Wulkan błotny (speleologia)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Wulkany błotne – występujące w namuliskach jaskiń dziury obrzeżone wałem. Wytworzone są przez wodę kapiącą z dużej wysokości ze stropu lub korytarza jaskini. Gdy krople wody przez dłuższy czas padają na to samo miejsce w miękkim namulisku (np. gliniastym) powodują powstanie dziury (krateru), Jego obrzeże otoczone jest wałem z rozbryzgującego się po uderzeniu kropli wody namuliska. Niektóre wulkany błotne osiągają wysokość do 50 cm[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Nacieki. [w:] Zakopiański Portal Internetowy [on-line]. [dostęp 2020-01-07].