Mākoņkalns
Mākoņkalns, także Padebešu kalns (łatg. Muokuļkolns; hist. niem. Wolkenberg) – wzgórze we wschodniej części Łotwy, w środkowej Łatgalii, w novadzie Rzeżyca, w odległości 2,1 km na południowy wschód od jeziora Raźno. Wznosi się na wysokość 247,9 m n.p.m.
Zamek Wolkenberg[edytuj | edytuj kod]
Na szczycie wzgórza Mākoņkalns znajdują się zwaliska zamku inflanckiej gałęzi zakonu krzyżackiego, pierwszego zbudowanego na terenie dzisiejszej Łatgalii. Dokładna data powstania zamku nie jest znana. Opierając się na wzmiankach XIX-wiecznego rosyjskiego historyka L. Arbuzowa[1], większość badaczy uważa, że nie mógł być on założony wcześniej niż w 1263 roku. Z dokumentu datowanego na 27 sierpnia 1271 roku wiadomo o istnieniu komturii wolkenberskiej[2].
W 1277 roku komturia została przeniesiona do Dyneburga[3]. Nie wiadomo, kiedy zamek przeszedł w ręce prywatne. Według rewizji inflanckich z końca XVI wieku wiadomo, że Wolkenberg w 1583 roku należał do Magdaleny de Valckersham, która była w związku małżeńskim z rycerzem Bernardem de Tursem i miała syna Jana, który w roku 1598 odziedziczył zamek z należącymi do niego posiadłościami[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Gustaw Manteuffel, Zarysy z dziejów krain dawnych inflanckich czyli Inflant właściwych (tak szwedzkich jako i polskich) Estonii z Ozylią, Kurlandii i Ziemi Piltyńskiej, Universitas. Kraków 2007. str. 59
- ↑ Gustaw Manteuffel, Inflanty Polskie oraz listy znad Bałtyku. Pisma wybrane, Tom, I. Universitas. Kraków 2009. str. 36- 37.
- ↑ P. von Goetze. Albert Suerbeer Erzbischoff von Preussen, Livland und Ehstland, geschichtliche Darstellung, Buchhandlung von W.Gräff. St. Petersburg 1854. str 223.
- ↑ Rewizya Inflancka 1599 R. Capitaneatus Rositensis: Nobilis Joannes de Tursom produxit Privilegium pergameneum Sigismundi III, qui restituit bona sua haereditaria Wolkimborg, Dustichal, Zibendorff cum Arce tempore belli moschovitici adempta itd.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- L. Arbuzow, Die im deutschen Orden vertretene Geschlechter, Mitawa 1900.
- Jan Obst. Zamki w Inflantach polskich, str. 155- 174. Litwa i Ruś: miesięcznik ilustrowany poświęcony kulturze, dziejom, krajoznawstwu i ludoznawstwu, R.1, T.4, Z.3. Wilno 1912.
- Gustaw Manteuffel, Wolkenberg w Inflantach, Biblioteka Warszawska 1887, t. IV, z. 3.
- Gustaw Manteuffel, Inflanty Polskie poprzedzone ogólnym rzutem oka na siedmiowiekowa przeszłość całych Inflant, Księgarnia Jana Konstantego Żupańskiego, Poznań 1879.
- Gustaw Manteuffel, Inflanty Polskie oraz listy znad Bałtyku. Pisma wybrane, Tom.,I. Universitas. Kraków 2009. ISBN 978-83-242-1296-5
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Litwa i Ruś. Jan Obst. Zamki w Inflantach polskich, str. 155- 174.
- Inflanty Polskie, str. 29- 31.
- Wolkenberg, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XIII: Warmbrun – Worowo, Warszawa 1893, s. 854.
- Wolkenberg, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 699.
- Ordensburg Wolkenburg
- Замок Фолкенберг (Volkenberg)
- Маконькалнс и руины замка Волкенберг. latvia.travel. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-16)].
- Замок Фолкенберг (Volkenberg), называемый также Маконькалнс или Падебешу калнс