Wyspa Siemionowska

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Wyspa Siemionowska
Семёновский остров
Kontynent

Azja

Państwo

 Rosja

Republika

 Jakucja

Akwen

Ocean Arktyczny

Archipelag

Wyspy Nowosyberyjskie

Położenie na mapie Jakucji
Mapa konturowa Jakucji, u góry znajduje się punkt z opisem „Wyspa Siemionowska”
Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Wyspa Siemionowska”
74°15′N 133°55′E/74,250000 133,916667
Mapa archipelagu, w którym leżała wyspa

Wyspa Siemionowska (ros. Семёновский остров) – rosyjska wyspa w grupie Wysp Lachowskich archipelagu Wysp Nowosyberyjskich.

Przed swoim zniszczeniem w 1952 roku miała powierzchnię ok. 0,2 km², zaliczając się do najmniejszych w archipelagu. Wyspa posiadała klifowe wybrzeże o wysokości 24 metrów[1][2].

Została odkryta i opisana w 1770 roku przez Iwana Lachowa, kupca z Jakucka, który poszukiwał kłów mamutów do handlu.

Od odkrycia powierzchnia wyspy zmniejszała się, w 1823 roku wynosiła 4,6 km², w 1912 – 0,9 km², w 1936 – 0,5 km² i 0,2 km² w 1945 roku. W 1952 roku, na skutek erozji zamieniła się w łachę piasku, niewiele wystającą ponad wodę. W latach 60. XX wieku po wyspie nie było już śladów.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. I.P. Grigorov, Disappearing islands, „Priroda”, 1946, s. 58–65 (ros.).
  2. A.V. Gavrilov i inni, Reconstruction of Ice Complex Remnants on the Eastern Siberian Arctic Shelf, „Permafrost and Periglacial Processes”, 14, 2003, s. 187–198.