Wybory parlamentarne w Tajlandii w 2019

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wybory parlamentarne w Tajlandii w 2019
Państwo

 Tajlandia

Rodzaj

wybory parlamentarne

Data przeprowadzenia

24 marca 2019

Data zarządzenia

23 stycznia 2019
przez: król Maha Vajiralongkorn

poprzednie:
2014
następne:
2023
Tajlandia
Godło Tajlandii
Ten artykuł jest częścią serii:
Ustrój i polityka
Tajlandii

Wikiprojekt Polityka

Wybory parlamentarne w Tajlandii w 2019 roku – odbyły się w niedzielę 24 marca. Data wyborów parlamentarnych została ustalona przez Komisję Wyborczą w środę, 23 stycznia 2019, kilka godzin po wydaniu dekretu królewskiego upoważniającego do głosowania. Głosowanie zostało przeprowadzone w oparciu o kartę wojskową, kończącą jeden z najdłuższych okresów rządów junty wojskowej w najnowszej historii Tajlandii[1].

Nowy system wyborczy[edytuj | edytuj kod]

Od czasu poprzednich wyborów z 2014 roku wprowadzono znaczące zmiany w tajskim systemie wyborczym.

Nowa konstytucja zmieniła sposób wyboru deputowanych do Izby Reprezentantów, niższej izby parlamentu. Wcześniej wyborcy głosowali za pomocą dwóch różnych kart wyborczych: na kandydata w okręgu wyborczym i na listę partyjną. Przy następnych wyborach liczba kart do głosowania została zmniejszona do jednej; wraz z oddawaniem głosów na kandydata w danym okręgu wyborczym i na listę partyjną[2].

250 członków Senatu, wyższej izby parlamentu, zostanie powołanych przez Krajową Radę Pokoju i Porządku (NCOP) i dokona wyboru nowego premiera.

Według komentatorów tajskiej sceny politycznej, Senat nominowany przez NCPO daje duże prawdopodobieństwo wyboru Prayuta na urząd premiera Tajlandii. Pozycja generała nie jest zagrożona pomimo przewidywań, że partie przychylne juncie wojskowej w tym największa Phalang Pracharat nie zdobędą większości mandatów w Izbie Reprezentantów[3].

Królewska interwencja[edytuj | edytuj kod]

Wieczorem 8 lutego, w dniu, w którym księżna Ubol Ratana została kandydatką partii „Thai Raksa Chart” na stanowisko premiera, jej młodszy brat, król Rama X, w orędziu telewizyjnym potępił jako „nieodpowiednią” działalność siostry[4]. Partia została później rozwiązana przez Trybunał Konstytucyjny[5].

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Partia
Mandaty
Głosy % Okręg jednomandatowy Lista partyjna Razem
Phalang Pracharat 8 441 274 23,74 97 19 116
Phuea Thai 7 881 006 22,16 136 0 136
Nowa Przyszłość 6 330 617 17,80 31 50 81
Partia Demokratyczna 3 959 358 11,13 33 20 53
Partia Dumnych Tajów 3 734 459 10,50 39 12 51
Tajska Partia Liberalna 824 284 2,32 0 10 10
Tajska Partia Rozwoju Narodowego 783 689 2,20 6 4 10
Nowa Partia Ekonomiczna 486 273 1,37 0 6 6
Partia Prachachart 481 490 1,35 6 1 7
Partia Puea Chat 421 412 1,19 0 5 5
Koalicja Działania dla Tajlandii 415 585 1,17 1 4 5
Narodowa Partia Rozwoju 244 770 0,69 1 2 3
14 mniejszych partii 1 018 505 2,88 0 17 17
Inne 509 923 1,50 0 0 0
Razem 35 532 645 100 350 150 500
Źródło: Komisja Wyborcza Tajlandii[6][7]
Ważne głosy 35 532 645 92,85%
Nieważne / puste głosy 2 130 327 5,57%
Żadne z powyższych / przeciw wszystkim 605 392 1,58%
Oddane głosy / frekwencja 38 268 366 74,69%
Zarejestrowani wyborcy 51 239 638
Źródło: Komisja Wyborcza Tajlandii[8]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Thailand to Hold First General Election Since Coup in 2014. Bloomberg. [dostęp 2019-01-23]. (ang.).
  2. Young voters find voice. Bangkok Post. [dostęp 2018-10-28]. (ang.).
  3. Election has already been won, so what now?. www.nationmultimedia.com. [dostęp 2018-11-28]. (ang.).
  4. Thailand's king condemns bid by sister to become PM. bbc.com. [dostęp 2019-02-08]. (ang.).
  5. Thai king urges support for 'good people' hours before polls open. The Straits Times. [dostęp 2019-03-24]. (ang.).
  6. ข่าวส านักงานคณะกรรมการการเลือกตั้ง. ect.go.th. [dostęp 2019-05-08]. (taj.).
  7. หลักเกณฑ์และวิธีการค านวณ ส.ส. แบบบัญชีรายชื่อ. ect.go.th. [dostęp 2019-05-28]. (taj.).
  8. article_20190328165029. ect.go.th. [dostęp 2019-03-30]. (taj.).