Wolfenstein 3D

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Wolfenstein 3D
Producent

id Software

Wydawca

Apogee Software

Projektant

John Romero

Wersja

1.4

Data wydania

5 maja 1992

Gatunek

strzelanka pierwszoosobowa

Tryby gry

jednoosobowa

Kategorie wiekowe

ESRB: Mature
PEGI: 12+[1]

Wymagania sprzętowe
Platforma

MS-DOS

Nośniki

dyskietka 3,5" (2)

Kontrolery

klawiatura, dżojstik

Poprzednik

Beyond Castle Wolfenstein (1984)

Kontynuacja

Spear of Destiny (1992)

Wolfenstein 3Dstrzelanka pierwszoosobowa, wyprodukowana przez id Software i wydana przez firmę Apogee Software 5 maja 1992 roku[1]. Kontynuacja gier Castle Wolfenstein i Beyond Castle Wolfenstein, wydanych przez Muse Software odpowiednio w latach 1981 i 1984 na platformę Apple II.

Według magazynu „Computer Gaming World” gra stała się prekursorem wszystkich strzelanek pierwszoosobowych i wyznaczyła kierunek ich rozwoju[2]. W 2012 roku kod źródłowy gry udostępniono jako otwarte oprogramowanie[3]. Dzięki temu z okazji 20-lecia gry, 5 maja 2012 roku firma Bethesda mogła udostępnić darmową wersję gry w przeglądarce[4].

Fabuła[edytuj | edytuj kod]

Gracz wciela się w amerykańskiego żołnierza polskiego pochodzenia – Williama Josepha Blazkowicza, który podczas wykonywania tajnej misji zostaje schwytany i uwięziony w hitlerowskiej twierdzy. Stara się z niej uciec, walcząc z zastępami hitlerowskich żołnierzy, a także psów strażniczych.

Rozgrywka[edytuj | edytuj kod]

W budynku ukryte są tajne przejścia i skrytki, zawierające potrzebne do przetrwania przedmioty, jak amunicja i apteczki pierwszej pomocy. Wolfenstein 3D wydany został jako gra typu shareware i zawierała tylko jedną część – Escape from Wolfenstein, składającą się z dziesięciu poziomów. Odpłatna wersja składała się z trzech części, zawierających również po dziesięć poziomów. Następnie wydano trzy kolejne epizody, nazwane The Nocturnal Missions, których akcja rozgrywała się przed trzema pierwszymi.

Łącznie gra ma sześćdziesiąt poziomów. W każdym epizodzie występuje ukryty poziom, którego odkrycie i przejście nie jest wymagane do ukończenia gry. Dostępny jest jedynie tryb dla jednego gracza. W pełnej wersji gry występują cztery rodzaje broni, pięć typów zwykłych przeciwników oraz bossowie, przebywający na ostatnim poziomie każdego epizodu. Ponadto w jednym z ukrytych poziomów, odwzorowującym planszę z gry Pac-Man, znajdują się nieśmiertelne, ścigające gracza duszki.

Porty[edytuj | edytuj kod]

Poza pierwotną wersją, działającą pod kontrolą systemu operacyjnego DOS, dostępne są oficjalne wydania gry na następujące platformy: Macintosh, Acorn Archimedes[5], 3DO, Atari Jaguar[5], GameBoy Advance[5], SNES[5], Apple IIGS[5], PlayStation 3, Xbox 360, IPhone[5].

Kontynuacje[edytuj | edytuj kod]

Firma id Software, dostrzegając sukces komercyjny gry, stworzyła, wydaną również w 1992, grę Spear of Destiny, uważaną powszechnie za prequel Wolfensteina 3D, choć analiza fabuły wykazuje, iż jej akcja odgrywa się pomiędzy drugim a trzecim epizodem tej gry. W 2001 roku wydano grę Return to Castle Wolfenstein (RTCW) – luźno powiązany z Wolfensteinem 3D sequel, oparty na silniku gry Quake III Arena, a w 2003 roku, opartą na tym samym silniku, darmową grę przeznaczoną jedynie do gry sieciowej – Wolfenstein: Enemy Territory.

Istnieje aktywna grupa fanów gry, tworzących do niej dodatki, zawierające zarówno nowe mapy, dźwięki, grafikę i muzykę, jak i zmiany w samym programie.

Ponadto na silniku Wolfensteina 3D oparto wiele gier, między innymi Corridor 7, serię Blake Stone, Rise of the Triad, Noah's Ark.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Wolfenstein 3D (PC). Gry-Online. [dostęp 2013-07-24].
  2. Computer Gaming World: Hall of Fame: Wolfenstein 3D. 1UP, 2005-03-23. [dostęp 2012-12-26]. (ang.).
  3. Wolfenstein 3D. GitHub.
  4. Mark Hachman: Free, Browser-Based 'Wolfenstein 3D' Released by Bethesda. PCmag, 2012-05-09. [dostęp 2012-12-26]. (ang.).
  5. a b c d e f Brian Heater: Wolfenstein 3D Hits the iPhone. pcmag.com, 2009-03-25. [dostęp 2020-11-04]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]