Wojutycze
49°33′29″N 23°05′23″E/49,558056 23,089722 Cerkiew Narodzenia Bogurodzicy | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Data założenia |
1427 |
| Powierzchnia |
12,72 km² |
| Populacja (2019) • liczba ludności • gęstość |
|
| Nr kierunkowy |
+380 3236 |
| Kod pocztowy |
81453 |
Położenie na mapie hromady Biskowice  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
Położenie na mapie obwodu lwowskiego  | |
Położenie na mapie rejonu samborskiego  | |
| 49°33′29″N 23°05′23″E/49,558056 23,089722
| |
Wojutycze – wieś na Ukrainie w rejonie samborskim należącym do obwodu lwowskiego.
Pierwsza wzmianka o miejscowości w dokumentach pochodzi z 1427 r. Z kolei pierwsza wzmianka o tutejszej parafii rzymskokatolickiej pochodzi z 70. lat XV w.[2]
Wieś położona w powiecie przemyskim, była własnością Daniela Zielonki i Jerzego Wandalina Mniszcha, została spustoszona w czasie najazdu tatarskiego w 1672 roku[3].
W II Rzeczypospolitej wieś w powiecie samborskim w woj. lwowskim.
W latach 1944–1945 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj 8 Polaków[4]
Kościół
[edytuj | edytuj kod]W miejscowości znajduje się rzymsko-katolicka parafia św. Katarzyny.
Pierwszy, drewniany kościół w Wojutyczach, powstał z chwilą erygowania parafii w XV wieku. Drugi, także drewniany, wzniesiony z fundacji Jana Drohojowskiego, został poświęcony w 1626 roku. Trzeci, murowany, wzniesiony w latach 1714–1719, został konsekrowany w 1743 roku. Jego fundatorem był Franciszek Stadnicki, wojewoda wołyński, a budowę wspierał Józef Wandalin Mniszech, marszałek wielki koronny. Rodzina Tchórznickich dobudowała do prezbiterium kaplicę grobową w 1886 roku[5].
W 1947 roku kościół został zamknięty przez władze radzieckie, a w 1989 roku oddany ponownie katolikom. Obsługiwali go księżą saletyni z parafii pw. św. Mikołaja i MB Saletyńskiej w Łanowicach, a od 2016 roku księża diecezjalni[5][6][7].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ [1]
- ↑ WOJUTYCZE. Kościół p.w. św. Katarzyny Aleksandryjskiej (1714 - 1719). Lwowski obw., Samborski r-n | Kościoły i kaplice Ukrainy [online], www.rkc.in.ua [dostęp 2023-03-25].
- ↑ Andrzej Gliwa, Wykaz zniszczeń we wsiach i miastach ziemi przemyskiej po najeździe tatarskim z 1672 roku : (cz. I), w: Prace Historyczno-Archiwalne, Tom 13 (2003), Rzeszów 2003, s. 179.
- ↑ Szczepan Siekierka, Henryk Komański, Krzysztof Bulzacki, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie lwowskim 1939–1947, Wrocław: Stowarzyszenie Upamiętnienia Ofiar Zbrodni Ukraińskich Nacjonalistów, 2006, s. 912, ISBN 83-85865-17-9, OCLC 77512897.
- ↑ a b Wojutycze. Kościół p.w. św. Katarzyny Aleksandryjskiej (1714 - 1719). Lwowski obw., Samborski r-n [online], rkc.in.ua [dostęp 2024-12-21] (ukr.).
- ↑ Maria Taszycka, Wojutycze, „Cracovia Leopolis”, 2 (42) 2005, s. 53-55, ISSN 1234-8600.
- ↑ Wojutycze [online], www.rkc.lviv.ua [dostęp 2023-03-25].
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Wojutycze, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 773.
- Wojutycze na stronie Rady Najwyższej Ukrainy