Współczynnik przepięć

Współczynnik przepięć $(k_{p})$ – zazwyczaj stosunek najwyższej wartości chwilowej napięcia przepięcia do określonego poziomu napięcia odniesienia. Przyjęty poziom odniesienia zależy m.in. od czasu i miejsca wystąpienia przepięcia. Można więc za nie przyjąć wartość maksymalną napięcia znamionowego, najwyższe dopuszczalne napięcie robocze lub odpowiednie napięcie fazowe. Współczynnik przepięć jest miarą wartości przepięć.

Określany jest następującą zależnością:

$k_{p}={\frac {U_{np}}{U_{rm}^{'}}},$

gdzie:

$U_{np}$ – amplituda napięcia przepięcia,

$U_{rm}^{'}$ – najwyższe napięcie robocze urządzenia.

Natomiast w przypadku urządzeń elektroenergetycznych trójfazowych, gdzie napięcie $U_{rm}^{'}$ określone jest jako międzyprzewodowe, a napięcie przepięcia jako fazowe, wzór na współczynnik przepięć przyjmuje następującą postać:

$k_{p}={\frac {{\sqrt {3}}U_{np}}{{\sqrt {2}}U_{rm}}}.$

Współczynnik przepięć przyjmuje różne wartości w zależności od rodzaju przepięcia, rodzaju urządzenia, a także miejsca, w którym wystąpiło przepięcie. Podobnie jak wartość napięcia przepięcia, tak też i dokładna wartość współczynnika przepięć podlega ocenie probabilistycznej, gdyż wpływające na niego zjawiska mają charakter losowy.

Wartości współczynników przepięć dla różnych rodzajów przepięć

Rodzaj przepięcia	Ziemnozwarciowe	Dynamiczne	Rezonansowe	Manewrowe	Awaryjne	Bezpośrednie	Indukowane
$k_{p}$	1,1–1,5			2–4		>5

W praktyce na jego wartość można wpłynąć dobierając wystarczająco wytrzymałą izolację. Im większe jest napięcie znamionowe urządzenia, a tym samym koszt jego izolacji odpowiednio duży powinno się dążyć do jak największego i możliwego ograniczenia współczynnika przepięć. Przy najwyższych napięciach jego wartość powinna być mniejsza od 2.

Bibliografia

• ZdobysławZ. Flisowski ZdobysławZ., Technika wysokich napięć, ElżbietaE. Beuermann (red.), Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1999, ISBN 83-204-2312-0, OCLC 749145135 .brak strony (książka)
• KazimierzK. Auleytner KazimierzK., Odgromniki, Warszawa: Wydawnictwa Naukowo-Techniczne, 1980, ISBN 83-204-0265-4, OCLC 830248725 .brak strony (książka)