Wskaźnik pokrycia odsetek

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Wskaźnik pokrycia odsetek (ang. times interest earned) – istota tego wskaźnika polega na ocenie ryzyka wystąpienia sytuacji, w której przedsiębiorstwo nie będzie posiadało gotówki aby zapłacić odsetki. Wskaźnik pokrycia odsetek ma postać:

zysk netto + podatek dochodowy + odsetki
odsetki

Wskaźnik równy jeden oznaczałby, że cały osiągany przez przedsiębiorstwo zysk (przed pomniejszeniem go o podatek dochodowy i koszty odsetki) byłby przeznaczony na spłatę odsetek. Im wskaźnik większy od jedności tym mniej uciążliwe jest spłacanie rat odsetkowych. Można spotkać się z tezą, że ryzyko kredytowe jest dopuszczalne, gdy poziom wskaźnika wynosi co najmniej 4-5[1].

Można spotkać się również z inną formułą dla tego wskaźnika[2]:

EBIT (zysk operacyjny)
odsetki

Banki i analitycy finansowi korzystają z tego wskaźnika, jako najprostszej reguły umożliwiającej ocenę kondycji finansowej przedsiębiorstwa.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Witold Bień: Zarządzanie finansami przedsiębiorstwa. Warszawa: Difin, 2001, s. 111.
  2. Biznes tom. 4, Finanse. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007, s. 165, seria: Biblioteka Gazety Wyborczej. ISBN 978-83-01-15274-1.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Grzegorz Gołębiowski, Agnieszka Tłaczała: Analiza finansowa w teorii i w praktyce. Warszawa: Difin, 2009, s. 204-205. ISBN 978-83-7641-134-7.