Wysoczyzna Łaska
| ||
| ||
| Prowincja | Niż Środkowoeuropejski | |
| Podprowincja | Niziny Środkowopolskie | |
| Makroregion | Nizina Południowowielkopolska | |
| Mezoregion | Wysoczyzna Łaska | |
| Zajmowane jednostki administracyjne |
województwo łódzkie | |
Wysoczyzna Łaska – mezoregion fizycznogeograficzny w środkowej Polsce, stanowiący południowo-wschodnią część Niziny Południowowielkopolskiej. Od wschodu graniczy z Kotliną Sieradzką, od południa z Kotliną Szczercowską, od zachodu z Wysoczyzną Bełchatowską i Wzniesieniami Łódzkimi, od północy z Kotliną Kolską i Równiną Łowicko-Błońską.
Wysoczyzna Łaska jest denudacyjną równiną morenową o wysokości do 213 m n.p.m. W krajobrazie występują ciągi wydm śródlądowych oraz pagóry morenowe. Na wschodnim skraju regionu, na pograniczu ze Wzniesieniami Łódzkimi leży stolica województwa – Łódź.
Miasta leżące na Wysoczyźnie Łaskiej: Pabianice, Zduńska Wola, Łask, Aleksandrów Łódzki, Konstantynów Łódzki, Zelów, Poddębice Ozorków i Szadek. Przez Wysoczyznę Łaską przebiega 
Szlak Okrężny Wokół Łodzi.
|