Wsiewołod Bobrow

Wsiewołod Bobrow

Всеволод Бобров

Podobizna Wsiewołoda Bobrowa na znaczku pocztowym
Pełne imię i nazwisko	Wsiewołod Michajłowicz Bobrow
Data i miejsce urodzenia	1 grudnia 1922 Morszańsk
Data i miejsce śmierci	1 lipca 1979 Moskwa
Pozycja	napastnik
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1945–1949 CDKA Moskwa 79 (82) 1950–1952 WWS Moskwa 32 (14) 1953 Spartak Moskwa 4 (3) W sumie: 115 (99)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1952 ZSRR 3 (5)

Wsiewołod Bobrow

Data i miejsce urodzenia	1 grudnia 1922 Morszansk
Data śmierci	1 lipca 1979
Wzrost	181 cm
Pozycja	lewoskrzydłowy
Uchwyt	prawy
Dorobek medalowy
Reprezentacja ZSRR Igrzyska olimpijskie złoto Cortina d’Ampezzo 1956 hokej na lodzie
Odznaczenia

Wsiewołod Michajłowicz Bobrow (ros. Всеволод Михайлович Бобров, ur. 1 grudnia 1922 w Morszańsku, zm. 1 lipca 1979 w Moskwie) – rosyjski sportowiec, piłkarz, hokeista oraz trener, reprezentant ZSRR w piłce nożnej i hokeju na lodzie.

Podobizna Anatolija Firsowa na monecie pamiątkowej

Kariera zawodnicza

Zarówno jako piłkarz, jak i hokeista występował na pozycji napastnika. W młodości bronił barw klubów Dinamo Leningrad i Progres Omsk. W czasie wojny z Niemcami (1941–1945) służył w Armii Czerwonej. Do sportu powrócił w 1945 jako zawodnik wojskowego zespołu CSKA Moskwa (wówczas pod nazwą CDKA). W późniejszych latach związany był także z innym zespołami moskiewskimi: WWS i Spartakiem, by na koniec kariery powrócić do zespołu CSKA (wówczas pod nazwą CDSA).

• 1939–41 – Dinamo Leningrad
• 1941–41 – Progres Omsk
• 1945–49 – CDKA Moskwa
• 1949–53 – WWS Moskwa
• 1953–53 – Spartak Moskwa
• 1953–57 – CDSA Moskwa

Piłkarz

Jako zawodnik CDKA zdobył 3 razy mistrzostwo ZSRR (1946, 1947, 1948) oraz 2 razy Puchar ZSRR (1945 i 1948). W barwach Spartaka zdobył mistrzostwo ZSRR w 1953. W 1945 i 1947 zdobył tytuł króla strzelców ligi. W rozgrywkach o mistrzostwo ZSRR ogółem rozegrał 116 meczów, strzelił 97 bramek. W 1952 został powołany do reaktywowanej reprezentacji Związku Radzieckiego. Rozegrał w niej 3 mecze, strzelając 5 bramek (wszystkie w ramach turnieju piłkarskiego igrzysk olimpijskich w Helsinkach). Karierę piłkarską zakończył w 1953.

Hokeista

• CSKA Moskwa (1946–1949)
• WWS Moskwa (1949–1953)
• CSKA Moskwa (1953–1957)

Występy jako hokeista kontynuował do 1957. W ciągu całej kariery zawodniczej zdobył 6 tytułów mistrza ZSRR (1948, 1949, 1951, 1952, 1955, 1956), zaś 3 razy Puchar ZSRR (1952, 1954, 1955). Był jednym z najskuteczniejszych zawodników w historii rozgrywek o hokejowe mistrzostwo Związku Radzieckiego: trzykrotnie był królem strzelców (1948, 1951, 1952), ogółem w 130 meczach strzelił 254 bramki. POdczas występów w klubie WWS Moskwa uniknął katastrofy samolotu 5 stycznia 1950, gdyż spóźnił się na odlot samolotu.

Odniósł również wiele sukcesów jako zawodnik reprezentacji ZSRR: w latach 1954-1957 rozegrał w niej 59 meczów i zdobył 89 bramek, złoty medalista igrzysk w Cortina d’Ampezzo w 1956, dwukrotny mistrz świata (1954, 1956) i wicemistrz świata (1955, 1957), trzykrotny mistrz Europy (1954, 1955, 1956) oraz wicemistrz Europy (1957). W 1954 został wybrany najlepszym napastnikiem mistrzostw świata.

Zmarł 1 lipca 1979 w Moskwie z powodu zawału serca. Został pochowany na Cmentarzu Kuncewskim.

Dla upamiętnienia jego osoby władze powstałej w 2008 roku rosyjskiej ligi hokejowej KHL stworzyły w ramach rozgrywek Dywizję Bobrowa w Konferencji Zachód.

Kariera trenerska

Pierwszy raz jako trener pracował podczas pobytu w WWS Moskwa. Przez dwa sezony pełnił tam funkcję grającego trenera w obu sekcjach, w których występował. W późniejszych latach pracował jako trener w obu uprawianych przez siebie dyscyplinach.

Piłka nożna

Jako trener piłki nożnej związany był przede wszystkim z drużyną CSKA, gdzie pełnił funkcje kierownika drużyny, członka sztabu szkoleniowego i pierwszego trenera. Przez pewien czas prowadził również zespoły Czernomorca Odessa i Kajrat Ałma-Ata.

• 1951–52 – WWS Moskwa, grający trener
• 1957–57 – CSKA Moskwa, kierownik drużyny
• 1958–60 – CSKA Moskwa, drugi trener
• 1963–63 – Czernomorec Odessa
• 1967–69 – CSKA Moskwa
• 1975–75 – Kajrat Ałma-Ata
• 1977–78 – CSKA Moskwa

Hokej na lodzie

Po kilku latach pracy w futbolu objął funkcję szkoleniowca hokejowej drużyny Spartaka Moskwa, z którą w 1967 zdobył mistrzostwo ZSRR. Największe sukcesy jako trener hokeja na lodzie odniósł w latach 1972–1974 z reprezentacją Związku Radzieckiego. W 1972 zdobył wicemistrzostwo świata i Europy, zaś w 1973 i 1974 mistrzostwo Świata i Europy. W połowie 1974 został zastąpiony na stanowisku selekcjonera kadry ZSRR przez swojego asystenta Borisa Kułagina.

• 1951–52 – WWS Moskwa, grający trener
• 1964–67 – Spartak Moskwa
• 1972–74 – reprezentacja Związku Radzieckiego

Wyróżnienia i upamiętnienie

• Zasłużony Mistrz Sportu ZSRR: 1948 (jako piłkarz)
• Rosyjska Galeria Hokejowej Sławy: 2014 (pośmiertnie)
• Imieniem Wsiewołoda Bobrowa nazwano otwarte w 2004 lodowisko w Stupinie, na którym swojego mecze rozgrywa drużyna Kapitan Stupino.
• Imieniem Wsiewołoda Bobrowa nazwano nagrodę dla najskuteczniejszej drużyny sezonu w KHL.
• Imieniem Wsiewołoda Bobrowa nazwano jedną z Dywizji Konferencji Zachodniej KHL.

Bibliografia

• Władysław Zieleśkiewicz, Encyklopedia sportów zimowych, Warszawa 2002

Linki zewnętrzne

• Wsiewołod Bobrow w bazie RusTeam (ros.)
• Sylwetka zawodnika na rusteam.permian.ru
• Wsiewołod Bobrow w bazie National Football Teams (ang.)
• Sylwetka na hockeystars.ru
• Wsiewołod Bobrow w bazie Odeski Futbol (ros.)
• Wsiewołod Bobrow w bazie Eliteprospects.com (ang.)