Wojna indyjsko-pakistańska (1971)

Trzecia wojna indyjsko-pakistańska

spór o Kaszmir, konflikt indyjsko-pakistański
Mapa pokazująca jednostki wojskowe oraz ruchy żołnierzy obu stron podczas operacji we wschodnim sektorze trzeciej wojny indyjsko-pakistańskiej
Czas	3–16 grudnia 1971
Miejsce	granica indyjsko-pakistańska i Bangladesz
Przyczyna	otwarta pomoc udzielana przez Indie Bengalczykom podczas bengalskiej wojny o niepodległość
Wynik	zwycięstwo Indii, uznanie niepodległości Bangladeszu (wcześniej Pakistan Wschodni)
Strony konfliktu
Indie Pakistan
Dowódcy
Sam Manekshaw J.S. Aurora G.G. Bewoor K.P. Candeth Gul Hassan Khan Abdul Hamid Khan Tikka Khan A.A.K. Niazi Mohammad Shariff
Siły
500 000 żołnierzy 365 000 żołnierzy
Straty
3843 zabitych, 9851 rannych, 1 fregata, 1 samolot 9000 zabitych, 4350 rannych, 97 368 pojmanych, 2 niszczyciele, 1 trałowiec, 1 okręt podwodny, 3 patrolowce, 7 kanonierek
brak współrzędnych

Trzecia wojna indyjsko-pakistańska – wojna pomiędzy Indiami a Pakistanem, trwająca od 3 do 16 grudnia 1971 roku.

Wojna wybuchła 3 grudnia 1971 roku po ataku Pakistańskich Sił Powietrznych na lotniska wojskowe znajdujące się na terenie północno-zachodnich Indii. Atak był spowodowany serią incydentów związanych z jawnym udzielaniem pomocy przez Indie bengalskiej organizacji wyzwoleńczej podczas wojny o niepodległość Bangladeszu. Konflikt zakończył się zdecydowanym zwycięstwem armii indyjskiej, która w ciągu kilkunastu dni rozbiła wojska pakistańskie w Pakistanie Wschodnim. Po przekształceniu Pakistanu Wschodniego w Bangladesz prezydent Pakistanu Zulfikar Ali Bhutto i premier Indii Indira Gandhi podpisali w Shimli umowę, zgodnie z którą ustalono w Kaszmirze prowizoryczną granicę pokoju, tzw. linię kontroli.