Woluwe-Saint-Pierre

	Woluwe-Saint-Pierre; Sint-Pieters-Woluwe
	Woluwe-Saint-Pierre; Sint-Pieters-Woluwe
	; Ratusz
Herb	Flaga
Państwo	Belgia
Prowincja	Bruksela
Burmistrz	Benoît Cerexhe
Powierzchnia	8,85 km²
Populacja (2015); • liczba ludności; • gęstość	; 40 044; 4 525 os./km²
Nr kierunkowy	02
Kod pocztowy	1150
	Położenie na mapie Brukseli Woluwe-Saint-Pierre
	Położenie na mapie Belgii Woluwe-Saint-Pierre
	50°50′N 4°28′E/50,833333 4,466667
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Woluwe-Saint-Pierre – jedna z 19 gmin w Regionie Stołecznym Brukseli. 1 stycznia 2015 liczyła 40 044 mieszkańców.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Średniowiecze[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze pojawienie się nazwy Wolewe pochodzi z 1117 roku i można je znaleźć w akcie założycielskim z Forest. W tym czasie osada i jej gospodarstwa były zależne od opactwa Park w pobliżu Leuven. W połowie XVI wieku w wyniku działań wojennych prowadzonych przez Filipa II przeciwko heretyckim protestantom w wiosce panował głód i ubóstwo, które odcisnęły swoje piętno na całej populacji. Bezpieczeństwo i dobrobyt powróciły pod panowaniem arcyksiążąt Albrechta VII i Izabeli Habsburg na początku XVII wieku. Pierwsza autostrada łącząca Tervuren z Brukselą powstała w tym okresie.

Od XVIII wieku do dnia dzisiejszego[edytuj | edytuj kod]

Czasy rewolucji francuskiej były ponownie ciężkie dla mieszkańców Woluwe-Saint-Pierre. Drogi stały się niebezpieczne, wolności religijne zostały drastycznie ograniczone, wiele dzikich zwierząt zostało wytępione dla zaspokojenia potrzeb żywnościowych a brak węgla i drewna zmusił ludzi do korzystania z torfu do ogrzewania. W 1819 roku administracja lokalna uzyskała niepodległość od Brukseli, otrzymując pierwszego burmistrza. Możliwości handlowe, które otworzyły się dla nowej gminy zapoczątkowały nową erę dobrobytu. Nowe drogi, takie jak Tervuren Avenue; nowe trasy kolejowe, imponujące rezydencje, takie jak pałac Stocleta oraz Parc de Woluwe zostały zbudowane lub zaprojektowane w latach 1880-1910. Tereny mieszkaniowe powstały tuż po I wojnie światowej, a dalsza urbanizacja nastąpiła po II wojnie światowej. Obecnie rolnictwo i rybołówstwo, powszechne przed 1918 rokiem całkowicie zanikły. W okolicy dominuje niemal wyłącznie sektor usług.