Przejdź do zawartości

Worczakowate

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Worczakowate
Gnaphosidae
Pocock, 1898
Ilustracja
Worczak zagnietek
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Podtyp

szczękoczułkowce

Gromada

pajęczaki

Rząd

pająki

Podrząd

Opisthothelae

Infrarząd

Araneomorphae

(bez rangi) Entelegynae
(bez rangi) Dionycha
Rodzina

worczakowate

Zasięg występowania
Mapa występowania

Worczakowate (Gnaphosidae) – rodzina pająków z podrzędu Opisthothelae i infrarzędu Araneomorphae. Grupa kosmopolityczna, obejmująca około 2250 opisanych gatunków, sklasyfikowanych w ponad 130 rodzajach. Żyją głównie na ziemi, w ściółce i pod korą. Aktywnie polują na ofiary.

Widok od spodu na koniec opistosomy Herpyllus ecclesiasticus. Na pierwszym planie charakterystyczne dla rodziny, cylindryczne kądziołki przędne przedniej pary
Przedstawiciel rodzaju Zelotes
Knap podkamiennik
Haplodrassus signifer
Scotophaeus blackwalli
Micaria pulicaria
Worczak zagnietek (Gnaphosa lucifuga)
Hemicloea rogenhoferi

Pająki te osiągają od 3 do 17 mm długości ciała. Ubarwione są zwykle w różnych odcieniach szarości, brązu i czerni. Ich jajowaty w zarysie, równomiernie wypukły i raczej niski karapaks zaopatrzony jest zwykle w wyraźną jamkę tułowiową. Ośmioro małych oczu ustawionych jest w dwóch rzędach po dwie pary. Oczy w przednim rzędzie są zaokrąglone[1], natomiast te w parze tylno-środkowej są wyraźnie spłaszczone, szczelinowate lub mają nieregularną formę[1][2]. Oczy przednio-środkowej pary są ciemne, natomiast wszystkich pozostałych par cechują się srebrzystym połyskiem[1][3]. Przysadziste, krótkie szczękoczułki mają na krawędzi przedniej ząbki, a na tylnej piłkowany kil lub zaokrąglone blaszki. Szczęki zaopatrzone są w serrule[1]. Endyty są skośnie lub poprzecznie wklęśnięte na spodzie[1][3]. Płaskie sternum ma kształt jajowaty ze spiczastym wierzchołkiem. Nogogłaszczki samicy mają kolczaste stopy zwieńczone delikatnie ząbkowanymi pazurkami. Odnóża kroczne zwykle są krótkie i tęgie. Kolejność odnóży od najdłuższej do najkrótszej pary przedstawia się następująco: IV, I, II, III. Stopy zwieńczone są parą pazurków i przypazurkowymi kępkami włosków, a te dwóch pierwszych par często mają gęste skopule[1].

Owłosiona opistosoma (odwłok) ma kształt wydłużony do owalnego i na przedniej krawędzi zaopatrzona jest w klaster sterczących, zakrzywionych szczecinek. U niektórych samców na przedzie opistosomy może występować skutum (zesklerotyzowana tarczka). Tchawki występują tylko w opistosomie, a ich przetchlinka leży blisko kądziołków przędnych. Siteczko przędne nie występuje. Duże, cylindryczne, równolegle ustawione i zwykle wyraźnie odseparowane kądziołki przędne przedniej pary pozbawione są pierścieni dystalnych, a ich gruszkowate gruczoły przędne są silnie powiększone, o poszerzonych podstawach i szczelinowatych otworach[1]. Przednie kądziołki zwykle są dłuższe od tylnych[4][3].

Nogogłaszczki samca zwykle mają na goleni przysadzistą, spiczastą apofizę retrolateralną. Aparat kopulacyjny samca odznacza się wypukłym bulbusem, dużym tegulum, mniejszym subtegulum i smukłym embolusem. Na płytce płciowej samicy występuje wyraźne, oskórkowe obrzeżenie[1].

Biologia i występowanie

[edytuj | edytuj kod]

Przedstawiciele rodziny to wolno żyjący, aktywnie polujący drapieżnicy[1][4][2]. Większość gatunków wędruje nocą, zaś za dnia ukrywa się w jedwabistym oprzędzie[2], ale są również gatunki prowadzące aktywność dzienną[4], w tym preferujące duże nasłonecznienie[2]. Większość bytuje na powierzchni gruntu, w ściółce lub pod korą[4].

Samice zwykle ukrywają kokony jajowe pod ziemią lub pod kamieniami[1][2]. U części gatunków jedwabisty lub wykonany z przypominającego papier materiału kokon jajowy jest umieszczany w większej komórce oprzędu, w którym może pozostawać samica celem jego ochrony[2].

Takson kosmopolityczny[1]. W Polsce stwierdzono 51 gatunków[4] (zobacz: worczakowate Polski).

Systematyka

[edytuj | edytuj kod]

Takson ten wprowadzony został w 1898 przez Reginalda Innesa Pococka[5]. Został znacząco zredefiniowany przez Normana I. Platnicka w 1990 roku[6]. Według wyników analizy filogenetycznej Martina Ramireza z 2014 stanowią grupę siostrzaną Prodidromidae[7], a według wyników analizy filogenetycznej Warda Wheelera i współpracowników z 2017 roku grupę siostrzaną Phrurolithidae[8].

Do 2018 roku opisano 2223 gatunki współczesne i 25 gatunków wymarłych, sklasyfikowanych w 129 rodzajach współczesnych i 6 rodzajach wymarłych[9][10]:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h i j k R. Jocqué, A.S. Dippenaar-Schoeman: Spider Families of the World. Tervuren: Musée Royal de l'Afrique Central, 2006, s. 128-129.
  2. a b c d e f M.J. Roberts: Spiders of Britain & Northern Europe. London: HarperCollins, 1995, s. 147-148, seria: Collins Field Guide.
  3. a b c S. Almquist. Swedish Araneae, part 2--families Dictynidae to Salticidae. „Insect Systematics & Evolution, Supplement”. 63, s. 285-601, 2006. 
  4. a b c d e Marek Żabka: Rząd: pająki — Araneae. W: Zoologia: Stawonogi. T. 2, cz. 1. Szczękoczułkopodobne, skorupiaki. Czesław Błaszak (red. nauk.). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011, s. 97. ISBN 978-83-01-16568-0.
  5. R. I. Pocock. The Arachnida from the province of Natal, South Africa, contained in the collection of the British Museum. „Annals and Magazine of Natural History”. (7) 2 (9), s. 197-226, 1898. 
  6. N.I. Platnick. Spinneret morphology and the phylogeny of ground spiders (Araneae, Gnaphosoidea). „American Museum Novitates”. 2978, s. 1-42, 1990. 
  7. M.J. Ramírez. The morphology and phylogeny of dionychan spiders (Araneae: Araneomorphae). „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 390, s. 1-374, 2014. DOI: 10.1206/821.1. 
  8. Ward C. Wheeler i inni, The spider tree of life: phylogeny of Araneae based on target-gene analyses from an extensive taxon sampling. Cladistics, wyd. 6, t. 33, 2017, s. 576-616, DOI10.1111/cla.12182.
  9. Gnaphosidae. „World Spider Catalogue”, 2018. American Museum of Natural History: World Spider Catalog Association. DOI: 10.5531/db.iz.0001. [dostęp 2018-08-09]. 
  10. Jason A. Dunlop, David Penney, Denise Jekel, z dodatkowym wkładem: Lyall I. Anderson, Simon J. Braddy, James C. Lamsdell, Paul A. Selden, O. Erik Tetlie: A summary list of fossil spiders and their relatives. [w:] World Spider Catalog [on-line]. Natural History Museum Bern, 2018. [dostęp 2018-08-14].