Wydrak patagoński
| ||
| Lontra felina | ||
| (Molina, 1782) | ||
 Wydrak patagoński | ||
| Systematyka | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | zwierzęta | |
| Typ | strunowce | |
| Podtyp | kręgowce | |
| Gromada | ssaki | |
| Podgromada | żyworodne | |
| Infragromada | łożyskowce | |
| Rząd | drapieżne | |
| Rodzina | łasicowate | |
| Podrodzina | wydry | |
| Rodzaj | wydrak | |
| Gatunek | wydrak patagoński | |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[1] | ||
 | ||
| Zasięg występowania | ||
 Obszar występowania wydraka patagońskiego | ||
Wydrak patagoński[2] (Lontra felina) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny łasicowatych, najmniejszy gatunek tego rodzaju[3] i jedyny będący w pełni morskim[1].
Cechy[edytuj | edytuj kod]
Długość ciała wynosi średnio 90 cm, a masa 3–5 kg. Na pysku ma długie wibrysy. Ogon jest krótki, między palcami kończyn są błony pławne. Futro jest ciemne, jedynie na brzuchu jaśniejsze[3].
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Żyje w pasie morskich wód przybrzeżnych oraz w strefie międzypływowej wzdłuż zachodniego wybrzeża Ameryki Południowej, od Patagonii do Peru[1]. Preferuje wybrzeża skaliste, z jaskiniami zalewanymi podczas przypływów. Czasami może też polować w dolnym biegu rzek i w estuariach rzek[1].
Pożywienie[edytuj | edytuj kod]
Żywi się najczęściej skorupiakami i rybami, w mniejszym stopniu małżami i morskimi ślimakami oraz innymi drobnymi zwierzętami. Poluje w dzień. Głównym naturalnym wrogiem tego wydraka jest orka oceaniczna, polują na niego także rekiny[1].
Rozród[edytuj | edytuj kod]
Żyją głównie samotnie lub w małych grupach do 3 osobników. W pary łączą się na przełomie roku, po dwumiesięcznej ciąży samica rodzi między styczniem a marcem od 2 do 4 młodych, którymi przez 10 miesięcy opiekują się oboje rodzice[1].
Zagrożenia ze strony człowieka[edytuj | edytuj kod]
Do drugiej połowy XX w. wydrak był intensywnie odławiany w celu pozyskania futra, które było przedmiotem eksportu. W XXI w. nie prowadzi się odłowów na większą skalę, choć wciąż dochodzi do nielegalnych polowań. Istotnym zagrożeniem jest natomiast antropopresja dotycząca zasiedlania wybrzeży przez ludzi i zwierzęta związane z ludźmi, a także przemysłowe połowy ryb oraz zanieczyszczanie wód przybrzeżnych i wybrzeży substancjami toksycznymi[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g J. Valqui, M.L. Rheingantz, Lontra felina, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [online] [dostęp 2020-06-19] (ang.).
- ↑ Systematyka i nazwy polskie za: Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 155. ISBN 978-83-88147-15-9
- ↑ a b M. Savage: Lontra felina. W: Animal Diversity Web [on-line]. University of Michigan. Museum of Zoology, 2000. [dostęp 2020-06-19].