudnia)[13] 642 tys.
1990 (30 czerwca)[14] 642,4 tys.
1990 (31 grudnia)[14] 642,6 tys.
1991 (31 grudnia)[15] 643 tys.
1992 (31 grudnia)[16] 644,1 tys.
1993 (30 czerwca)[17] 644,7 tys.
1994 (31 grudnia)[18] 644,6 tys.
1995 (30 czerwca)[19] 644,1 tys.
1995 (31 grudnia)[20] 644,2 tys.
1997 (31 grudnia)[21] 642,9 tys.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Rocznik statystyczny 1976, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1976, s. L.
  2. Rocznik statystyczny 1977, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1977, s. XLVI.
  3. Rocznik statystyczny 1978, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1978, s. XLVIII.
  4. Rocznik Statystyczny Województw 1980, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1980, 26 (s. 86 dokumentu PDF) [zarchiwizowane z adresu 2021-12-30].
  5. Rocznik statystyczny 1979, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1979, s. L.
  6. Rocznik statystyczny 1980, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1980, s. LVIII.
  7. Rocznik statystyczny województw 1981, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1982, 4 (s. 53 dokumentu PDF) [zarchiwizowane z adresu 2021-05-24].
  8. Encyklopedia powszechna PWN, wyd. trzecie, t. 3, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1985, s. 600, ISBN 83-01-00003-1.
  9. Encyklopedia powszechna PWN, t. 5 (suplement), Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1988, s. 318.
  10. Świat w przekroju 1988, Warszawa: Wiedza Powszechna, 1989, s. 270.
  11. Encyklopedia popularna PWN, wyd. dwudzieste trzecie zmienione i uzupełnione, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1993, s. 640, ISBN 83-01-10416-3.
  12. Świat w przekroju 1991, Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991, s. 271, ISSN 0137-6799.
  13. Encyklopedia popularna PWN, wyd. dwudzieste pierwsze zmienione i uzupełnione, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1991, s. 657.
  14. a b Rocznik statystyczny województw 1991, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1991, 15 (s. 76 dokumentu PDF) [zarchiwizowane z adresu 2021-08-30].
  15. Encyklopedia popularna PWN, wyd. dwudzieste trzecie zmienione i uzupełnione, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1993, s. 657.
  16. Mały rocznik statystyczny 1994, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1994, s. 434.
  17. Mały rocznik statystyczny 1994, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1994, s. 435.
  18. Mały rocznik statystyczny 1996, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1996, s. 447, ISSN 0079-2608.
  19. Mały rocznik statystyczny 1996, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1996, s. 448, ISSN 0079-2608.
  20. Rocznik statystyczny województw 1996, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1996, 25 (s. 94 dokumentu PDF).
  21. Rocznik statystyczny województw 1998, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 1998, s. XL-XLI (s. 41–42 dokumentu PDF).