Wybrzeże Gdańsk (piłka ręczna)
| Maskotka |
Lew Leon |
|---|---|
| Data założenia |
1951 |
| Data rozwiązania |
2003 |
| Data reaktywacji |
2010 |
| Liga | |
| Państwo | |
| Adres |
ul. Kazimierza Górskiego 1, 80-336 Gdańsk |
| Hala sportowa |
Hala AWFiS Gdańsk |
| Prezes |
Jacek Pauba |
| Trener | |
| Strona internetowa | |
Wybrzeże Gdańsk – polski męski klub piłki ręcznej, powstały w 1951 w Gdańsku jako sekcja tamtejszej Gwardii (przekształconej w 1957 w GKS Wybrzeże). W 2003 zespół szczypiornistów przekazano do AZS-AWFiS Gdańsk. Klub reaktywowano w 2010 jako niezależne stowarzyszenie; w latach 2011–2012 nosił on nazwę Spójnia Wybrzeże Gdańsk. Dziesięciokrotny mistrz Polski i dwukrotny finalista Pucharu Europy (1986 i 1987). Występuje w Superlidze.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Istniejące w latach 1951–2003 Wybrzeże Gdańsk dziesięć razy zostało mistrzem Polski. Pierwszy tytuł wywalczyło w sezonie 1965/1966, w którym odniosło 17 zwycięstw, zanotowało dwa remisy i poniosło trzy porażki. Decydujący o tytule mecz ze Śląskiem Wrocław wygrało trzema bramkami (19:16). Najskuteczniejszym zawodnikiem Wybrzeża w tamtym sezonie był Robert Zawada, który rzucił 166 bramek i zajął 2. miejsce w klasyfikacji najlepszych strzelców ligi[1]. Ostatni tytuł mistrza Polski gdański klub wywalczył w sezonie 2000/2001, kiedy odniósł 25 zwycięstw w 32 spotkaniach. Drugi w tabeli Orlen Płock wyprzedził o dwa punkty, dzięki wyjazdowej wygranej z tym zespołem w ostatniej kolejce (23:22; do przerwy Wybrzeże przegrywało 8:11)[2]. W drużynie Wybrzeża występowali wówczas m.in. Patryk Kuchczyński, Rafał Kuptel, Marcin Lijewski, Damian Moszczyński, Dawid Nilsson, Marcin Pilch, Artur Siódmiak, Sebastian Suchowicz, Bartosz Walasek i Damian Wleklak (najlepszy strzelec Wybrzeża w tamtym sezonie – zdobył 145 goli[3]). Po raz ostatni Wybrzeże wystąpiło w rozgrywkach ligowych w sezonie 2002/2003; w swoim ostatnim meczu pokonało we własnej hali Anilanę Łódź (38:15)[4]. W 2003 zespół piłki ręcznej został przeniesiony do AZS-AWFiS Gdańsk[5].
Wybrzeże Gdańsk występowało również w rozgrywkach międzynarodowych. W Pucharze Europy zadebiutowało w sezonie 1966/1967[6], przegrywając w dwumeczu z rumuńskim Dinamem Bukareszt (13:23, 14:16). W latach 80. gdański klub dwukrotnie dotarł do finału Pucharu Europy. W sezonie 1985/1986 pokonał w półfinale Atlético Madryt (25:21, 21:21), natomiast w rywalizacji finałowej uległ jugosłowiańskiej Metaloplastice (29:24, 23:30), choć zwyciężył w pierwszym meczu pięcioma bramkami. W sezonie 1986/1987 Wybrzeże zostało pokonane w finale przez radziecki SKA Mińsk (24:32, 25:30)[7]. Szczypiorniści gdańskiego klubu dwukrotnie uczestniczyli też w Lidze Mistrzów. W sezonie 2000/2001 trafili do grupy B, w której przegrali wszystkie sześć meczów (ich rywalami były m.in. FC Barcelona i Montpellier HB). W sezonie 2001/2002 Wybrzeże odpadło z LM w drugiej rundzie eliminacji, przegrywając z CSKA Moskwa[8].
Klub został reaktywowany w 2010. Przystąpił wówczas do rozgrywek II ligi, w których nie przegrał żadnego meczu, awansując do I ligi. W 2011 Wybrzeże porozumiało się z władzami Akademii Wychowania Fizycznego i Sportu im. Jędrzeja Śniadeckiego w Gdańsku, które udostępniły mu swoją halę do odbywania treningów i rozgrywania meczów[9]. Również w 2011 zmieniono nazwę klubu na Spójnia Wybrzeże Gdańsk, aby podkreślić, że do reaktywacji zespołu przyczyniły się także osoby ze środowiska nieistniejącej Spójni Gdańsk[10]. Zmiana ta spotkała się protestem kibiców. Wobec utworzenia w Gdyni klubu o nazwie Spójnia, zarząd Spójni Wybrzeża podjął latem 2012 decyzję o powrocie do nazwy Wybrzeże Gdańsk[11]. W pierwszoligowym sezonie 2012/2013 szczypiorniści gdańskiej drużyny wygrali 21 z 24 meczów, co spowodowało, że zajęli 2. miejsce w tabeli i przystąpili do gry w pierwszej rundzie baraży o awans do Superligi – zostali w niej pokonani przez Nielbę Wągrowiec (21:23, 23:22)[12].
W sezonie 2013/2014, odnosząc 24 zwycięstwa w 26 meczach, Wybrzeże Gdańsk wygrało rozgrywki I ligi i awansowało do najwyższej klasy rozgrywkowej. W rundzie zasadniczej Superligi sezonu 2014/2015 gdańscy szczypiorniści wygrali cztery z 22 spotkań, co spowodowało, że znaleźli się w strefie spadkowej[13]. W rywalizacji o miejsca 9–12 odnieśli trzy zwycięstwa i zanotowali trzy porażki. Spadli tym samym z 10. na 11. pozycję, oznaczającą degradację do I ligi[14]. W sezonie 2015/2016 Wybrzeże zajęło w niej 3. miejsce. Otrzymało jednak zaproszenie do nowo utworzonej ligi zawodowej i dzięki dzikiej karcie trafiło ponownie do Superligi[9]. W rundzie zasadniczej sezonu 2016/2017 odniosło 13 zwycięstw i zanotowało 13 porażek, zajmując w grupie granatowej 3. miejsce, a w tabeli zbiorczej 7. pozycję. W ćwierćfinale play-off zostało pokonane przez Azoty-Puławy (24:27; 21:28)[15], trafiając następnie do grupy Selecet, w której wygrało dwa mecze i jeden przegrało, kończąc rozgrywki na 6. miejscu[16]. Najlepszym strzelcem Wybrzeża w sezonie 2016/2017 był Łukasz Rogulski (123 bramki), który otrzymał nominację do tytułu najlepszego obrotowego ligi. Ponadto Paweł Niewrzawa został nominowany do nagrody dla najlepszego środkowego rozgrywającego, a Damian Wleklak do nagrody dla najlepszego trenera Superligi[17].
W sezonie 2017/2018 Wybrzeże wygrało 13 meczów, a 17 przegrało. Z dorobkiem 44 punktów uplasowało się na 5. miejscu w grupie pomarańczowej i 10. w tabeli zbiorczej[18]. Przystąpiło następnie do rywalizacji o dziką kartę do fazy play-off. W rozegranym 21 kwietnia i 24 kwietnia 2018 dwumeczu pokonało MMTS Kwidzyn (30:23; 25:30), awansując do 1/4 finału. W ćwierćfinale, którego spotkania odbyły się w pierwszej połowie maja 2018, przegrało z Wisłą Płock (25:36; 32:37), odpadając z dalszej rywalizacji. W sezonie 2017/2018 najlepszym strzelcem Wybrzeża był Łukasz Rogulski, który zdobył 150 goli[19], a ponadto uzyskał nominację do nagrody dla najlepszego obrotowego Superligi[20]. Pod koniec sierpnia 2018 sponsorem tytularnym klubu została spółka Energa[21]. W rundzie zasadniczej sezonu 2018/2019 Wybrzeże wygrało 9 meczów, a 17 przegrało. Z dorobkiem 29 punktów uplasowało się na 9. miejscu w tabeli, oznaczającym grę w fazie spadkowej[22]. W rywalizacji o utrzymanie gdańszczanie odnieśli pięć zwycięstw i ponieśli pięć porażek, co wystarczyło do utrzymania się w lidze. Najlepszym strzelcem Wybrzeża był Adrian Kondratiuk, który zdobył 193 gole i otrzymał nominację do nagród dla najlepszego zawodnika i najlepszego środkowego rozgrywającego Superligi. Indywidualnie wyróżniono również Pawła Salacza (90 goli), który został nominowany do nagrody dla najlepszego obrotowego sezonu[23].
Sukcesy[edytuj | edytuj kod]
- Mistrzostwa Polski:
- 1. miejsce: 1966, 1984, 1985, 1986, 1987, 1988, 1991, 1992, 2000, 2001
- 2. miejsce: 1956, 1959, 1960, 1967, 1968, 1981, 1982, 1983, 1989, 1990
- 3. miejsce: 1958, 1965, 1969[1]
- Puchar Europy:
- 2. miejsce: 1986, 1987
Trenerzy[edytuj | edytuj kod]
- Leon Wallerand (1951–1957)[24]
- Tadeusz Breguła (1957–1961)[25]
- Jan Wadych (1961–1963)[26]
- Leon Wallerand (1963–?)[26]
- Aleksander Stankiewicz (lata 70.)[27]
- Leon Wallerand (lata 70.)[27]
- Leszek Hoft (lata 70.)[27]
- Józef Zawadzki (1979–1982)[28]
- Zdzisław Czoska (1982–1987)[29]
- Eugeniusz Reichel (1987/1988)[30]
- Piotr Rembieliński (1988/1989)[31]
- Wiesław Predehl (1989–1992)[32]
- Zdzisław Czoska (1992–1994)[33]
- Bronisław Olejniczak (1994–1995)[34][35]
- Daniel Waszkiewicz (1996–2003)[36][37]
- Marek Mońko (2010–2011)[38]
- Daniel Waszkiewicz i Damian Wleklak (2011–2015)[39][40]
- Damian Wleklak (2015–2017)[41]
- Marcin Lijewski (2017–2019)[42]
- Thomas Szwed-Ørneborg (2019)[43]
- Krzysztof Kisiel (2020–2021)[44]
- Mariusz Jurkiewicz (2021–2023)[45] i Jakub Bonisławski (2022–2023) [duet trenerski]
- Patryk Rombel (2023–)[46]
Drużyna[edytuj | edytuj kod]
Kadra w sezonie 2019/2020
| Nr | Zawodnik | Pozycja | Data ur. | Wzrost |
|---|---|---|---|---|
| 1 |  Paweł Kiepulski |
bramkarz | 07.01.1987 | 194 |
| 4 | Maciej Gauden |
obrotowy | 11.12.1998 | 196 |
| 5 |  Ramon Oliveira |
rozgrywający | 01.05.1993 | 186 |
| 6 | Artur Sadowski |
rozgrywający | 15.07.1991 | 180 |
| 7 | Patryk Pieczonka |
rozgrywający | 11.06.2000 | 198 |
| 8 | Krzysztof Gądek |
rozgrywający | 16.09.1998 | 190 |
| 9 | Michał Frańczak |
skrzydłowy | 21.10.1999 | 193 |
| 12 | Artur Chmieliński |
bramkarz | 09.12.1992 | 190 |
| 14 | Michał Bednarek |
rozgrywający | 30.05.1988 | 196 |
| 16 | Przemysław Witkowski |
bramkarz | 10.02.1993 | 187 |
| 17 | Jacek Sulej |
rozgrywający | 05.12.1986 | 187 |
| 20 | Wojciech Prymlewicz |
skrzydłowy | 25.07.1994 | 181 |
| 21 | Piotr Papaj |
skrzydłowy | 19.08.1992 | 178 |
| 24 | Krzysztof Komarzewski |
skrzydłowy | 18.09.1998 | 190 |
| 29 | Mateusz Wróbel |
rozgrywający | 07.03.1993 | 193 |
| 33 | Paweł Salacz |
obrotowy | 07.07.1997 | 207 |
| 35 | Paweł Maliński |
obrotowy | 05.04.1999 | 188 |
| 44 | Kamil Adamczyk |
rozgrywający | 07.05.1998 | 196 |
| 68 | Ksawery Gajek |
rozgrywający | 07.06.1997 | 195 |
| 75 | Kelian Janikowski |
obrotowy | 10.05.1996 | 190 |
| 77 | Damian Didyk |
rozgrywający | 07.03.1998 | 188 |
| Źródło: Zespół. wybrzeze-gdansk.pl. [dostęp 2019-08-30]. | ||||
Transfery[edytuj | edytuj kod]
- Transfery w sezonie 2019/2020
|
|
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b 50-lecie pierwszego tytułu Wybrzeża. Medale dla mistrzów Polski piłkarzy ręcznych 1966. sport.trojmiasto.pl, 4 czerwca 2016. [dostęp 2019-08-30].
- ↑ Tabela wyników – sezon 2000/2001. zprp.pl. [dostęp 2019-08-30].
- ↑ Klasyfikacja strzelców – sezon 2000/2001. zprp.pl. [dostęp 2019-08-30].
- ↑ Tabela wyników – sezon 2002/2003. zprp.pl. [dostęp 2019-08-30].
- ↑ Marek Żabczyński: Ekstraklasa piłki ręcznej w Gdańsku uratowana. sport.trojmiasto.pl, 31 maja 2003. [dostęp 2019-08-30].
- ↑ Men Handball VIII European Champions Cup 1967 – Winner VfL Gummersbach (FRG). todor66.com. [dostęp 2019-08-30]. (ang.).
- ↑ Tomasz Osowski: Gdańska piłka ręczna, czyli w cieniu dawnej chwały. trojmiasto.wyborcza.pl, 28 stycznia 2016. [dostęp 2019-08-30].
- ↑ Wybrzeże Gdańsk. eurohandball.com. [dostęp 2019-08-30]. (ang.).
- ↑ a b Historia. wybrzeze-gdansk.pl. [dostęp 2019-08-30].
- ↑ Patryk Sikora: Przemiany w SHC Wybrzeże. sportowefakty.wp.pl, 26 lutego 2011. [dostęp 2019-08-30].
- ↑ Michał Gałęzewski: Gdańscy szczypiorniści wracają do nazwy Wybrzeże. sportowefakty.wp.pl, 26 lipca 2012. [dostęp 2019-08-30].
- ↑ Sławomir Bromboszcz: Pyrrusowe zwycięstwo Wybrzeża, Nielba rywalem Chrobrego (wynik). sportowefakty.wp.pl, 18 maja 2013. [dostęp 2019-08-30].
- ↑ Tabela wyników – sezon 2014/2015. zprp.pl. [dostęp 2019-08-30].
- ↑ Tabela wyników – sezon 2014/2015 (msc. 9–12). zprp.pl. [dostęp 2019-08-30].
- ↑ Tabela wyników – sezon 2016/2017 (ćwierćfinał). zprp.pl. [dostęp 2019-08-30].
- ↑ Puchar Superligi – sezon 2016/2017. zprp.pl. [dostęp 2019-08-30].
- ↑ Wojciech Osiński: Kapituła Gali PGNiG Superligi wybrała nominowanych do Gladiatorów!. przegladsportowy.pl, 15 maja 2017. [dostęp 2019-08-30].
- ↑ Tabela wyników – sezon 2017/2018. zprp.pl. [dostęp 2019-08-30].
- ↑ Klasyfikacja strzelców – sezon 2017/2018. zprp.pl. [dostęp 2019-08-30].
- ↑ Tomasz Rosiński: Nominowani do Gladiatorów 2018. sportowefakty.wp.pl, 21 maja 2018. [dostęp 2019-08-30].
- ↑ Michał Gałęzewski: Wielki dzień dla Wybrzeża Gdańsk. Grupa Energa sponsorem tytularnym!. sportowefakty.wp.pl, 27 sierpnia 2018. [dostęp 2019-08-30].
- ↑ Tabela wyników – sezon 2018/2019. zprp.pl. [dostęp 2019-08-30].
- ↑ Gladiatory 2019 rozdane!. zprp.pl, 26 maja 2019. [dostęp 2019-08-30].
- ↑ Jerzy Gebert Bombardierzy, korsarze i inni. Pół wieku GKS Wybrzeże 1945-1995, wyd. Gdańsk 1995, s. 92-93
- ↑ Jerzy Gebert Bombardierzy, korsarze i inni. Pół wieku GKS Wybrzeże 1945-1995, wyd. Gdańsk 1995, s. 93-94
- ↑ a b Jerzy Gebert Bombardierzy, korsarze i inni. Pół wieku GKS Wybrzeże 1945-1995, wyd. Gdańsk 1995, s. 94
- ↑ a b c Jerzy Gebert Bombardierzy, korsarze i inni. Pół wieku GKS Wybrzeże 1945-1995, wyd. Gdańsk 1995, s. 99
- ↑ Jerzy Gebert Bombardierzy, korsarze i inni. Pół wieku GKS Wybrzeże 1945-1995, wyd. Gdańsk 1995, s. 100-101
- ↑ Jerzy Gebert Bombardierzy, korsarze i inni. Pół wieku GKS Wybrzeże 1945-1995, wyd. Gdańsk 1995, s. 101, 104
- ↑ Jerzy Gebert Bombardierzy, korsarze i inni. Pół wieku GKS Wybrzeże 1945-1995, wyd. Gdańsk 1995, s. 104
- ↑ Jerzy Gebert Bombardierzy, korsarze i inni. Pół wieku GKS Wybrzeże 1945-1995, wyd. Gdańsk 1995, s. 105
- ↑ Jerzy Gebert Bombardierzy, korsarze i inni. Pół wieku GKS Wybrzeże 1945-1995, wyd. Gdańsk 1995, s. 106-107
- ↑ Jerzy Gebert Bombardierzy, korsarze i inni. Pół wieku GKS Wybrzeże 1945-1995, wyd. Gdańsk 1995, s. 107
- ↑ Jerzy Gebert, Jacek Główczyński, Eugeniusz Torchała Pod siatką, koszem i między bramkami, wyd. Grot, Sopot 1996, s. 211
- ↑ Władysław Zieleśkiewicz 100 lat polskiej piłki ręcznej 1918–2018, wyd. ZPRP, Warszawa 2018, s. 751.
- ↑ Władysław Zieleśkiewicz 100 lat polskiej piłki ręcznej 1918-2018, wyd. ZPRP, Warszawa 2018, s. 682.
- ↑ Daniel Waszkiewicz ma już dość
- ↑ Torus Wybrzeże Gdańsk. Historia
- ↑ Daniel Waszkiewicz nie będzie trenerem Wybrzeża! Damian Wleklak pierwszym szkoleniowcem
- ↑ Duet nie od parady
- ↑ Daniel Waszkiewicz zwolniony z Wybrzeża
- ↑ Marcin Lijewski trenerem Wybrzeża Gdańsk
- ↑ Debiut nowego trenera Energi Wybrzeża w meczu z zabrzanami! Będzie ciekawie
- ↑ Krzysztof Kisiel nowym trenerem Torus Wybrzeża
- ↑ Mariusz Jurkiewicz nowym trenerem Wybrzeża Gdańsk
- ↑ Zmiany w Energa Wybrzeże. Patryk Rombel za Mariusza Jurkiewicza i Jakuba Bonisławskiego. gdansk.pl, 2023-10-23. [dostęp 2023-12-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-12-27)]. (pol.).
- ↑ a b c d e f Maciej Wojs: Transferowy zawrót głowy w PGNiG Superlidze piłkarzy ręcznych. Bierzemy pod lupę ruchy kadrowe wszystkich klubów. sport.tvp.pl, 30 sierpnia 2019. [dostęp 2019-08-30].
