Międzyplon

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Wsiewka międzyplonowa)
Gorczyca biała jako międzyplon ścierniskowy

Międzyplon, dawniej poplon[1] – roślina uprawiana między dwoma plonami głównymi na zielonkę, siano, kiszonkę, na przyoranie jako zielony nawóz lub pozostawienie w postaci mulczu po ich ścięciu, zwałowaniu bądź zniszczeniu przez mróz. Ich uprawa ma duże znaczenie nie tylko dla produkcji paszy, ale i ze względu na zwiększanie biologicznej aktywności i żyzności gleby, działanie strukturotwórcze roślin i wzbogacanie gleby w azot (przez bobowate). W dobrze prowadzonym gospodarstwie rolnym poplony mogą zajmować nawet do 25-30 % powierzchni ziemi ornej[1].

W zależności od terminu siewu wyróżnia się trzy rodzaje międzyplonów:

  • ozime – wysiewane jesienią po zbiorze plonu głównego, a zbierane wiosną następnego roku, np. żyto, rzepak ozimy; rośliną następczą jest plon wtóry; stanowią źródło wczesnej paszy zielonej[2],
  • ścierniskowe – wysiewane w drugiej połowie lata po zbiorze wczesnego plonu głównego, a użytkowane jesienią tego samego roku na paszę (np. rzepa ścierniskowa) lub przyorane na zielony nawóz (np. facelia, gorczyca biała, peluszka); w uprawie konserwującej zostawia się je do wiosny, w które sieje się rośliny jare[2],
  • wsiewki międzyplonowe – siane wiosną jednocześnie z plonem głównym lub w czasie jego wegetacji i pozostające po jego zbiorze do jesieni tego samego roku, np. seradela wsiana w żyto; powinny być to rośliny dobrze znoszące zacienienie w pierwszym okresie wzrostu po wschodach i szybko rosnące po odsłonięciu[2];
  • plon wtóry — nasiona roślin wysiewa się po zbiorze międzyplonu ozimego i zbiera jesienią tego samego roku[2].

Poza tym, w warzywnictwie międzyplon to roślina o krótkim okresie wegetacji uprawiana po zbiorze plonu głównego, np. szpinak po pomidorach.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Mała encyklopedia rolnicza, Warszawa: Powszechne Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1964, s. 590-591.
  2. a b c d Grażyna Hołubowicz-Kliza, Uprawa poplonów, Instrukcja Upowszechnieniowa / Instytut Uprawy, Nawożenia i Gleboznawstwa, Puławy, Puławy: Wydawnictwo IUNG-PIB, 2006, s. 3, ISBN 978-83-89576-75-0 [dostęp 2024-03-10].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Frédéric Thomas, Matthieu Archambeaud. 2019. Międzyplony w praktyce. Tłum. M. Powałka, A.Seliga, T. Jakubiak. Oficyna Wydawnicza OIKOS, Warszawa, 368 stron. ISBN 978-83-64843-21-1