Wola Łagowska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wola Łagowska
wieś
Ilustracja
Pomnik krzyża w Woli Łągowskiej
Państwo

 Polska

Województwo

 świętokrzyskie

Powiat

kielecki

Gmina

Łagów

Liczba ludności (2019)

535[2]

Strefa numeracyjna

41

Kod pocztowy

26-025[3]

Tablice rejestracyjne

TKI

SIMC

0248131[4]

Położenie na mapie gminy Łagów
Mapa konturowa gminy Łagów, w centrum znajduje się punkt z opisem „Wola Łagowska”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Wola Łagowska”
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Wola Łagowska”
Położenie na mapie powiatu kieleckiego
Mapa konturowa powiatu kieleckiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Wola Łagowska”
Ziemia50°45′37″N 21°04′55″E/50,760278 21,081944[1]

Wola Łagowska – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim, w gminie Łagów[5][4].

Była wsią biskupstwa włocławskiego w województwie sandomierskim w ostatniej ćwierci XVI wieku[6]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.

Przez miejscowość przebiega droga wojewódzka nr 756.

W roku 1992 mieszkało tu 511 osób, było 119 zagród i 744,59 ha gruntów. W czasie spisu powszechnego w 2011 r. naliczono 535 mieszkańców.

W skład sołectwa Wola Łagowska wchodzą: wieś Wola Łagowska oraz kolonie: Brzeziniec, Olszowiec, Pustka i Wola Łagowska-Zagościniec[7].

Części wsi[edytuj | edytuj kod]

Integralne części wsi Wola Łagowska[5][4]
SIMC Nazwa Rodzaj
0248148 Baraniec część wsi
0248154 Kącik część wsi
0248160 Kąty część wsi
0248177 Kozie Górki część wsi
0248183 Nowa Wieś część wsi
0248190 Olszowiec część wsi
0248208 Stara Wieś część wsi

Historia[edytuj | edytuj kod]

W 1356 r. Maczeyowa Wolya. Wtedy to Maciej, biskup włocławski, zezwolił kmieciowi Pawłowi na osadzenie, na prawie średzkim, wsi między Łagowem, Gęsicami, Sadkowem, Bardem i Czyżowem[8]. Zasadźca uzyskał 10 łanów lasu znajdującego się nad Michałową rzeką. Paweł dał za przywilej pewne pieniądze. Otrzymał trzeci denar zysków z kar, karczem, jatek itp.[9]

Biskupia nazwa wsi nie przyjęła się. W 1382 i w 1419 r. miejscowość wzmiankowana jako Pawłowa Wola. Z kolei w roku 1441 wymieniony With, sołtys de Lagowska Wola.

Według Długosza w Pawłowej Woli było 8 ½ łanów kmiecych,

z których dają czynsz w wysokości jednej grzywny, karczma z rolą i 3 zagrodników z rolami. Kmiecie pańszczyzny nie robią, odrabiają rocznie 4 dni pomocznego - po dwa przy orce i przy żniwach, zwożą kamienie do młyna, odrabiają łąkę biskupa, czynszu nie opłacą, płacą łącznie 1 wiardunek obiednego. Zagrodnicy płacą po 8 gr do 1 wiardunku. Dziesięcinę o wartości 6 grzywien oddawano biskupowi włocławskiemu. Sołectwo osadzone na dwóch łanach, dające dziesięcinę wartości 1 grzywny plebanowi w Łagowie. Sołtys ma obowiązek wyruszać na pospolite ruszenie oraz płacić 1 wiardunek obiednego.

Na początku XVI w. wieś miała 5 łanów osiadłych. Czynsz wynosił po ½ grosza, płacony w dwóch ratach oraz owsa po 6 korcy. Karczmarz płaci ½ gr. Całkowity dochód ze wsi wyniósł 5 grzywien. W roku 1510 sołectwo w Woli obejmowało 2 ½ łana. W rewizji dóbr biskupich z 1534 r. Łagowska Wola miała łanów osiadłych 6, pustych 4; kmiecie płacić winni czynsz w wysokości 24 groszy, 6 korczyków owsa, dawać 3 koguty i 30 jaj. Powinni rocznie odrabiać po 12 dni w dobrach biskupa. Zagrodników 3 płaci po 8, czwarty po 12, a karczmarz płaci po 24 groszy. Wójt obiednego opłacał 1 wiardunek.[9]

Regestr poborowy województwa sandomierskiego z roku 1578 wymienia tu 4 kmieci osadzonych na 4 łanach, 4 zagrodników z rolą, sołectwo zwane Gliasz, osadzone na 1 łanie. Dziesięcina ze wsi wyniosła 4 grzywny i 24 grosze.

Inwentarz z roku 1598 wyszczególnia 10. poddanych, sołectwo zwane Gładysz osadzone na 2 łanach oraz munera bez przywileju. Poza tym wymienia trzech kmieci, osadzonych na półłankach: wdowa Sławkowa, Bartłomiej Szocha i Jan Szocha płaciło po 48 groszy. Osadzeni na ćwierćłankach: Benedykt Klilian, Jan Kocziei, Stanisław Bartkowicz, Wojciech Łaszek, Andrzej Czerwiecz, Wojciech Bartkowicz, Mikołaj Sikora, płacili po 24 grosze. Przy wsi znajdowała się karczma, z której karczmarz płacił 24 grosze czynszu. Sześciu zagrodników płaciło po 18 groszy. Dziesięcina bywała wykazywana przy folwarku w Piórkowie. Całkowity dochód ze wsi wynosił: florenów 36 i 6 gr, kapłonów 14 oraz 3 kopy jaj. We wsi dwa młyny: pierwszy zwany Czerw, należący do młynarza Grzegorza, a drugi – Straszewski, należący do Szymona Strasza.

W materiałach osiemnastowiecznych zapisano, że w Woli było 25 dymów i dwór wójtowski z dwoma dymami. Na mapie Galicji Zachodniej wieś oszacowano na 39 domów, 40 mężczyzn i 10 koni[9].

W roku 1827 wieś rządowa licząca 40 domów i 294 mieszkańców. Pod koniec XIX w. miejscowość w Powiecie opatowskim, gmina i parafia Łagów. W 75. domach mieszkało 535 osób. Ziemia włościańska o powierzchni 1251., a rządowa 47 morgów[10].

W roku 1921 naliczono tu 108 budynków z przeznaczeniem mieszkalnym i 704 mieszkańców (338 mężczyzn i 366 kobiet). Wszyscy zadeklarowali narodowość polską i wyznanie rzymskokatolickie[11].

Grunty wsi były skomasowane w roku 1944[9].

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

  • dom drewniany, około 1920 r.
  • kapliczka słupowa, drewniana z 1 ćw. XX w. (przy skrzyżowaniu dróg Gęsice-Łagów)
  • krzyż-figura murowana, z 1911 r., z krucyfiksem, przy drodze do Łagowa[7]

Demografia[edytuj | edytuj kod]

Wykres liczby ludności Woli Łagowskiej od 1827 roku[7]:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 150109
  2. Raport o stanie gminy w roku 2019. Stan ludności 31.12.2010 str. 14 [dostęp 2022-03-15]
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1477 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. a b c TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-11-18].
  5. a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013–02–15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2014-03-09]. 
  6. Województwo sandomierskie w drugiej połowie XVI wieku. ; Cz. 2, Komentarz, indeksy, Warszawa 1993, s. 112.
  7. a b c Uwarunkowania wynikające z miejscowego planu ogólnego zagospodarowania przestrzennego gminy Łagów, s. 55-57, dostęp: 21 sierpnia 2011 r.
  8. P. Kacprzak, Nadleśnictwo Łagów 200 lat administracji leśnej, Nadleśnictwo Łagów, 2010.
  9. a b c d Strona internetowa Gminy Łagów, dostęp: 21 sierpnia 2011 r.
  10. Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, tom V, s. 575.
  11. Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie pierwszego powszechnego spisu ludności z dnia 30 września 1921 r., Województwo kieleckie, Powiat Opatów, Gmina Łagów.