Woody Guthrie
| ||
![]() Woody Guthrie, 1943 | ||
Imię i nazwisko | Woodrow Wilson Guthrie | |
Data i miejsce urodzenia | 14 lipca 1912 Okemah | |
Data i miejsce śmierci | 3 października 1967 Nowy Jork | |
Instrumenty | wokal, gitara, harmonijka ustna, mandolina, skrzypce | |
Gatunki | folk, protest song | |
Zawód | piosenkarz, autor piosenek | |
Aktywność | 1930-1956 | |
Instrument | ||
Martin 000-18, Gibson Southern Jumbo, Gibson J-45 |
Woody Guthrie, właśc. Woodrow Wilson Guthrie[1] (ur. 14 lipca 1912 w Okemah, Oklahoma, zm. 3 października 1967 w Nowym Jorku[1]) – amerykański pieśniarz folk, gawędziarz. W 1988 został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame[2]. Autor wielu piosenek z lat wielkiego kryzysu i II wojny światowej, i m.in. "This Land is Your Land". Najsłynniejszy przedstawiciel subkultury hobo. Ojciec Arlo Guthriego.
Spis treści
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w Okemah w rolniczej Oklahomie, imiona otrzymał na cześć postępowego kandydata na prezydenta USA w wyborach 1912 roku – Woodrowa Wilsona.
W wieku 18 lat przeprowadził się do Teksasu, gdzie poznał i wkrótce poślubił swoją pierwszą żonę Mary Jennings, z którą miał troje dzieci. Po kilku latach opuścił rodzinę, by ruszyć wraz z falą migracji ofiar wielkiego kryzysu do Kalifornii. Podróże tego okresu odbiły się najwyraźniej w jego twórczości. W latach 1935–1937 śpiewał swoje piosenki w kalifornijskim radiu.
W 1939 bądź 1940 przeniósł się do Nowego Jorku znajdując uznanie w tamtejszych lewicowych i folkowych środowiskach. Tam też powstały jego pierwsze nagrania: kilka godzin opowieści i piosenek nagranych przez folklorystę Alana Lomaxa na potrzeby Biblioteki Kongresu oraz album Dust Bowl Ballads. W tym czasie rozpoczął też prace nad autobiografią Bound for Glory wydaną w 1943. W 1941 poznał Pete'a Seegera, przewędrowali razem Amerykę wzdłuż i wszerz, i przyłączył się do jego zespołu Almanac Singers. Gdy pod koniec 1941 USA przystąpiły do wojny, Woody wstąpił do armii. Będąc na przepustce, ożenił się z Marjorie Mazia, z którą miał czworo dzieci.
Pod koniec lat czterdziestych stan jego zdrowia zaczął się pogarszać, również jego zachowania budziły kontrowersje. Porzucił rodzinę i wyjechał do Kalifornii, gdzie ożenił się po raz trzeci (miał jedno dziecko z tego związku). Po powrocie do Nowego Jorku w 1954 błędnie diagnozowano u niego różne choroby (włączając alkoholizm i schizofrenię). Ostatecznie odkryto, że cierpi na pląsawicę Huntingtona. Choroba ta całkowicie uniemożliwiła mu dalszą twórczość. Do śmierci przebywał w nowojorskim szpitalu psychiatrycznym, gdzie opiekowała się nim jego druga żona Marjorie.
Światopogląd[edytuj | edytuj kod]
W swojej twórczości, szczególnie tej powstałej podczas II wojny światowej, protestował przeciwko faszyzmowi. Na początku lat 40. przewidywał upadek Hitlera i Mussoliniego. Wykonywał utwory, w których stawał w obronie praw człowieka, pokoju, demokracji, a także związków zawodowych. Występował z charakterystyczną gitarą, na której znajdował się napis: „Ta maszyna zabija faszystów!”. Walczył z segregacją rasową w Stanach Zjednoczonych – podczas rejsów na statkach (służył we flocie handlowej) sprzeciwiał się poleceniom pracodawców i odmawiał śpiewania jedynie dla białych członków załogi[3][4].
Wpływy[edytuj | edytuj kod]
W początkowym okresie kariery Boba Dylana, był dla niego wzorem do naśladowania. Wpłynął na cały ruch folkowy końca lat 50. i z początków lat 60. XX w., szczególnie na takich muzyków jak Ramblin' Jack Elliott, John Sebastian, Phil Ochs, Tom Paxton i wielu innych[5].
Dyskografia[edytuj | edytuj kod]
- 1940 – Dust Bowl Ballads (Folkways Records); 2000 (Buddha Records)
- 1972 – Greatest Songs of Woody Guthrie (Vanguard)
- 1987 – Columbia River Collection (Rounder Records)
- 1988 – Folkways: The Original Vision (Woody i Leadbelly) (Smithsonian Folkways)
- 1988 – Library of Congress Recordings (Rounder Records)
- 1989 – Woody Guthrie Sings Folk Songs (Smithsonian Folkways)
- 1990 – Struggle (Smithsonian Folkways)
- 1991 – Cowboy Songs on Folkways (Smithsonian Folkways)
- 1991 – Songs to Grow on for Mother and Child (Smithsonian Folkways)
- 1992 – Nursery Days (Smithsonian Folkways)
- 1994 – Long Ways to Travel: The Unreleased Folkways Masters, 1944–1949 (Smithsonian Folkways)
- 1996 – Almanac Singers (UNI/MCA}
- 1996 – Ballads of Sacco & Vanzetti (Smithsonian Folkways)
- 1997 – This Land Is Your Land, The Asch Recordings, Vol.1 (Smithsonian Folkways)
- 1997 – Muleskinner Blues, The Asch Recordings, Vol.2 (Smithsonian Folkways)
- 1998 – Hard Travelin', The Asch Recordings, Vol.3 (Smithsonian Folkways)
- 1999 – Buffalo Skinners, The Asch Recordings, Vol.4 (Smithsonian Folkways)
- 2007 – The Live Wire: Woody Guthrie in Concert 1949 (Woody Guthrie Publications)
- 2009 – My Dusty Road (Rounder Records}
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b William Ruhlmann: Biografia Woody Guthriego na stronie allmusic.com (ang.). allmusic.com. [dostęp 2011-05-20].
- ↑ Woody Guthrie: inducted in 1988 (ang.). The Rock and Roll Hall of Fame and Museum, Inc.. [dostęp 2016-07-01].
- ↑ Steve Silver , Woody Guthrie: antyfaszystowski bohater muzyki folk, „Nigdy Więcej”, 17, 2009, ISSN 1428-0884 .
- ↑ Stetson Kennedy , Woody Guthrie: urodzony antyfaszysta, „Nigdy Więcej”, 17, 2009, ISSN 1428-0884 .
- ↑ David Hajdu: Positively 4th Street. ss. 64–66