Wu Guanzhong

Wu Guanzhong
Nazwisko chińskie
Pismo uproszczone	吴冠中
Pismo tradycyjne	吳冠中
Hanyu pinyin	Wú Guànzhōng
Wade-Giles	Wu Kuan-chung
	Multimedia w Wikimedia Commons

Wu Guanzhong
Data i miejsce urodzenia	29 sierpnia 1919 ; Yixing
Data i miejsce śmierci	25 czerwca 2010 ; Pekin
Narodowość	chińska
Dziedzina sztuki	malarstwo
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Wu Guanzhong (ur. 29 sierpnia 1919^[1] w Yixing, zm. 25 czerwca 2010 w Pekinie^[2]) – chiński malarz.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W latach 1937–1942 studiował w akademii sztuki w Hangzhou^[3]^[4], gdzie jego nauczycielami byli Pan Tianshou oraz Lin Fengmian^[3]. Od 1942 do 1946 roku był wykładowcą wydziału sztuki Uniwersytetu Tsinghua^[3]. W latach 1946–1950 przebywał w Paryżu, gdzie studiował zachodnie malarstwo olejne na École nationale supérieure des beaux-arts^[3]^[5], zapoznając się wówczas z twórczością takich artystów jak Vincent van Gogh, Maurice Utrillo i Amedeo Modigliani^[2]. Od 1950 roku był wykładowcą Centralnej Akademii Sztuk Pięknych w Pekinie^[3]^[4]. Prześladowany w okresie rewolucji kulturalnej, kiedy to jego malarstwo zostało potępione, a samego artystę zesłano na wieś^[2]^[3]^[4]^[5]. W latach 80. XX wieku malarstwo Wu zdobyło sobie międzynarodową sławę, jego obrazy doczekały się wówczas licznych światowych wystaw^[3], m.in. w Hongkongu, Japonii, Singapurze i Stanach Zjednoczonych^[2]. W 1992 roku odbyła się retrospektywna wystawa jego prac w Muzeum Brytyjskim w Londynie, a w 1999 roku w Narodowym Muzeum Sztuki w Pekinie^[3].

W swojej twórczości dokonał syntezy tradycyjnego chińskiego malarstwa tuszem (guohua) i zachodniego malarstwa olejnego^[3]^[5]. Nawiązując do klasycznych obrazów kreślonych mokrym tuszem na papierze, tworzył na poły abstrakcyjne obrazy, budując kompozycje przy pomocy długich linii oraz kropek^[4]^[5]. Był też autorem licznych esejów poświęconych malarstwu^[3]. Tekstem Huihuade xingshi mei z 1979 roku przyczynił się do rehabilitacji malarstwa abstrakcyjnego, zakazanego w okresie rewolucji kulturalnej^[4]^[5].

Był oficerem francuskiego Orderu Sztuki i Literatury (1991)^[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ MichaelM. Sullivan MichaelM., Wu Guanzhong obituary [online], the Guardian, 7 lipca 2010 [dostęp 2022-01-25] (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d Encyclopædia Britannica Book of the Year 2011. London: Encyclopædia Britannica, 2011, s. 166–167. ISBN 978-1-61535-500-6.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Michael Sullivan: Modern Chinese Artists. A Biographical Dictionary. Berkeley–Los Angeles: University of California Press, 2006, s. 175. ISBN 978-0-520-24449-8.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Encyclopedia of Contemporary Chinese Culture. edited by Edward L. Davis. London–New York: Routledge, 2005, s. 919–920. ISBN 0-415-24129-4.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Yuwu Song: Biographical Dictionary of the People’s Republic of China. Jefferson: McFarland & Company, 2013, s. 322–323. ISBN 978-0-7864-3582-1.
↑ Joyce Lau: Wu Guanzhong, Chinese Artist, Dies at 90. nytimes.com, 2010-06-27. [dostęp 2022-01-25]. (ang.).

[1] MichaelM. Sullivan MichaelM., Wu Guanzhong obituary [online], the Guardian, 7 lipca 2010 [dostęp 2022-01-25] (ang.).

[britannica-2] Encyclopædia Britannica Book of the Year 2011. London: Encyclopædia Britannica, 2011, s. 166–167. ISBN 978-1-61535-500-6.

[sullivan-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j Michael Sullivan: Modern Chinese Artists. A Biographical Dictionary. Berkeley–Los Angeles: University of California Press, 2006, s. 175. ISBN 978-0-520-24449-8.

[encyclopedia-4] Encyclopedia of Contemporary Chinese Culture. edited by Edward L. Davis. London–New York: Routledge, 2005, s. 919–920. ISBN 0-415-24129-4.

[song-5] Yuwu Song: Biographical Dictionary of the People’s Republic of China. Jefferson: McFarland & Company, 2013, s. 322–323. ISBN 978-0-7864-3582-1.

[nytimes-6] Joyce Lau: Wu Guanzhong, Chinese Artist, Dies at 90. nytimes.com, 2010-06-27. [dostęp 2022-01-25]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]