Work-life balance

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Work-life balance (WLB) – koncepcja zarządzania czasem, stawiająca za cel odnalezienie równowagi pomiędzy „pracą” (kariera i ambicja) a życiem prywatnym (zdrowie, rozrywka, rodzina, duchowość).

Idea work-life balance powstała na przełomie lat 70. i 80. XX wieku[1]. Jest odpowiedzią na pojawiające się problemy społeczne, takie jak pracoholizm czy wypalenie zawodowe. Ideałem jest stan, w którym wszystkie działania są zgodne z naszymi podstawowymi wartościami i służą naszej wizji i celom.

Zgodnie z ideą WLB pracodawca powinien doceniać swojego pracownika i dbać o jego dobre samopoczucie i zadowolenie z pracy.

Prawo[edytuj | edytuj kod]

Kwestie work-life balance są regulowane w przepisach prawa pracy. W przypadku prawodawstwa europejskiego kwestie WLB określone są w Dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1158 z dnia 20 czerwca 2019 r. w sprawie równowagi między życiem zawodowym a prywatnym rodziców i opiekunów oraz uchylającej dyrektywę Rady 2010/18/UE.

W polskim prawodawstwie dyrektywa została wdrożona poprzez nowelizację w Kodeksie pracy z dnia 9 marca 2023 r.[2]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Abigail Gregory i Susan Milner Work-Life Balance: A Matter of Choice? Gender, Work & Organization, wol. 16, wyd. 1, s. 1–177.
  • Work Life Balance. worklifebalance.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-27)].
  • Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/1158 z dnia 20 czerwca 2019 r. w sprawie równowagi między życiem zawodowym a prywatnym rodziców i opiekunów oraz uchylająca dyrektywę Rady 2010/18/UE.